Καλοκαιρινών διαδρομών συνέχεια...

Συνεχίζουμε τις καλοκαιρινές μας αναρτήσεις με στίχους,εικόνες και μελωδίες.Έτσι,καθώς οι μέρες του Αυγούστου εξαντλούνται σιγά-σιγά.Τι κρίμα...

Η ανάρτηση αφιερώνεται στην αγαπημένη φίλη Λιώ Τσιάχα.Την ευχαριστώ που μου εμπιστεύτηκε τους στίχους και τις φωτογραφίες της. Καλή συνέχεια,Λιώ μου!!

Διαδρομές

Σε κείνο
το ατέλειωτο μπλε της θάλασσας
να σιγοτραγουδήσω
όσα δεν γράψαν οι ποιητές
όσα δεν ζωγράφισε η φύση
Κι αν ξεχαστώ
αφήστε τους λόγους μου
να γίνουν κύματα
Να ξεχαστούν
Να λυτρωθούν
Να ξαναγεννηθούν
Στο γλυκοφίλημα του ουρανού
με το αγνάντεμα της διαδρομής
Στο αντάμωμα  της Σιωπής
με τη θωριά της ψυχής
Κι εκεί
....στου ήλιου τις ανατολές
στο απόκαμα της Δύσης…
να αφουγκραστώ
το παράπονο του φλοίσβου
πριν προσκυνήσει το γιαλό...

****

Φυγή προς το άγνωστο

Σκέψεις ...μας παρασέρνουν
και το σκοτάδι
παλινδρομεί τις ισορροπίες
Ξεγελά.....
Πίσω από τις πράξεις
ένας ατέλειωτος φόβος
μακραίνει την αγωνία
βαθαίνει τα ερωτηματικά....
Φυγή προς το άγνωστο ..
Ο ορισμός ...του Ακαθόριστου ;
Η φθορά της επανάληψης
γεμίζει τα κενά της ασυνέχειας
με εκκωφαντικά «τίποτε»...
..........Πένθιμες συμφωνίες
Εκρήξεις!!!!!!!
μιας νέας προδιαγεγραμμένης κόλασης.
Σαλπίσματα!! …
Aντίλαλοι μηδενισμού
...............κι η ηχώ
να δονεί
την Αρχή ..του Αέναου Κύκλου ...

 Λιώ Τσιάχα
****

****

"Σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι..."

Federico Garcia Lorka,πηγή:ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα(1898-1936)

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο ποιητής από τους φασίστες του Φράνκο.

Με δύο  αφιερώματά μας παλαιότερα,τιμήσαμε τον ποιητή.Δείτε τα εδώ και εδώ.

Επανερχόμαστε σήμερα, μιας και τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη είναι επίκαιρα,όσο ποτέ άλλοτε.

"Η πιστολιά που σε σώριασε στον πέτρινο τοίχο ενός χωριού της πατρίδας σου,τίποτε δεν κατάφερε να κάνει!Του λαού η δύναμη που αγάπησες ανασταίνει τώρα τα λόγια σου για πάντα και ξέρεις εσύ πόσο το δάκρυ ενός χωριάτη αξίζει περισσότερο απ΄όλα τα βραβεία των Ακαδημιών".

 Συμπληρωματικό υλικό για τον ποιητή:

- Αρχείο ΕΡΤ,Περισκόπιο

- poema(για την εκλεκτή συγγένεια Λορκα-Ελύτη)

- Για το βιβλίο του Μ.Κ.Πέρεθ "Οι τελευταίες 13 ώρες του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα", πηγή:iskra

*****

FEDERICO GARCIA LORCA

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι.
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ,
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι Σταυροφόροι.

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου.
Στο ρωγοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ'αχαμνά του.

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι.
Τραβέρσο ανάποδο - πορεία προς το Βοριά.
Τράβα μπροστά - ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει.

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια.
Τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια.

Ατσίγγανε κι αφέντη μου, με τι να σε στολίσω;
Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό.
Στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κ'  ίσα έν'  αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξίδι.
Κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι,
μέσ'  απ' τα διψασμένα της χωράφια τ'  ανοιχτά.

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη,φτενή δίχως καρένα.
Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά.
Σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

*****

Κόρδοβα
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος
****



*****

Του πικραμένου

Στίχοι: Federico Garcia Lorca
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Άλλες ερμηνείες: Αρλέτα

*****

Κι όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων έφτασε στη Σαλαμίνα...

Πέρασαν κιόλας τριάντα οκτώ χρόνια!

14 Αυγούστου 1974, Αττίλας 2,δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής,δεύτερη πράξη του δράματος.Η προδοσία,το έγκλημα,η τραγωδία.Και οι πληγές που μένουν ανοικτές... Ως πότε;

Ονήσιλος

Παντελής Μηχανικός

     Δίπλα μου ήτανε ο Ονήσιλος

     βγαλμένος απ’ την ιστορία και το θρύλο

     ολοζώντανος.

     Αρχιλεβέντης βασιλιάς αυτός

     κρατούσε στο χέρι ό,τι του ΄χε απομείνει:

     ένα καύκαλο

     ―το δικό του κρανίο―

     γεμάτο μέλισσες.

     Δέκα χρόνια έστελλε τις μέλισσές του ο Ονήσιλος

     να μας κεντρίσουν

     να μας ξυπνήσουν

     να μας φέρουν ένα μήνυμα.

     Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος

     κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα

     χωρίς τίποτα να νιώσουμε.

     Κι όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων

     έφτασε στη Σαλαμίνα

     φρύαξε ο Ονήσιλος.

     Άλλο δεν άντεξε.

     Άρπαξε το καύκαλό του

     και το θρυμμάτισε απάνω στο κεφάλι μου.

     Κ’ έγειρα νεκρός.

     Άδοξος, άθλιος,

     καταραμένος απ’ τον Ονήσιλο.
"Κατάθεση" 1975
*****

*****

*****

Παιδί με μια φωτογραφία,Κυριάκος Χαραλαμπίδης

*****

*****

"Βαρώσι μου Παράδεισε,της Μεσαρκάς καμάριν

τζι΄ούλης της Τζύπρου καύτζιημαν στην ζήσην,

τζι εις την χάριν..."Παύλος Λιασίδης

*****

*****

Πες μου πού πήγε ο Αύγουστος...

Αφιερώματος συνέχεια... Αυτή τη φορά με αφορμή τις φωτογραφίες που μου έστειλε ο καλός φίλος του ιστολογίου, ο Δημήτρης Ρίζος.Η ανάρτηση διανθίζεται με στίχους των Ελύτη και Σεφέρη,καθώς και με τραγούδια που παραπέμπουν στον Αύγουστο.Από το τραγούδι "Ποια θάλασσα",σε στίχους του Νάνου Βαλαωρίτη, είναι "κλεμμένος" και ο τίτλος...

Σίφνος

Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.
Φύγανε
και στα μάτια μέσα των βυθών ανερμήνευτος έμεινε ο αστερίας
και στα βάθη μέσα των ματιών ανεπίδοτο έμεινε το ηλιοβασίλεμα!

Οδυσσέας Ελύτης,Άξιον Εστί,Τα Πάθη,ΙΔ΄(απόσπασμα)
**** 

 ****

Σέριφος

Θάσος

Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα

με φλέβες που μου θύμιζαν άλλες αγάπες

γυαλίζοντας στ' αργό ψιχάλισμα,

άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες

που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν

που μ' άφησαν να τις αγγίξω ύστερ' απ' τη σιωπή

μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια.

Γιώργος Σεφέρης,ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

****

"Πάλι κι απόψε τα ίδια άρχισα
μες στο παράπονο άλλη μια μέρα
σαν μήνας άδικος ό,τι αγάπησα
σαν Αύγουστος στην Αμοργό 
όταν σηκώνει αέρα..."


****
"Η Σίφνος,η Αμοργός,η Αλόννησος
η Θάσος,η Ιθάκη,η Σαντορίνη
η Κως,η Ίος,η Σίκινος..."Οδ.Ελύτης 

Θάσος

Θάσος

"Και τυλίγομαι σύννεφα που εύκολα ξεδιαλύνει μια φτυαριά ουρανού καθάριου." Οδ.Ελύτης

****

 "Πες μου πού πήγε ο Αύγουστος με τα καμπαναριά του
το γέλιο σου που γέμιζε το σπίτι μας βροχή
τώρα μας δίνει ο άνεμος γυμνή την αγκαλιά του
ω πρόσωπο που σκέπασε με μάρμαρο τη γη..."

****

"Εμπρός,ας ανηφορίσουμε τις ίδιες θάλασσες..." Οδυσσέας Ελύτης

Μήλος

Μήλος

Υ.Γ.Ευχαριστώ τον Δημήτρη Ρίζο για το φωτογραφικό υλικό.

Του καλοκαιριού...

 Συνεχίζοντας με ρυθμούς καλοκαιρινούς,δημοσιεύουμε σήμερα ένα κείμενο που μας έστειλε η καλή  φίλη  Μαρία Βούλγαρη.Θα χαρούμε να έχουμε και δικές σας συνεργασίες,έτσι για να μεγαλώσει η καλοκαιρινή συντροφιά.Κείμενα,σκέψεις,τραγούδια,φωτογραφίες ευπρόσδεκτα.

Δυο όνειρα,καλοκαίρι…
Άστρος  1980
Με  βλέπω  να  περιφέρομαι  στην  παραλία   με  εκείνο  το ενοχλητικό  καπέλο  που μου περιορίζει  το  βλέμμα …προσταγή  της  μάνας   για  τον  ήλιο,  που  τότε  δεν  ήταν  και  τόσο επικίνδυνος.
Δεν  έχουν  έρθει  ακόμα  οι  φίλοι  μου να παίξουμε.Βαριέμαι…
Θα  διαβάσω  να  περάσει  η  ώρα  μου…
«Το καπλάνι  της  βιτρίνας» το  καινούργιο μου βιβλίο, είναι  για  την  ηλικία   μου, μου είπαν…
«Περίεργος τίτλος» σκέφτηκα. Και  το όνομα περίεργο… «Άλκη Ζέη….είναι γυναίκα και την λένε   Άλκη»πρώτες σκέψεις.Βαριέμαι…
«Οι βαρετές  Κυριακές , ο Ίκαρος  και  η προπαίδεια»…Οι βαρετές  Κυριακές,αυτό ήταν.«Τσίμπησα» που λένε και οι νεοέλληνες….Βαριέται  και  η συγγραφέας, σκέφτηκα.
Πέρασαν πολλά καλοκαίρια  για  να  καταλάβω  πως   δεν βαριόνταν  τελικά αλλά «έπαιζε» και  μας  μάθαινε. Μας   μάθαινε  για  τους  «σοφούς» παππούδες,  για τα  παιχνίδια στους δύσκολους  καιρούς,τα βιβλία που καίγονταν,την ελπίδα που θα έπρεπε να αποθηκεύσουμε  σε  μεγάλες ποσότητες…
Δεν βαριέμαι ….φοβερό το  βιβλίο μου.
Με  βλέπω με το ενοχλητικό  καπέλο, διαβάζω, οι φίλοι  μου  ήρθαν, δεν έπαιξα…



Σκύρος  2012
Πρέπει  να  ήμουν πολλές  ώρες  στην  ξαπλώστρα…δεν  κάθομαι  στην άμμο…μεγάλωσα  και  προσέχω  πια. Άσε  που  θέλω  και την  άνεση  μου.
Αντικατέστησα  το  ενοχλητικό   καπέλο  της   μάνας  με μαντήλι  που δεν με  περιορίζει…
Έχω  λίγες  μέρες   να ησυχάσω.
Μα  ποιος ησυχάζει  πια  στις  λιγοστές  μέρες  των διακοπών…
Ας  είναι, όσο  ησυχάσω…
Πάλι  διαβάζω, ο  ήλιος καίει, επικίνδυνος  και  με αποδείξεις …
Πάλι  Άλκη Ζέη…
«Τα σπανιόλικα  παπούτσια» για το καλοκαίρι  του 2012…
Ξεφυλλίζω  το βιβλίο.
«Λες  να είναι καλό;» σκέφτομαι…
«Επαναστάτριες  για   γλυκό  του  κουταλιού»…
«Τσίμπησα» άλλη μια φορά.
Διαβάζω…Τελικά οι επαναστάσεις  γίνονται και για λόγους «γλυκούς» και  για λόγους  «μικρούς» και ασήμαντους, είναι  όμως  επαναστάσεις…
Εκείνες  τις  στιγμές  είχα  τελικά  ησυχάσει…
Είχα αφήσει  πίσω την πόλη, τους μπαμπούλες, τα μνημόνια, τα χρέη…
Χρωστώ  τελικά  την ησυχία μου στην Άλκη ,στην Πηνελόπη, στον Οδυσσέα, στο Στρατή, στο Ρεϊνάλντο,  στη Μαρία,  στη  Ζωρζ  και σε άλλους «φίλους»…
Χρωστώ  μόνο  σε  αυτούς…



Τα καλοκαίρια  από  παιδάκι  με  μελαγχολούσαν…
Αν  σήμερα  τα  θυμάμαι  είναι,  γι'  αυτά  τα  δυο  όνειρα, στα  ίδια  πάντα  καλοκαίρια…
Μαρία Βούλγαρη
Υ.Γ.Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Μαρίας.

****