22 Νοε 2009

"Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή"


Η πρόσκληση από την παρουσίαση στον Τεχνοχώρο της ΕΘΑΛ

Προσθήκη(3-12-2009):Δείτε την παρουσίαση της Κωνσταντίνας Ζάνου στο ιστολόγιό της εδώ
Ο
Βασίλης Γκουρογιάννης πρόσφατα βρισκόταν στην Κύπρο με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του "Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή".Είχα την τύχη να παραβρεθώ στην εκδήλωση της Λεμεσού, όπου την παρουσίαση έκανε η ιστορικός Κωνσταντίνα Ζάνου.Ομολογουμένως εξαιρετική παρουσίαση(θα δημοσιευτεί στο Athens Review of Books).Στην εκδήλωση επικράτησε ένα κλίμα ήρεμο και πολιτισμένο, χωρίς εντάσεις και διαξιφισμούς, με διάθεση απ΄όλους για εποικοδομητικό διάλογο.Υπήρξαν και διαφορετικές απόψεις από εκείνες που εκφράζονται στο βιβλίο,ακούστηκαν επιφυλάξεις και διατυπώθηκαν ερωτήματα προς τον κ. Γκουρογιάννη.
O συγγραφέας απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις του κοινού,τόνισε ότι δεν τον ανησυχούν οι "ενστάσεις" και οι αρνητικές κριτικές.Ότι δεν επιδίωξε τη δημοσιότητα κι ούτε την επιδιώκει. Ανέφερε μεταξύ άλλων:
"Είμαι πέρα από το βιβλίο μου τώρα πια.Αισθάνομαι όπως τον πατέρα που φεύγει το παιδί από κοντά του...Δεν είμαι Ιστορικός, συγγραφέας είμαι και το βιβλίο έχει πολλές ιστορικές ανακρίβειες.Όμως το έγραψα με αγάπη και πόνο.Αν είναι βιβλίο ψεύτικο θα χαθεί, αν είναι αληθινό θα μείνει".
Ευχαρίστησε επίσης την κ. Ζάνου για την "ανάποδη ανάγνωση", όπως χαρακτήρισε την κριτική της, για την οποία εκφράστηκε με θετικά σχόλια, παρά το ότι ήταν ιδιαίτερα αιχμηρή, κατά τον ίδιο.

Τότε(5/11/2009) δήλωνε ο συγγραφέας ότι δεν τον ενοχλούν οι αρνητικές κριτικές που έχουν γραφτεί για το βιβλίο του.Πού να φανταζόταν όμως τι τον ανέμενε...

Εύα Νεοκλέους
******************
Δείτε στην Ελευθεροτυπία τι έγινε σε μια άλλη παρουσίαση του βιβλίου του,που ωστόσο, δεν έγινε ποτέ...
Στόχος Ακροδεξιών ο Γκουρογιάννης
 Δύο πανεπιστημιακοί, ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης από την Αθήνα κι ο Μιχάλης Πιερής από την Κύπρο και δύο βετεράνοι της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) επρόκειτο να μιλήσουν στη χθεσινοβραδινή παρουσίαση του μυθιστορήματος του Βασίλη Γκουρογιάννη «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» (Μεταίχμιο) στη Στοά του Βιβλίου. 

«Μοναδική μου πρόθεση ήταν ο ανθρώπινος πόνος να μεταμορφωθεί σε αισθητικό αποτέλεσμα», έχει πει ο Β. Γκουρογιάννης για το βιβλίο του, που επαινέθηκε ολόθερμα από την κριτική «Μοναδική μου πρόθεση ήταν ο ανθρώπινος πόνος να μεταμορφωθεί σε αισθητικό αποτέλεσμα», έχει πει ο Β. Γκουρογιάννης για το βιβλίο του, που επαινέθηκε ολόθερμα από την κριτική.

Η εκδήλωση δεν έγινε ποτέ. Κουκουλοφόροι, αλλά και κάποιοι ακάλυπτοι νεαροί τραμπούκοι του ακροδεξιού χώρου εισέβαλαν στην αίθουσα, προπηλάκισαν τους ομιλητές και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της «ΕΟΚΑ Β» έσπασαν αντικείμενα, έκαψαν βιβλία και μοίρασαν φυλλάδια εναντίον του βιβλίου, που έφεραν την υπογραφή «Έλληνες Πατριώτες». Ύστερα απ' όλα αυτά, παρά την (αμέτοχη πάντως) παρουσία των ΜΑΤ γύρω απ' το τετράγωνο, οι διοργανωτές της παρουσίασης έκριναν σοφότερη τη ματαίωσή της. 

Ήταν η κατάληξη μιας προαναγγελθείσας ουσιαστικά επίθεσης: Ελάχιστες μέρες μετά την έκδοση του βιβλίου η ακροδεξιά εφημερίδα «Στόχος» άρχισε να αρθρογραφεί με πηχυαίους τίτλους εναντίον του Γκουρογιάννη και των όσων γράφει. Πολλοί άλλωστε από τους παρευρισκομένους αναγνώρισαν χθες ανάμεσα στο κοινό τον εκδότη της. 
Εκτός βέβαια από τους τραμπούκους που διέλυσαν την εκδήλωση, υπήρχε μια δεύτερη ομάδα φιλήσυχων διαμαρτυρόμενων εναντίον του βιβλίου. Ήταν συγγενείς Κυπρίων αγνοουμένων ή πρώην αξιωματούχοι της ΕΛΔΥΚ ή και «Ελλαδίτες» που είχαν πολεμήσει στην Κύπρο. Ένας δυο συστήθηκαν ως «Θλιμμένοι και σκεπτόμενοι», σε αντιδιαστολή με τους φιλοπόλεμους εισβολείς. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως ο συγκινημένος Κωνσταντίνος Μαυρουδής (Ελλαδίτης, φαντάρος το '74 και επί 6μηνο αγνοούμενος), σκόπευσαν να παρουσιάσουν φιλειρηνικά τις ενστάσεις τους, πυροδοτώντας μόνο τον αναγκαίο διάλογο.Το βιβλίο του Γκουρογιάννη έχει ήρωες μια ομάδα Κυπρίων και Ελλαδιτών βετεράνων του πολέμου στην Κύπρο το 1974, κατά την εισβολή του Αττίλα, οι οποίοι επιστρέφουν στα πεδία των μαχών τριάντα τόσα χρόνια μετά και συναντιούνται με Τούρκους, που είχαν επίσης πολεμήσει τότε, για να διερευνήσουν από κοινού τα γεγονότα και να αναλάβουν καθένας τις ευθύνες τους. 

Η χθεσινοβραδινή παρουσίαση ήταν μια αφορμή για έναν ουσιαστικό διάλογο για μια χαίνουσα πληγή. Ο τραμπουκισμός και σκηνές, όπως αυτή που είδαμε με κάποιους που προπηλάκιζαν τον Γιώργη Γιατρομανωλάκη αποκαλώντας τον «Τουρκαλά» και «προδότη», μόνο στην ίασή της δεν βοηθούν. Κι ασφαλώς, όπως δεν επέτρεψαν στον Γκουρογιάννη να εκφραστεί ελεύθερα, έτσι απέκλεισαν και το δικαίωμα όσων διαφωνούσαν να τον αντικρούσουν. Το χθεσινό μπάχαλο ευνόησε μόνο τους φασίστες. 
Πηγή:Ελευθεροτυπία,20-11-2009  
Και στην Καθημερινή το άρθρο του Π.Μανδραβέλη με το οποίο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου:
Οι άλλοι «βιβλιοφάγοι» 
Tου Πάσχου Μανδραβέλη / pmandravelis@kathimerini.gr

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι στην Ελλάδα ελάχιστοι διαβάζουν. Τώρα πια οδεύουμε σε μια κατάσταση που ελάχιστοι θα μπορούν να διαβάζουν. Πληθαίνουν τα κρούσματα των ακραίων (αριστεριστών, χρυσαυγιτών και άλλων ευαίσθητων στα ...γράμματα ομάδων) οι οποίοι μπουκάρουν στις παρουσιάσεις βιβλίων, όχι για να ανοίξουν τα μάτια τους, αλλά για να κλείσουν τα βιβλία άλλων. 
Προχθές μια ομάδα «αγανακτισμένων» εισέβαλε στη Στοά Βιβλίου και διέκοψε την παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα κ. Βασίλη Γκουρογιάννη, «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή», που έχει ως θέμα το Κυπριακό.Έσκισαν βιβλία και διέκοψαν την παρουσίαση του βιβλίου, επειδή διαφωνούσαν. Στις αρχές του μήνα μια άλλη ομάδα «αγανακτισμένων» εισέβαλε στην παρουσίαση του βιβλίου της κ. Σώτης Τριανταφύλλου και πέταξε αυγά στη συγγραφέα.
Τον Ιούνιο μια ομάδα «ξυρισμένων κεφαλών» εισέβαλε σε μια εκδήλωση και σταμάτησε την παρουσίαση του «Αμπεσεντάρ», ενός «σλαβομακεδονικού» αναγνωστικού που είχε εκδοθεί από το ελληνικό κράτος το 1925 και τώρα επανακυκλοφόρησε.Δεν είναι θέμα αν τα βιβλία είναι καλά ή κακά. Για την ακρίβεια δεν υπάρχουν «κακά βιβλία». 
Ο μόνος αξιολογικός διαχωρισμός είναι ανάμεσα στα καλογραμμένα και στα κακογραμμένα. Αλλά ακόμη κι ένα κακογραμμένο βιβλίο κρίνεται, δεν καίγεται, δεν πρέπει με δυναμικές εκδηλώσεις να απαγορεύεται η διάδοσή του. 
Ο πληθωρισμός όμως των (ανεξαρτήτως χρώματος) φασιστικών εκδηλώσεων στις παρουσιάσεις βιβλίων πρέπει να μας ανησυχήσει. 
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η υγεία μιας κοινωνίας ορίζεται από τη σχέση της με τα βιβλία. Στη ναζιστική Γερμανία τα έκαιγαν. Και δεν είναι η πράξη καθαυτή που προσβάλλει. Ακραίοι υπήρχαν και θα υπάρχουν παντού στον κόσμο. Το πρόβλημα είναι η σιωπή. Ελάχιστοι αντέδρασαν όταν οι Χρυσαυγίτες προπηλάκισαν εκείνους που ήθελαν να παρουσιάσουν το «Αμπεσεντάρ». Πιθανώς να θεωρήθηκαν «προδότες». Κάπως περισσότεροι αντέδρασαν στην επίθεση με αυγά στην κ. Σώτη Τριανταφύλλου. Κάποιοι είπαν ότι η συγγραφέας είναι «τσιράκι του κεφαλαίου». Μένει να δούμε αν και ποιοι θα αντιδράσουν για την νέα επίθεση στη Στοά Βιβλίου.
21/11/09  
Πηγή: http://www.kathimerini.gr

14 σχόλια:

Phivos Nicolaides είπε...

Ξεχώρισα το σκοπό του βιβλίου που κατά τον συγγραφέα: «Μοναδική μου πρόθεση ήταν ο ανθρώπινος πόνος να μεταμορφωθεί σε αισθητικό αποτέλεσμα». Πραγματικά πολύ ωραία επιδίωξη κι ας διαφωνούν οι φαντατικοί και ανεγκέφαλοι...

Unknown είπε...

Η δυσανεξία των ηλιθίων!["ο ρατσισμός -βλ. εθνικισμός- είναι η ιδεολογία των ηλιθίων"].Κι ωστόσο είναι δυσκολομάχητη η βλακεία,εντειχισμένα συμπλέγματα θηρίου που βρυχάται με αναρθρο μίσος για τον ΑΝΘΡΩΠΟ που αρθρώνει λόγο,που σκέφτεται ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ που είναι,που αγαπάει,που μάχεται,που πονάει,που ονειρεύεται,που ελπίζει,που θυμώνει,που επιμένει,που κλαίει,που γελάει,που είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Να πατήσουμε το αηδιαστικό διμούτσουνο κεφάλι του φιδιού,χωρίς έλεος,[ξέρετε εσείς στην Κύπρο "γενιές φαρμάκι"],ΑΝΘΡΩΠΟΣ εστί,είπε ο Οιδίποδας στη Σφίγγα κι αυτή...τελείωσε.Φτάνει πια με τα τέρατα!Ας τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν,φτύνοντας στους τάφους τους,ξερνώντας την εθνικίλα τους,πολεμώντας τους με τους στίχους του Σεφέρη τους αδαείς-τι είναι θεός,τι μη θεός και τι τ'ανάμεσό τους-όπου αγαπούν οι άνθρωποι κι οι ποιητές,οι γελοίοι ζορίζονται.

gyristroula2 είπε...

Νομίζω, Εύα, ότι δεν έχουμε ακόμη ως κοινωνία αναπτύξει τα αναγκαία αντανακλαστικά προς τα φασιστοειδή που όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια αφήνουν τις σκοτεινές τους σπηλιές και βγαίνουν να "πάρουν κεφάλια", μεταναστών, συγγραφέων, φοιτητών.
Ευχαριστούμε για την πληρέστατη ενημέρωση. Την καλημέρα μου στην Κύπρο.

Λεμέσια είπε...

Το βιβλίο φέρνει στο προσκήνιο τους πρωταγωνιστές και τους δίνει επιτέλους, την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους για το 1974. Με όλες αυτές τις αντιδράσεις, δυστυχώς και πάλι επιβλήθηκαν οι φωνασκούντες τραμπούκοι και δεν ακούστηκαν αυτοί οι άνθρωποι που σωπαίνουν εδώ και δεκαετίες, ενώ έζησαν από την πρώτη γραμμή τα γεγονότα.

Εύα, η ανάρτηση σου με οδήγησε στη δημοσίευση μιας αφήγησης που μου έχει μείνει αξέχαστη. Να 'σαι καλά...

Meropi είπε...

Δεν το έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλά όλες αυτές οι φασαρίες μου δημιούργησαν μια περιέργεια και ένα ενδιαφέρον. Θα το διαβάσω. Για να του επιτεθούν οι φανατικοί, θα έχει ενδιαφέρον.

Eva Neocleous είπε...

Φοίβο,
είναι χαρακτηριστικά κι αυτά που αναφέρει ο Βασίλης Καλαμάρας(Ελευθεροτυπία):
"Ο Βασίλης Γκουρογιάννης δεν έζησε ως αυτόπτης μάρτυρας την κυπριακή τραγωδία, αλλά εμμέσως, μέσα από μαρτυρίες συνομίληκών του που πολέμησαν. Αυτός, το 1974, χρονιά της επιστράτευσης, βρισκόταν στο μέτωπο της Θράκης: «Έχω συναναστραφεί ανθρώπους που πολέμησαν στην Κύπρο και έχω διαπιστώσει ότι έχουν χαρακτεί μέσα τους μεγάλα ψυχικά δράματα. Όχι μόνο από τον πόλεμο, που είναι κάτι εκ φύσεως τρομερό, αλλά και από την αδιαφορία του επίσημου κράτους», λέει για τους βετεράνους που γνώρισε από κοντά. Ξεκαθαρίζει, όμως, ότι από τις προθέσεις του έχει διαγράψει τον καταγγελτικό τόνο. «Δεν κάνω καταγγελίες. Εκθέτω γεγονότα υπό την κάλυψη του μυθιστορήματος, φιλοδοξώντας όμως το μυθοπλαστικό υλικό να μπορεί να μετουσιώνεται σε τέχνη», λέει.

Μας διαβεβαιώνει ότι είναι ο πρώτος Ελλαδίτης συγγραφέας, δηλαδή μη Κύπριος, ο οποίος γράφει γι' αυτό το θέμα. «Το Κυπριακό είναι ένα ψυχικό τραύμα της Ελλάδας και μία μεγάλη τύψη, διότι έχει μεγάλες ευθύνες για την τραγωδία της Κύπρου», εξηγεί έναν από τους βασικούς λόγους, για τους οποίους το Κυπριακό είναι θέμα ταμπού".

Eva Neocleous είπε...

Άννα,
απόλυτα δικαιολογημένο το έντονα επικριτικό ύφος σου.
Τέτοιες ενέργειες πρέπει να καταδικάζονται και να καταγγέλλονται.Δεν μπορεί να τα παρακολουθεί απαθής η ελληνική κοινωνία.Έζησε, όπως και ο κόσμος ολόκληρος τις συνέπειες του φασισμού.
"Βρυχάται το θηρίο", όπως λες και είναι φανερό ότι τα φαινόμενα είναι ανησυχητικά.Απλώνεται σιγά-σιγά ο φόβος,οι πνευματικοί άνθρωποι(και όχι μόνο)γίνονται θύματα πνευματικής τρομοκρατίας.Οργανωμένη αντίδραση και συστράτευση χρειάζεται.

Eva Neocleous είπε...

gyristroula2,
μήπως όταν θα τα αναπτύξουμε θα είναι αργά;
Τα "κρούσματα" αυξάνονται συνεχώς τον τελευταίο καιρό.Τα σύννεφα βαραίνουν απειλητικά.Χτες ο Γκουρογιάννης, τις προάλλες η Τριανταφύλλου.
Συγγραφείς αυτοί, αλλά και τόσοι άλλοι...πανεπιστημιακοί,μετανάστες,γυναίκες,εργάτες,φοιτητές.
Ο κατάλογος συνεχώς μακραίνει.
Κι εγώ σ΄ευχαριστώ Γυριστρούλα μου και χαίρομαι που πέρασες από΄δω.
Την αγαπάς την Κύπρο,ε;

Eva Neocleous είπε...

Λεμέσια,
πολύ ορθά εντοπίζεις τη σημασία του βιβλίου.Διάβασα την ανάρτησή σου(και την σχολίασα στο μπλογκ σου).Σ΄αυτές(μεταξύ άλλων) τις προφορικές μαρτυρίες στηρίχτηκε κι ο Γκουρογιάννης, που έμειναν "αγνοημένες" για τόσα χρόνια.
Κι εσύ να΄σαι καλά και αναμένουμε κι άλλες τέτοιες αφηγήσεις...

Μερόπη μου,
είμαι σίγουρη πως, μόλις το διαβάσεις, θα γράψεις γι΄αυτό στο ιστολόγιό σου.

Υ.Γ.Είσαι Κύπρο;(το είδα στης Λεμέσιας)Αδικαιολόγητη.
Περιμένω να επικοινωνήσεις μαζί μου.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ωραία συνδυάζεις τα τρία κείμενα.
Είναι θλιβερές κι ανησυχητικές αυτές οι φασίζουσες συμπεριφορές. ίμε τν ψυχραιμία απαιτείται κλύς αγώνας για να μη βρίσκουν τροφή Και δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να τον κάνουμε..

Meropi είπε...

Γλυκιά μου Εύα, ναι είμαι Κύπρο. Αλλά μόνο για 3 μέρες και μάλιστα γεμάτες από διάφορα. Μένω Λευκωσία. Εσύ νομίζω Λεμεσό? Είναι λίγο δύσκολο να βρεθούμε. Φιλιά πολλά

Ανώνυμος είπε...

«Μοναδική μου πρόθεση ήταν ο ανθρώπινος πόνος να μεταμορφωθεί σε αισθητικό αποτέλεσμα».

«Το Κυπριακό είναι ένα ψυχικό τραύμα της Ελλάδας και μία μεγάλη τύψη, διότι έχει μεγάλες ευθύνες για την τραγωδία της Κύπρου»,

Αν και εχω καταγράψει πολλά δημοσιεύματα για τον Κο. Γκουρογιάννη δεν θα σταθώ σε αυτά , ούτε στο βιβλίο του, ούτε στις αντιδράσεις που προκαλεσε γιατί όλα αυτά είναι τα παραλειπόμενα ή τα παρελκόμενα μιας συστηματικής προσπάθειας.

1) Παρουσία Τουρκων στην Κύπρο; Βέβαια κάποια θεωρητικά αστροπελέκια μιλούν για Τουρκοκύπριους (ας δούν το ρόλο τους διαχρονικά κιας καταλάβουν το λάθος τους).
2) Παρουσία Τούρκων Στρατιωτών; (Δεδομένη σαν ειρηνευτική δύναμη!)
3) Ελλάδα και Κύπρος διαφορετική οντότητα και όχι Ελληνισμός; (Μάλλον ενοχλεί οτι η Κύπρος είναι Ελληνικότατη και οτι είναι Ενιαίος Χώρος)
4)Πρωταγωνιστές οι Τουρκοι!!! , βαρβαροι Λεηλάτες, εισβολείς σε Ξένη Χώρα;

Κάτω απο αυτό το πρίσμα λοιπόν δεν είναι τυχαία η παρουσία προιόντων τύπου Γκουρογιάννη απο το φυτώριο των διεθνιστικών κύκλων.Ο Πατριωτισμός δεν έχει κομματικό-πολιτικό χρώμα.

Δεν έχω να πώ τίποτα παρά να ευχηθώ στον Κο. Γκουρογιάννη και στους συμπαθούντες και συμπάσχοντες (απο την άδικη επίθεση των ρατσιστών) να μεταβεί με τους Τουρκους Πρωταγωνιστές στο Τζιάος , στην Λάπηθο και σε κάθε μαρτυρικό σημείο της Ελληνικής Κύπρου και με μουσική υπόκρουση το τρία πουλιά πετάσασιν να παρουσιάσει το βιβλίο του και να χαρεί το αισθητικό αποτέλεσμα του.

Τέλος υπάρχει σχετικό δημοσίευμα για την Καρπασία Μέρες που είναι καντε αδέρφια μια παρουσίαση του θέματος για τους "εγκλωβισμένους" ρατσιστές που επιμένουν να δηλώνουν Ελληνες και να είναι εκεί σε πείσμα πολλών (καταπιέζοντας τους τα "ΑΔΈΡΦΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ" , και για τα ληγμένα τρόφιμα 4ετίας που τρώνε.Αλλά τι λέω η Καρπασία δεν είναι Κύπρος σωστά;;
Αντε να δώ λοιπόν .

Κε Νικολαίδη το 1974 άραγε ποιά επίδειξη παρακολούθησες;

Eva Neocleous είπε...

Δείτε εδώ:
http://czanou.blogspot.com/2009/11/blog-post_25.html
το κείμενο της παρουσίασης με τίτλο:
Ο Γκουρογιάννης απ΄την "καλή" κι απ΄την "ανάποδη",
της Κωνσταντίνας Ζάνου.

Διονύση, συμφωνώ.Δε χωράει το προσπέρασμα.

Μερόπη μου,την άλλη φορά...

sub92,
ο Γκουρογιάννης δεν είναι Ιστορικός,ιστορικές ανακρίβειες υπάρχουν στο βιβλίο του. Έντονες διαφωνίες και ενστάσεις επίσης.
Το θέμα είναι πώς εκφράζονται όμως.

Phivos Nicolaides είπε...

Για την Εύα: Πάρα πολλοί συγγραφείς σε παγκόσμιο επίπεδο, που έχουν γράψει για διάφορα ιστορικά ή άλλα γεγονότα, δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι τα έζησαν και από κοντά. Για παράδειγμα, έζησα τον πόλεμο και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή το 1974 αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω πλήρη γνώση ή εμπειρίες από όλα όσα συνέβησαν τότε. Αντίθετα, άλλοι που ήσαν μακριά, μπορεί να έχουν στοιχεία και λεπτομέρειες πολύ περισσότερες και πιο ακριβείς...

Για τον sub92 : Πού διερωτάται, ποια επίδειξη άραγε παρακολούθησα το 1974 του απαντώ αυτή εδώ