"Δεν είναι ακατόρθωτη η αδερφοσύνη"

"Περιστέρι",Χρίστος Καράς


Αποχαιρετισμός

Γιάννης Ρίτσος

"... Εδώ
δεν είναι ακατόρθωτη η αδερφοσύνη για μας και για όλους.
....
Με τούτη την αγάπη,λέω,πως μια μέρα,οι ξύλινοι σταυροί
θα μπουμπουκιάσουν τριαντάφυλλα
-ναι, κι ο δικός μου ο σταυρός, ο καμένος, ο πέτρινος.

Με τούτη, λέω, την αγάπη μια μέρα θα λυγίσουμε
κείνους που φέρνουν τ΄άδικο και σπέρνουνε το μίσος.

Τούτη είναι η εντολή μου-
μ΄όλο που αυτή την ώρα δεν το ξέρω το μίσος
σα να μην το΄μαθα ποτές ή να το ξέχασα."

Για τον "Αποχαιρετισμό" και εδώ:http://evaneocleous.blogspot.com/2009/03/blog-post_02.html παλαιότερη ανάρτηση.

Ο Ρίτσος παρουσιάζει τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου να οραματίζεται ένα κόσμο ειρηνικό, ένα κόσμο συναδέλφωσης και αγάπης.Ο ήρωας πιστεύει πως η θυσία του, όπως και το αίμα των όσων αγωνίστηκαν γι΄αυτό τον κόσμο, θα λυγίσουν "κείνους που φέρνουν τ΄άδικο και σπέρνουνε το μίσος".Πάντα επίκαιρος ο Ρίτσος.

"Το μόνο που σκέφτομαι τώρα που επέστρεψα, είναι ότι σ΄αυτό τον κόσμο μπορούμε και πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά",δηλώνει ο Γιάννης Μαραθεύτης σήμερα, τριάντα πέντε χρόνια, μετά την τούρκικη εισβολή.
"Τώρα πρέπει να καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί με ειρήνη και αγάπη",συμπληρώνει ο Φετχί Ακιντζί.

Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ της ΧΡΥΣΤΑΣ ΝΤΖΑΝΗ στον "Πολίτη":
"Ένας Τ/Κ κι ένας Ε/Κ επέστρεψαν στο πεδίο μάχης στη Λεύκα"
Κάθαρση 35 χρόνια μετά
Ο Φετχί Ακινζί κι ο Γιάννης Μαραθεύτης συναντήθηκαν, 35 χρόνια μετά, εκεί όπου ο πρώτος πυροβόλησε τον δεύτερο, νομίζοντας ότι τον άφησε νεκρό."Το θέμα είναι να ζήσουμε σήμερα σε ειρήνη.Όχι άλλες μανάδες να κλαίνε", δηλώνουν συγκινημένοι.

"Και να αδερφέ μου"

"Και να αδερφέ μου"
"Καπνισμένο Τσουκάλι"1975
Ποίηση:Γιάννης Ρίτσος
Μουσική:Χρήστος Λεοντής
Τραγούδι:Νίκος Ξυλούρης

"Όταν χτίζουμε και τραγουδάμε την ειρήνη"

Ειρήνη
Γιάννης Ρίτσος
Τ΄όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ΄όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ΄τα δέντρα, είναι η ειρήνη.
...........
Όταν οι ουλές απ΄τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που΄σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που΄καψε η πυρκαγιά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.
...........
Ειρήνη είναι οι θυμωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ΄αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου- όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.
(Απόσπασμα)



1η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης
Η Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών "Ενωμένη Κύπρος" συμμετέχει στη δικοινοτική εκδήλωση που διοργανώνεται με πρωτοβουλία της Πλατφόρμας Ειρήνης.
Δείτε την ανακοίνωση:

Η 1η Σεπτεμβρίου είναι η Παγκόσμια Μέρα Ειρήνης. Είναι μια μέρα αφιερωμένη από τη διεθνή κοινότητα στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και στα δεινά που αυτός συνεπάγεται για τους λαούς όλου του κόσμου.

Η Κύπρος, θύμα πολεμικών συγκρούσεων για δεκαετίες, βιώνει ακόμα τις συνέπειες του εθνικιστικού μίσους, του ρατσισμού και της αντιπαράθεσης, παραμένοντας διαιρεμένη. Όμως, για την Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών «Ενωμένη Κύπρος», ένα παράθυρο ελπίδας ανοίγεται φέτος στην πατρίδα μας. Και θεωρούμε πως είναι στο χέρι των δυο κοινοτήτων, του καθενός από εμάς, να μετατρέψουμε αυτή την ευκαιρία σε οριστική λύση του Κυπριακού, να οικοδομήσουμε τις συνθήκες ειρηνικής συμβίωσης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.

Δικαιούμαστε να αισιοδοξούμε, δικαιούμαστε να παίρνουμε την απόφαση να συμβάλουμε ενεργά στο να σπρώξουμε τα πράγματα μπροστά. Την προσδοκία αυτή μας τη δίνουν γεγονότα μεγάλης σημασίας, όπως είναι η νέα φάση των συνομιλιών στην οποία εισέρχονται οι ηγέτες των δυο κοινοτήτων, καθώς και το πρόσφατο ρήγμα σε ακόμα ένα σημείο του διαχωριστικού τείχους, στο Λιμνίτη.

Όμως, ελπιδοφόρα είναι και τα μηνύματα που εκπέμπουν «μικρά» πράγματα των τελευταίων ημερών: Η εκταφή και ταυτοποίηση λειψάνων των αγνοουμένων άρχισε να δημιουργεί και στις δυο κοινότητες ατμόσφαιρα επίγνωσης του μεγάλου κακού που κάναμε η μια στην άλλη. Ελληνοκύπριοι συνειδητοποιούν για πρώτη ίσως φορά την ύπαρξη τουρκοκυπρίων αγνοουμένων από τη δική τους εθνικιστική μανία, και τουρκοκύπριοι συνειδητοποιούν τον πόνο που προκάλεσε ο χαμός τόσων αγαπημένων προσώπων, ιδιαίτερα το 1974.

Αλλά έρχονται καθημερινά στο φως και περιπτώσεις ελληνοκυπρίων που έσωσαν από βέβαιο θάνατο τουρκοκύπριους, και το αντίστροφο. Την ίδια ώρα, συγγενείς αγνοουμένων και από τις δυο κοινότητες απλώνουν το χέρι της συμφιλίωσης ο ένας στον άλλο.

Την 1η του Σεπτέμβρη, με πρωτοβουλία της Πλατφόρμας της Ειρήνης στην οποία συμμετέχει η «Ενωμένη Κύπρος», δυο πορείες από τις δυο πλευρές της Λευκωσίας θα ενωθούν σε μια μεγάλη γιορτή της συμφιλίωσης στο Λήδρα Πάλας. Σε μια μεγάλη συγκέντρωση της αποφασιστικότητας για συμφιλίωση και λύση. Επικεφαλής των δυο τμημάτων θα είναι συγγενείς αγνοουμένων, οι οποίοι στο χώρο του Λήδρα Πάλας θα ενωθούν. Για να διακηρύξουν πως αναγνωρίζουμε τον πόνο του άλλου, θέλουμε να δούμε κατάματα όλη την αλήθεια, μαθαίνουμε από την Ιστορία μας χωρίς να την αφήνουμε να μας παγιδεύει στο μίσος.

Η Πλατφόρμα «Ενωμένη Κύπρος» καλεί όλους τους Κυπρίους κάθε εθνότητας να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη γιορτή της ενότητας, σ’ αυτή τη διακήρυξη της αποφασιστικότητάς μας για λύση. Για να δώσουμε καθαρό και δυνατό το μήνυμα προς τους δυο ηγέτες και προς τη διεθνή κοινότητα: Ειρήνη στην Κύπρο, λύση τώρα!
Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών "Ενωμένη Κύπρος"

Η Ελλάδα εκπέμπει SOS!

Η φωτογραφία από τα "Νέα"

Η Ελλάδα εκπέμπει sos!

Κι όμως υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο.
Πάντα τραγικές,πάντα επώδυνες.
Σαν τις μαύρες επετείους του Αυγούστου.

Η Β.Α. Αττική στις φλόγες.250.000 στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη.
Γραμματικό,Πεντέλη,Διόνυσος,Μαραθώνας,Σταμάτα,Πικέρμι.. .
Ένας ατέλειωτος κατάλογος.

Η καμένη γη, οι άνθρωποι που βλέπουν το βιος τους να γίνεται παρανάλωμα του πυρός,
τα δέντρα που τ΄αφήσαμε ανυπεράσπιστα, η φύση...
Απόγνωση,φρίκη! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς αυτό το τοπίο θανάτου.
"Τετέλεσται"γράφει η Ελευθεροτυπία.

Κι είναι μόλις δυο χρόνια από το μαύρο καλοκαίρι της Ηλείας.
Γιατί;Γιατί δε μερίμνησαν οι αρμόδιοι να μην υπάρξει άλλο τέτοιο κακό;
Ρωτάνε οι άνθρωποι, φωνάζουν, πού είναι η προστασία της Πολιτείας;
Κραυγές απόγνωσης!

Τώρα όμως προέχει η ενότητα.
Όλοι μαζί, από κοινού να σταματήσουν την πύρινη λαίλαπα.Πριν προχωρήσει το κακό.Ύστερα η απόδοση ευθυνών.Ύστερα η ανάπτυξη εθνικής στρατηγικής για το μέλλον.
Η ανταπόκριση χωρών της Ε.Ε. είναι συγκινητική.
Ανάμεσα σ΄αυτές και η μικρή Κύπρος, όπως έκανε και τότε, στις άλλες μεγάλες πυρκαγιές.

Για την ώρα επείγει να σβήσουν οι φωτιές.Ευχή όλων.
Τα άλλα, ας περιμένουν...

Προσθήκη(27/08/2009)
Οργή και αγανάκτηση εκφράζει ο Δημήτρης Δανίκας για τους σύγχρονους "Νέρωνες Δασοπυρομανίας" στο άρθρο που ακολουθεί:

[ ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ ] Νέρων
Νέα, Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009
Δημήτρης Δανίκας

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όπως Νέα Δυστυχία και τελευταία Νέρωνες Δασοπυρομανίας. Κάψανε την Πεντέλη. Κάψανε την Πάρνηθα. Κάψανε τον Υμηττό. Κάψανε την Ηλεία. Κάψανε την Ολυμπία. Κάψανε τον Διόνυσο. Κάψανε τη Λακωνία. Κάψανε τη Χίο. Κάψανε το Πόρτο Γερμενό. Κάψανε την Ανθούσα. Κάψανε τον Μαραθώνα. Κάψανε τη Νέα Μάκρη. Κάψανε τον Άγιο Στέφανο. Κάψανε τον Βαρνάβα. Κάψανε το Κάτω Σούλι. Κάψανε την Παλλήνη. Κάψανε το Ντράφι. Κάψανε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους. Κάψανε καμιά πεντακοσαριά σπίτια. Κάψανε τα ομόλογα. Κάψανε τα ασφαλιστικά ταμεία. Κάψανε την Παιδεία. Κάψανε τα δημόσια ταμεία. Κάψανε κάθε ίχνος αξιοκρατίας. Κάψανε τους μισθούς. Κάψανε κάθε διαφάνεια και δημοκρατική διαδικασία. Ό,τι αγγίζουν το καίνε. Αυτή δεν είναι κυβέρνηση, αλλά φλεγόμενα κουκουνάρια. Σκέφτονται οι στάχτες και τα αποκαΐδια; Παράδειγμα η αρλούμπα του Αντώναρου για τα πεύκα. Μια κατάρα γι΄ αυτούς, ευχή για εμάς.
Να πέσει φωτιά και να τους κάψει!

"Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό"

Γεια σου,Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα! Η πιστολιά που σε σώριασε στον πέτρινο τοίχο ενός χωριού της πατρίδας σου, τίποτε δεν κατάφερε να κάνει!Του λαού η δύναμη που αγάπησες ανασταίνει τώρα τα λόγια σου για πάντα και ξέρεις εσύ πόσο το δάκρυ ενός χωριάτη αξίζει περισσότερο απ΄όλα τα βραβεία των Ακαδημιών.

Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα(1898-1936)
Ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς.Ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική και τη μουσική.Μεγάλος,πολύπλευρος και Εθνικός Ισπανός και παγκόσμιος δημιουργός.Για την πολιτιστική ζωή της χώρας του υπήρξε εμπνευσμένος και συνεπής μαχητής.
Στις 19 Αυγούστου του 1936 τον δολοφόνησαν οι φασίστες του Φράνκο στην περιοχή της Γρενάδα.Οι συχνές και συνεχείς αναφορές στη δολοφονία του για αρκετό καιρό τότε και μετά, έθρεψαν την πολιτική και πνευματική διαμαρτυρία κατά του Φασισμού(Κ. Τοπούζης).
Ποίηση:
- Divan del tamarit
- Ντουέντε
- Ποιητής στη Νέα Υόρκη
- Σονέτα του σκοτεινού έρωτα
- Ωδή στον Σαλβαντόρ Νταλί
- Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας
- Ποιητικά άπαντα(Τόμοι Α,Β)
Θέατρο:
- Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα
- Η θαυμαστή μπαλωματού
- Γέρμα
- Ματωμένος Γάμος
κ.ά.
Βιογραφικό:Βικιπαίδεια

Μεμέντο
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Όταν θα πεθάνω,
με την κιθάρα μου αντάμα,
θάψτε με κάτω απ΄τον άμμο

Όταν θα πεθάνω,
στις πορτοκαλιές ανάμεσα
και στις μέντες.

Όταν θα πεθάνω,
θάψτε με,παρακαλώ,
στον ανεμοδείχτη.

Όταν θα πεθάνω!

Νέα περί του θανάτου του Ισπανού ποιητού
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Αυγούστου 1936
μέσα στο χαντάκι του Καμίνο Ντε Λα Φουέντε
Νίκος Εγγονόπουλος

Η τέχνη κι η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε
η τέχνη και η ποίηση μας βοηθούνε να πεθάνουμε

περιφρόνησις απόλυτη
αρμόζει
σ΄όλους αυτούς τους θορύβους
τις έρευνες
τα σχόλια επί σχολίων
που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω από τις μυστηριώδικες κι αισχρές συνθήκες
της εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα
υπό των φασιστών

Μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως από καιρό τώρα
- και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-
είθισται
να δολοφονούν
τους ποιητάς
(Ποιήματα Β΄, Ίκαρος 1977)

FEDERICO GARCIA LORCA
Ποίηση: Νίκος Καββαδίας,Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, Τραγούδι:Γιάννης Κούτρας

"Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι.
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ,
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι Σταυροφόροι"
.....

"sms"

Η Άννα Φραγκουδάκη δε χρειάζεται συστάσεις. Γνωστή στους περισσότερους για το επιστημονικό, εκπαιδευτικό και συγγραφικό της έργο. Πολυγραφότατη, εξέχουσα γυναικεία φυσιογνωμία στο χώρο της εκπαίδευσης, ένας πνευματικός άνθρωπος που έχει ακόμα πολλά να προσφέρει.
Σύντομο βιογραφικό:
Kοινωνιολόγος της Eκπαίδευσης
Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου René Descartes - Paris V (1975) και Yφηγήτρια του Πανεπιστημίου Iωαννίνων (1978). Kαθηγήτρια στο Tμήμα Eκπαίδευσης και Aγωγής στην Προσχολική Hλικία του Πανεπιστημίου Aθηνών.
Έχει διευθύνει έρευνες για τη διαρροή από το σχολείο, τα περιεχόμενα των σχολικών εγχειριδίων, τις αναπαραστάσεις των εκπαιδευτικών, τον εθνοκεντρισμό του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς και προγράμματα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και παραγωγής εκπαιδευτικού υλικού για αλλόγλωσσους και αλλόθρησκους μαθητές.

(Από το πρόγραμμα εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων)
Tα κυριότερα δημοσιεύματά της αφορούν την εκπαιδευτική κοινωνιολογία, την κοινωνική ανισότητα στο σχολείο, την ιστορία των εκπαιδευτικών ιδεών, το ιστορικό γλωσσικό ζήτημα, τον εθνοκεντρισμό στα περιεχόμενα των σχολικών γνώσεων.
Αναφέρω ενδεικτικά μερικά μόνο από τα βιβλία της:
1. Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης,1985

2. Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και φιλελεύθεροι διανοούμενοι. Άγονοι αγώνες και ιδεολογικά αδιέξοδα στο μεσοπόλεμο,1992
3. Γλώσσα και ιδεολογία. Κοινωνιολογική προσέγγιση της ελληνικής γλώσσας,1993

4. Η γλώσσα και το έθνος 1880-1980.Εκατό χρόνια αγώνες για την αυθεντική ελληνική γλώσσα,2001.

Αφορμή για το σύντομο αυτό αφιέρωμα μου έδωσε η εβδομαδιαία στήλη sms της Άννας Φραγκουδάκη που πρόσφατα καθιέρωσαν «ΤΑ ΝΕΑ».Το sms δημοσιεύεται κάθε Σάββατο στο Βιβλιοδρόμιο της εφημερίδας.
Αλλά και το ότι η Άννα είναι μια πολύ καλή και ξεχωριστή φίλη.
Η φιλία της με τιμά και την ευχαριστώ γι΄αυτό.
Το πιο πρόσφατο «sms» είχε τον τίτλο: Το «ισχυρό» φύλο.
Καλή επιτυχία στα "sms" σου Άννα και καλή συνέχεια!

Από εκδήλωση της Συνεργασίας Καθηγητών στη Λεμεσό, τον Απρίλιο του 2005,
με εισηγήτρια την Άννα Φραγκουδάκη
Το «ισχυρό» φύλο
Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009
Αύριο που ο ελληνικός λαός γιορτάζει την Παναγία, το θεϊκό πρόσωπο μιας γυναίκας, επίκαιρο είναι να δούμε ότι τα παραδοσιακά στερεότυπα του ανδρισμού και της θηλυκότητας δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τις γυναίκες, αφορά όλους τους ανθρώπους.
Οι συνέπειες δεν είναι μόνο ότι η κοινωνική ομάδα των ανδρών καταπιέζει, εκμεταλλεύεται, στερεί από προνόμια, υποτιμάει, εμποδίζει τη συμμετοχή στις αποφάσεις για τα κοινά και την κοινωνική ομάδα των γυναικών.
Έχει και αντίστοιχες συνέπειες. Είναι ασήκωτο για το μικρό αγόρι το παραδοσιακό στερεότυπο του ανδρισμού. Οφείλει να μην «κλαίει» (σαν να μην έχει συναισθήματα), να μη φοβάται (σαν να μην έχει ευαισθησίες), να μην παίζει με κούκλες (σαν να μην πρόκειται αυτός ν΄ αποκτήσει παιδιά)
και να είναι πιο ψηλός, πιο σκληρός, πιο δυνατός, να είναι «άντρας».
Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων με παραβατικές συμπεριφορές έως την ανθρωποκτονία σε όλο τον κόσμο είναι άντρες. Τη συντριπτική πλειονότητα θανατηφόρων ατυχημάτων στους δρόμους σε όλο τον κόσμο την κάνουν άντρες. Τους πολέμους τους κάνουν άντρες. Όλα τα αποτρόπαια που συμβαίνουν στους πολέμους τα κάνουν άντρες.
Βεβαίωςσκοτώνουν και οι γυναίκες, αν και οι αριθμοί είναι ασύγκριτα μικρότεροι. Όμως συνήθως σκοτώνουν κάποιο δικό τους. Δεν υπάρχει γυναίκα που βγήκε ποτέ στον δρόμο να σκοτώσει έναν άγνωστο, να βιάσει έναν περαστικό, να σπείρει γύρω πτώματα. Γιατί άραγε; Και αφού με τις εξελίξεις έστω λίγες γυναίκες στις κοινωνίες μας γίνονται πια στελέχη ηγετικά σε διάφορα πεδία, γιατί δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο καθόλου γυναίκες έμποροι ναρκωτικών, αρχηγοί μαφίας, μεγαλέμποροι όπλων, λαθρέμποροι μεταναστών, ούτε καν τραμπούκοι;
Η εκπαίδευση σχετικά με τα φύλα σημαίνει αποδόμηση των ανυπόφορων στερεοτύπων των φύλων.
Άρα πρέπει να ασχοληθεί και με τον ανδρισμό. Θα πρέπει να καταπολεμήσει τη δήθεν φυσική ροπή των ανδρών προς τη βία, ώστε να κοινωνικοποιήσει και τα δύο φύλα στην ανθρώπινη υπόσταση, που έχει νου και λογική, άρα σκέπτεται προτού πράξει, κι ακόμα έχει την τάση να αποφεύγει τον πόνο, τον τραυματισμό, το αίμα, τη φρίκη.

"Κι έχει ένα τέτοιο φως..."

Η φωτογραφία τραβηγμένη από την είσοδο του μουσείου


Στην είσοδο του μουσείου,2/8/2009
Διαμαρτυρία για τη λογοκρισία


Αφίσα κίνησης πολιτών

Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Είχα την τύχη να επισκεφθώ πρόσφατα το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.Και μάλιστα τις μέρες των έντονων αντιδράσεων για τη λογοκρισία του ντοκυμαντέρ του Κ. Γαβρά που παρουσιάζει την ιστορία της Ακρόπολης.Για το μουσείο δε χρειάζεται στα πλαίσια αυτού του σύντομου σημειώματος καμιά παρουσίαση.
Έχουν μιλήσει οι ειδικοί, έχουν κυκλοφορήσει αξιόλογοι οδηγοί του μουσείου από διάφορους εκδοτικούς οίκους και εφημερίδες( σημειώνω και το "σύντομος οδηγός του μουσείου ακρόπολης" με κείμενα Δ. Παντερμαλή,Αλ. Μάντη, Αλ. Χωρέμη,Χρ. Βλασσοπούλου και Στ. Ελευθεράτου,έκδοση του μουσείου ακρόπολης) και αν ανατρέξει κανείς στο διαδίκτυο θα βρει πληθώρα σχετικών δημοσιευμάτων.



Το μουσείο είναι εκεί,μοναδικό, σύγχρονο,ανθρώπινο και φωτεινό.Ένα φως που διαχέεται σ΄όλο το χώρο και κάνει τον επισκέπτη να νιώθει μια ευφορία και μια διάθεση κατάφασης απέναντι στα μεγαλουργήματα του ανθρώπου.Η αναμονή στην ουρά δε σ΄ενοχλεί, ίσα ίσα μοιράζεσαι με τους άλλους την ίδια συγκίνηση, τον ίδιο θαυμασμό,την ίδια κατάνυξη.
Μπαίνεις στο μουσείο και δε βιάζεσαι να φύγεις.Χάνεις την αίσθηση του χρόνου, ξεχνιέσαι, μένεις έκθαμβος, συνομιλείς με τα αγάλματα και τα εκθέματα που λες και είναι διαφορετικά καθώς ο χώρος τα αναδεικνύει με την καινούργια εκθεσιακή σύλληψη.

Το κλασικό πνεύμα, η κλασική συμμετρία, το αρχαίο κάλλος του μέτρου, η λιτότητα και το απέριττο σε κυριεύουν.Απέναντι η Ακρόπολη κι ο Παρθενώνας αξεχώριστα δεμένα με το νέο μουσείο, το μουσείο σύμβολο της δημοκρατίας και της ελπίδας για το αύριο.
Η αίθουσα του Παρθενώνα μοναδική.Κι ύστερα οι Καρυάτιδες.Και ποιος μπορεί να μην καθηλωθεί από την αποτύπωση της κλασικής ομορφιάς τους...


Η φωτογραφία από το blog του Κυριάκου

(Σημ. Αξιόλογη και η παρουσίαση στο an-archia blog του Κουτσοφτίδη με πλούσιο φωτογραφικό υλικό).

Κάνω ασυναίσθητα τη σύγκριση.Πόσο αταίριαστα, πόσο θλιμμένα φάνταζαν τα "ελγίνεια" μάρμαρα στις μουντές και μελαγχολικές αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου, όταν το επισκέφθηκα πριν μερικά χρόνια...
Κι ας τα επιδείκνυαν με τόσο καμάρι οι υπεύθυνοι του μουσείου.

Ένα ζωντανό μουσείο, κόσμημα για την Ελλάδα και την Αθήνα την κοιτίδα της δημοκρατίας.Ένα μουσείο που δίκαια μπορεί να καταταχθεί ανάμεσα στα μεγάλα πιο αξιόλογα μουσεία του κόσμου, που τιμά τη χώρα που το δημιούργησε αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Και απ΄ότι φαίνεται οι πολίτες το έχουν αγκαλιάσει και περηφανεύονται γι΄αυτό.

Παρενθετικά:είναι κρίμα, τώρα που πρέπει οι προσπάθειες όλων να συγκεντρωθούν στο αίτημα της επιστροφής των μαρμάρων να παρατηρούνται τα αρνητικά φαινόμενα των τελευταίων ημερών.Ελπίζουμε να έχει λήξει οριστικά το θέμα της λογοκρισίας στο φιλμ του Κ. Γαβρά, γιατί δεν μπορεί να λογοκρίνεται η αλήθεια και η τέχνη.Οι πιέσεις από κάποιους κύκλους της Εκκλησίας, όπως λέχθηκε, δεν μπορεί να οδηγούν τον Υπουργό Πολιτισμού σε τέτοιες αποφάσεις.

Φεύγοντας και καθώς συνεχίζει να αναδύεται εκείνη η αίσθηση της πληρότητας και της πίστης στην αξία του Ανθρώπου,ως δημιουργού έργων πολιτισμού, μου έρχονται στο νου τα λόγια του Σεφέρη:
"Με άλλα λόγια, χρειάζεται, νομίζω, μια πίστη σ΄αυτά τα αρχαία σημάδια μέσα στο τοπίο τους.Η πίστη πως έχουν δική τους ψυχή.Τότε θα μπορέσει ο προσκυνητής- πρώτη φορά τον ονομάζω έτσι- να πιάσει ένα διάλογο μ΄αυτά.Όχι μέσα σε τουριστικά πλήθη ποικιλότροπα αναστατωμένα, αλλ΄αν μπορώ να πω:μόνος, καθρεφτίζοντας την ψυχή που διαθέτει, στην ψυχή αυτών των μαρμάρων μαζί με το χώμα τους.[...]
Ευτυχώς η γη μας είναι σκληρή, οι πρασινάδες της δε σε πλαντάζουν, τα χαρακτηριστικά της είναι βράχια, βουνά και πελάγη.Κι έχει ένα τέτοιο φως.[...]

Στην Κύπρο κάθε Αύγουστο ματώνουν τα φεγγάρια...

Στη φωτογραφία οι πέντε στρατιώτες, αδήλωτοι αιχμάλωτοι της τουρκικής εισβολής, που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ στο Τζιάος.

Στην Κύπρο κάθε Αύγουστο ματώνουν τα φεγγάρια...
Σε λίγες μέρες πλησιάζει η μαύρη επέτειος της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής.Οι μνήμες ζωντανές πάντα σε τούτο τον πολύπαθο τόπο, γίνονται ακόμα πιο εφιαλτικές ετούτες τις μέρες.Τριανταπέντε χρόνια μετά και οι νεκροί περιμένουν δικαίωση.Το έγκλημα, η προδοσία, η προσφυγιά,οι νεκροί, οι αγνοούμενοι...

Οι πρόσφατες ταυτοποιήσεις λειψάνων, της τετραμελούς οικογένειας Μέτσιου στη Λάπηθο και των πέντε στρατιωτών,αδηλώτων αιχμαλώτων της τουρκικής εισβολής στο Τζιάος, συγκλόνισαν την κοινή γνώμη, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό.Οι θηριωδίες και τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο Αττίλας καταγράφονται στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ως τέτοια πρέπει να τιμωρηθούν.
Η Τουρκία οφείλει να ανταποκριθεί στην απόφαση του ΕΔΑΔ και να ανοίξει τα αρχεία του τουρκικού στρατού για το θέμα των αγνοουμένων.

Μαρτυρικό νησί και μνήμες επώδυνες του Αυγούστου...
Αύγουστος του 1964 και οι αιματηρές συγκρούσεις της Τιλλυρίας.Τα τουρκικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα βομβάρδισαν ανηλεώς θέσεις της Εθνικής Φρουράς αλλά και κατοικημένες περιοχές.νεκροί,τραυματίες, καταστροφές.Κι ο λαός που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές...Με το φόβο της τουρκικής απειλής για εισβολή.

Δεκατέσσερις Αυγούστου 2005...
Το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της "Ήλιος" και τα 121 θύματα.Η Κύπρος ντύθηκε στα μαύρα και τότε και θρήνησε για τους αδικοχαμένους νεκρούς της.Τέσσερα χρόνια πέρασαν κιόλας από τότε, χθες τελέστηκαν τα μνημόσυνα των θυμάτων και οι οικογένειες των συγγενών περιμένουν ακόμα την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
Μια άλλη τραγική σελίδα στη νεότερη ιστορία της Κύπρου.
Στο μεταξύ, γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, γερασμένοι, πονεμένοι, τραγικές φιγούρες,συνεχίζουν να ζητούν δικαίωση.Παιδάκια που δε γνώρισαν καν τους γονείς τους ή που μεγαλώνουν χωρίς αυτούς, έμειναν με τα αναπάντητα γιατί της απώλειας και της σκληρής δοκιμασίας...

Μνήμες παλιότερες, μνήμες πρόσφατες, επώδυνες,τραγικές μνήμες...
Πώς να λησμονήσεις, πώς να αγνοήσεις τα τραυματισμένα όνειρα;
Γιατί πάντα τον Αύγουστο;
Ύστερα, το σκέφτεσαι ξανά. Πόση ευθύνη, άραγε, να καταλογίσουμε στον Αύγουστο;