30 Δεκ 2011

Παραμονές πρωτοχρονιάς...

 Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν ανήκει πια στη σφαίρα των παραμυθιών.Απόκτησε ξανά αληθινό πρόσωπο και είναι εδώ.Και να θέλουμε δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε.
Ποιες ευχές για φέτος;Φτάνει πια με τις κοινοτοπίες και τα ευχολόγια!
"Το κοριτσάκι με τα σπίρτα και τ΄αγοράκι με τα μαχαίρια",γράφει η Λιάνα Κανέλλη.
Μέρες πείνας για την  Ελλάδα,συσσίτια,παιδιά που λιποθυμούν...όπως τότε τον φοβερό χειμώνα του΄41.
Αγώνας προσφοράς και αλληλεγγύης τούτες τις μέρες στην Κύπρο.Αξιέπαινη η προσπάθεια,συγκινητική η ευαισθησία και η ανθρωπιά  που περισσεύουν.Για την Ελλάδα,για τα παιδιά...Είναι το ελάχιστο.Όμως αρκεί αυτό;Πώς να συμφιλιωθεί κανείς μ΄αυτή την εικόνα που εκπέμπει η Ελλάδα των ημερών μας;Πώς...
Πέρα από τις ευχές για καλύτερες μέρες,προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για ανασυγκρότηση,για συστράτευση δυνάμεων,για δυναμικές λύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από τα ασφυκτικά αδιέξοδα.
Καλή νέα χρονιά,με ελπίδα και έγνοια για το καλύτερο!
Για την Ελλάδα, για την Κύπρο μας και για ολόκληρο τον κόσμο!
 .......
Το κορίτσι με τα σπίρτα



*******
 Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
Κική Δημουλά

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους.
Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό
καινούργιου χρόνου.

Τρέμουν από το κρύο
τα σταυροδρόμια και οι γωνίες
σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν
επάνω σε αλλότριας πατρίδας
πλανόδιους ανθοπώλες

μπουκέτα φασκιωμένα
με αγριωπό χαρτί
και η φτηνή ποιότητα
με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω
από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες

όπως κι εμείς όταν παιδιά
για σχέδια πεινασμένα
σ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφα
μικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμε
κι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτί
τι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικά
παραθυράκια διάπλατα μάς άνοιγε το μέλλον.

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους
μόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρα
κι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.
Από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως" (2007)
 ********
Παραμονή Πρωτοχρονιάς



********

22 Δεκ 2011

Ευχές...



Επειδή αυτά τα Χριστούγεννα, τις έχουμε όσο ποτέ άλλοτε,ανάγκη τις ευχές...

Με τις πιο θερμές μου ευχές
σε όλους τους αναγνώστες και φίλους των Επισημάνσεων!
Καλά Χριστούγεννα,με αγάπη και ζεστασιά!
Καλές Γιορτές και Χρόνια Πολλά!
Με ελπίδα για το αύριο...
Και τις καλύτερες μέρες που θα΄ρθουν... 

10 Δεκ 2011

Επέτειος βράβευσης του Γιώργου Σεφέρη


"... Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη...."
Απόσπασμα από την ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή απονομής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας,Στοκχόλμη,10 Δεκεμβρίου 1963.
Να πώς δέχτηκε την είδηση ο ποιητής (Αρχείο ΕΡΤ).

Και ολόκληρη η ομιλία εδώ.
«Κανείς άλλος δεν στάθηκε τόσο ικανός ν’ ανιχνεύσει, να βρει και να κινήσει τα νήματα της ζωντανής ελληνικής παράδοσης όσο αυτός… Καλλιέργησε το αίσθημα της ευθύνης και κράτησε ψηλά τη σημαία της ελεύθερης συνείδησης, που τόσο την έχουν ανάγκη, σήμερα προπάντων, οι νέοι».Λόγια του δεύτερου νομπελίστα ποιητή μας,του Οδυσσέα Ελύτη, για τον Σεφέρη.
Κλείνουν σήμερα σαράντα οκτώ χρόνια από τη μέρα εκείνη, που η Ελλάδα γινόταν περήφανη μέσα από την τόσο τιμητική αυτή διάκριση.Σήμερα,όσο ποτέ άλλοτε,επιβάλλεται η υπόμνηση τέτοιων γεγονότων.Η κρίση χρέους της σύγχρονης Ελλάδας δε σημαίνει και κρίση πολιτισμού!
Για τον Σεφέρη δείτε και παλιότερη ανάρτησή μας εδώ (με βιβλιογραφία).

"Ο τόπος μας είναι κλειστός",Μυθιστόρημα Ι΄



*****
"Κράτησα τη ζωή μου"


*********
"Λίγο ακόμα",Μυθιστόρημα,ΚΓ΄


Λίγο ακόμα
θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν΄ανθίζουν...

8 Δεκ 2011

Αντίο,Κύπρο Τόκα

 Αντίο, Κύπρο Τόκα...
Ο Μάριος Τόκας με τον πατέρα του,Κύπρο και στενούς του φίλους.
 Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο.Ο Μάριος είχε έρθει τότε στην Κύπρο για να γιορτάσει μαζί με τον αγαπημένο του πατέρα τα γενέθλιά του...

«Έφυγε» από τη ζωή ο Κύπρος Τόκας

Από την εκδήλωση προς τιμήν του Μάριου Τόκα
 Σημ.Για την εκδήλωση,που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2009, δείτε στην ανάρτησή μας με τίτλο "Η Λεμεσός τιμά τον Μάριο Τόκα"

 ***********


Απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 88 ετών, ο βετεράνος δημοσιογράφος Κύπρος Τόκας, πατέρας του αείμνηστου μουσικοσυνθέτη Μάριου Τόκα, του Νίκου και της Σκεύης.



Ο Κύπρος Τόκας γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1924.  Τελειώνοντας το  δημοτικό σχολείο μπήκε από μικρός  στη βιοπάλη για να βοηθήσει την πολυμελή και φτωχή οικογένειά του. Παρά τον καθημερινό μόχθο του, ποτέ δεν τον εγκατέλειψε το πάθος του για μάθηση.  Αυτή η όρεξή του τον οδήγησε να παρακολουθεί νυκτερινά μαθήματα για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του. Είχε συνειδητοποιήσει, όπως έλεγε, ότι η γνώση είναι ο πραγματικός πλούτος του ανθρώπου, γι’ αυτό και φρόντισε μετέπειτα, όσα στερήθηκε ο ίδιος, να τα προσφέρει με κάθε θυσία στα παιδιά του.



Για να τα καταφέρει εργάστηκε σκληρά και επίμονα. Δούλεψε ως επιπλοποιός, ως κουρέας, ως παντοπώλης, καταλήγοντας στη δημοσιογραφία. Το 1961 ανέλαβε καθήκοντα ανταποκριτή της εφημερίδας “Χαραυγή” στη Λεμεσό, ενσυνείδητα, αφού ο ίδιος ήταν ταγμένος να υπηρετήσει τα πιστεύω του και να προσφέρει από όποιο πόστο κι αν βρισκόταν στο λαϊκό κίνημα.



Ο Κύπρος Τόκας υπηρέτησε την εφημερίδα του για 28 ολόκληρα χρόνια, χρόνια δύσκολα, αλλά όμορφα, όπως ο ίδιος εξομολογείτο συχνά, για εκείνους που τάχθηκαν να υπηρετούν ένα σκοπό στη ζωή τους. Εκτός όμως από δημοσιογράφος, πριν  και ταυτόχρονα με την άσκηση του λειτουργήματος, ο Κύπρος Τόκας καταπιάστηκε με την ποίηση και τη λογοτεχνία.



 Το 1951 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Αδούλωτες ψυχές», ακολούθως τη «Λύρα» και τα «ελπιδοφόρα μηνύματα».



Η ευαίσθητη ψυχή του και η αγάπη του προς τα παιδιά, τον έσπρωξαν να ασχοληθεί με την παιδική ποίηση, ενώ παράλληλα έγραφε διηγήματα και χρονογραφήματα.  Αρκετά από τα ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από το γιο του, τον αγαπημένο και αξέχαστο Μάριο.



Σε ηλικία 50 χρόνων άρχισε να ασχολείται και με την ζωγραφική, αφήνοντας το δικό του ξεχωριστό στίγμα, απεικονίζοντας  πρόσωπα, τοπία, την ομορφιά του ανθρώπου και της γης μας.



Η κηδεία του Κύπρου Τόκα θα γίνει αύριο,9/12/2011, στη 1μ.μ.  από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό.



Ανακοίνωση Ένωσης Συντακτών

«Το διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών, εκ μέρους όλων των δημοσιογράφων εκφράζει τη θλίψη του και ταυτόχρονα τη συμπάθειά του προς τα παιδιά του, τη Σκεύη και τον Νίκο. Ο Νίκος συνεχίζει την πορεία που χάραξε ο πατέρας του στο χώρο μας.



Ο Κύπρος Τόκας, ο πράος αυτός άνθρωπος με το γλυκύ χαμόγελο  και την ταπεινότητα που πάντα τον χαρακτήριζε, ήταν εκλεκτός, γιατί ήταν πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Δούλεψε σκληρά στη ζωή του σε δύσκολους καιρούς.



Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1924. Τέλειωσε το Δημοτικό και ρίχτηκε ακολούθως στην πάλη για το μεροκάματο. Έπρεπε να βοηθήσει την πολυμελή φτωχή οικογένειά του. Δεν παραμέλησε, όμως, τα γράμματα. Δούλευε κι παρακολουθούσε ταυτόχρονα βραδινά μαθήματα. Δούλεψε ως επιπλοποιός, ως κουρέας, ως κομμωτής ακόμα και ως μπακάλης.



Το 1961 προσλήφθηκε στην εφημερίδα «Χαραυγή» και δούλεψε  ως ανταποκριτής της στη Λεμεσό, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980. Ο Κύπρος Τόκας ασχολήθηκε με την ποίηση και εξέδωσε αρκετές ποιητικές συλλογές. Κυρίως ασχολήθηκε με την παιδική ποίηση και έτυχε βραβεύσεων και διακρίσεων. Κάποια από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν από το γιο του, τον αλησμόνητο Μάριο Τόκα. Έγραψε, επίσης, διηγήματα και χρονογραφήματα, τα οποία εξέδωσε.  Μετά τα πενήντα του ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική. Αυτοδίδακτος, αλλά με αξιόλογη προσφορά και σε αυτό τον τομέα.



Η δημοσιογραφική οικογένεια αποχαιρετά σήμερα τον Κύπρο Τόκα, οποίος  με τα πατήματά του άφησε πίσω του σημάδια ανθρωπιάς, αλλά και δείγματα αντικειμενικότητας, αλήθειας και συνέπειας. 
Κύπρο Τόκα, να πας στο καλό».
Γ.Κωστακόπουλος
 

6 Δεκ 2011

Παύλος Σιδηρόπουλος,ο ασυμβίβαστος πρίγκηπας της ροκ(Προσθήκη)



Παύλος Σιδηρόπουλος(1948-1990)

 Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανεψιός της ποιήτριας Έλλης Αλεξίου.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1990 άφηνε την τελευταία του πνοή,σε ηλικία μόλις σαράντα δύο ετών αυτός ο μεγάλος καλλιτέχνης.Η αυθεντικότητα και το πηγαίο ταλέντο του τον ξεχώρισαν από πολύ νωρίς και τα τραγούδια του ακούγονται πολύ περισσότερο,ίσως,σήμερα.Η ροκ ταυτότητα και η πολύπλευρη προσωπικότητά του εξακολουθούν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Ο πρίγκηπας της ροκ είναι,λοιπόν, πάντα παρών μέσα από την αλήθεια και την αυθεντικότητα των τραγουδιών του.

Εξαιρετική και πολύ επιμελημένη είναι η επίσημη ιστοσελίδα που επιμελήθηκε η Μελίνα Σιδηροπούλου:
Παύλος Σιδηρόπουλος ο πρίγκηπας της ροκ
Για τον Παύλο:
-Παύλος Σιδηρόπουλος:ο πρίγκηπας της ελληνικής ροκ
-Παύλος Σιδηρόπουλος ο πρίγκηπας της ροκ,βιογραφία

Εμείς δε χρειάζεται να πούμε τίποτα.Αφήνουμε τα τραγούδια του να μιλήσουν.
Από τον Ασυμβίβαστο του Α.Θωμόπουλου(Lyra 1979):

Να μ΄αγαπάς


******
Μη μου μιλάς για τίποτα



******
Τι να σου πω
Κάποτε θα΄ρθουν
Κάποτε θα΄ρθουν

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος



Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα.

****
Η τελευταία συνέντευξη του Παύλου Σιδηρόπουλου


"Δένω μάτια και χέρια
να μη βλέπω άλλο πια
τα σκληρά τους μαχαίρια
τη μικρή τους καρδιά..."
Παύλος Σιδηρόπουλος

****
Ο κόσμος τους



****

3 Δεκ 2011

Τρία χρόνια με "Επισημάνσεις"

Πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία ανάρτηση...
Δύσκολοι οι καιροί,δύσκολη η χρονιά.Τίποτε δεν είναι όπως παλιά.Όχι πως δεν έχεις τι να πεις,ίσα-ίσα έχεις τόσα πολλά,μα είναι φορές που η σιωπή λέει πολύ περισσότερα. 
Τρία χρόνια ζωής συμπλήρωσαν τον περασμένο Οκτώβριο οι Επισημάνσεις.
Πέρυσι, διαβεβαίωνα για τη συνέχεια, σε μια σχετική ανάρτηση. Έλεγα τότε πως, έστω κι αν  κάπως  υποχώρησε ο αρχικός ενθουσιασμός, το ταξίδι συνεχίζεται.
Το ίδιο ισχύει και τώρα.
Συνεχίζουμε χάρη σε όλους εσάς και γ΄αυτό σας ευχαριστώ!!!



Και το τραγούδι αφιερωμένο σε όλους τους φίλους!
"Ν΄αντέχουμε μόνο μας μένει..."