Για την Ιστορία και πάλι...

"Τώρα πια ξέρουμε καλά από πού παίρνει

τις πληροφορίες της η Ιστορία".Κώστας Μόντης

Π
αρακολούθησα την περασμένη Πέμπτη(22-4-2010) το Σεμινάριο-Εργαστήριο με θέμα

"Η Ιστορία στον 21 αιώνα: η κριτική αξιοποίηση των πηγών" 

που διοργάνωσε το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού.Το σεμινάριο έγινε στο ξενοδοχείο Ajax στη Λεμεσό και σ΄αυτό συμμετείχαν φιλόλογοι που διδάσκουν Ιστορία(κυρίως στη Γ΄Λυκείου) σε σχολεία της Πάφου και της Λεμεσού.

Ένα σεμινάριο άψογα οργανωμένο, με ενδιαφέρουσες εισηγήσεις αλλά και συμμετοχή των εκπαιδευτικών τόσο στα εργαστήρια όσο και στη συζήτηση.

Ήταν από τις λίγες,ίσως, φορές που όλοι σχεδόν οι συμμετέχοντες ένιωσαν ότι δεν βρίσκονταν τυπικά εκεί.Και πραγματικά,αυτή την επιμόρφωση έχουμε ανάγκη.Την ουσιαστική και ποιοτική.Και σε εργάσιμο χρόνο, γιατί όχι;

Ξέρουμε όλοι πώς δεν τις "χάσαμε" τις ώρες μας.Βρήκαμε τρόπους στα σχολεία μας και τις αναπληρώσαμε(αν αυτό αποτελεί εμπόδιο).

Εισηγήσεις κατέθεσαν οι: 

•  κ. Γιώργος Τσιάκαλος,Καθηγητής Παιδαγωγικής του ΑΠΘ και Πρόεδρος της ΕΕΔ των ΝΑΠ με θέμα "Ο Ηρόδοτος και η διδακτική της Ιστορίας" 

και

• κ. Δημήτριος Μαυροσκούφης,Αναπληρωτής Καθηγητής Διδακτικής Μεθοδολογίας του ΑΠΘ με θέμα "Ο "κόσμος" των πηγών στο μάθημα της Ιστορίας:από την λογική στις πολυπρισματικές προσεγγίσεις".

Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε συζήτηση, όπου εκτός των άλλων ο κ.Τσιάκαλος απάντησε σε έντονες ανησυχίες των φιλολόγων για το θέμα των νέων Α.Π. της Ιστορίας. Σχολίασε μάλιστα και τις δηλώσεις της κ. Αθηνάς Κυριακίδου(βουλευτής του ΔΗΚΟ και μέλος της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής) σχετικά με τα νέα αναλυτικά, που είχαν γίνει το προηγούμενο βράδυ.

Πολύ επιγραμματικά(δεν είναι του παρόντος άλλωστε) να επεκταθώ) ο κ. Τσιάκαλος δήλωσε ότι δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί έγιναν αυτές οι δηλώσεις "τη στιγμή που η πρόταση που κατατέθηκε προέρχεται από τους τρεις πανεπιστημιακούς που εισηγήθηκαν το ΔΗΚΟ,η ΕΔΕΚ και Δημοκρ. Συναγερμός" και ως εκ τούτου τα συγκεκριμένα κόμματα θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένα.
Είπε ακόμα ότι η πρόταση των τριών πανεπιστημιακών έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υ.Π., προκειμένου να ακουστούν απόψεις και εισηγήσεις,να κατατεθούν οι όποιες διαφορετικές προτάσεις, μέχρι την οριστική κατάληξη που θα γίνει γύρω στα μέσα του καλοκαιριού.
Ανησυχίες εκφράστηκαν και από φιλολόγους- μέλη της επιτροπής των αναλυτικών(μεταξύ αυτών και η γράφουσα), οι οποίοι, όπως είπαν, θεωρούν ότι αγνοήθηκαν οι εισηγήσεις τους.

Μετά το πρώτο μέρος ακολούθησαν τα εργαστήρια, όπου μας δόθηκε η δυνατότητα να εργαστούμε κατά ομάδες και να μελετήσουμε τρόπους προσέγγισης των πηγών στα κεφάλαια της νεότερης Ιστορίας(για τα οποία είχαμε από πριν προετοιμαστεί).
Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν και η παρουσίαση των πορισμάτων στη συνέχεια, στην ολομέλεια, από εκπροσώπους των ομάδων.
Η ομάδα μου ασχολήθηκε με τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο(1946-49) και είχα την τιμή να παρουσιάσω  τα πορίσματα εκ μέρους της.Ομολογώ ότι η παρουσία και εποπτεία του κ.Μαυροσκούφη μας βοήθησε πάρα πολύ.

Ελπίζουμε να αξιοποιηθεί το υλικό του Σεμιναρίου και να δοθεί η δυνατότητα σε όλους μας να το εκμεταλλευτούμε δημιουργικά.
Για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια στους διοργανωτές και για άλλη μια φορά ας ακουστεί ότι διψάμε για επιμόρφωση και το νέο σχολείο, που φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε, την έχει ανάγκη! 

Υ.Γ.Διάβασα χθες στη Σημερινή το άρθρο του κ.Σ.Ιακωβίδη με τίτλο "Η γενοκτονία είναι γενοκτονία και η αποδόμηση της Ιστορίας",δείτε το εδώ:sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/260006 και αναρωτιέμαι πού είναι η αποδόμηση της Ιστορίας και ποιοι την αποδομούν.Επιφυλάσσομαι,επί τούτου, να επανέλθω.

Επίλογος,Μανόλης Αναγνωστάκης

*****
ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μανόλης Αναγνωστάκης

Οι στίχοι αυτοί μπορεί και να΄ναι οι τελευταίοι

Οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν

Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια

Αυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι

Τα θλιβερά τραγούδια τους γενήκανε πουλιά

Σε κάποιον άλλον ουρανό που λάμπει ξένος ήλιος

Γενήκαν άγριοι ποταμοί και τρέχουνε στη θάλασσα

Και τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις

Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτός

να γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι.

ΕΠΟΧΕΣ 3

Αντίο Μάνο Ξυδούς, "τα ξαναλέμε..."

Αντίο Μάνο!Έφυγες νωρίς...

"Έφυγε" ο Μάνος Ξυδούς

Έφυγε από τη ζωή αιφνίδια χθες το βράδυ(13-4-2010), σε ηλικία 57 ετών, ο τραγουδιστής, μουσικός και στιχουργός και πρώην μέλος των Πυξ Λαξ, Μάνος Ξυδούς.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο  Μάνος Ξυδούς αισθάνθηκε δυσφορία ενώ έκανε πρόβες στο "Olympico" στο Νέο Φάληρο και άφησε την τελευταία του πνοή λίγο μετά τις εννιά το βράδυ κατά τη μεταφορά του στο Τζάνειο νοσοκομείο.

Σήμερα αναμένεται το ιατρικό ανακοινωθέν από το νοσοκομείο για τα ακριβή αίτια του θανάτου του.

Ο Μάνος Ξυδούς γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1953  στους Αγίους Αναργύρους Αθηνών.

Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και στη συνέχεια σπούδασε marketing, ενώ παράλληλα έπαιζε μουσική ως DJ στις “Καρυάτιδες” της Πλάκας.

Εργάστηκε στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ απεσταλμένος ως πωλητής στην Κρήτη, όπου κι έμεινε τρία χρόνια. Όταν συναντήθηκε με τους “Πυξ Λαξ” , στα τέλη της δεκαετίας του '80, ήταν Marketing Director στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, ενώ είχε ως παραγωγός χρυσούς και πλατινένιους δίσκους.

Συμμετείχε στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των Πυξ Λαξ και έγινε μέλος του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά.

Παράλληλα, συμμετείχε στον δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου: "Προσέχω δυστυχώς" στον οποίο έγραψε στίχους και μουσική στα περισσότερα τραγούδια και συνεργάστηκε  με πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.

Μετά τη διάλυση των Πυξ Λαξ, κυκλοφόρησε πέντε προσωπικούς δίσκους. Τον τελευταίο καιρό έκανε εμφανίσεις με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.

Πηγή:Ελευθεροτυπία

****


Βράδιασε, τα ξαναλέμε

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς

Μουσική: Μάνος Ξυδούς

Βράδιασε,τα ξαναλέμε,2007

"Αποφεύγω να σε δω, να σου μιλήσω

όπως οι γάτες αποφεύγουν το νερό

Στις ερωτήσεις σου δεν θέλω ν' απαντήσω

έχει στραβώσει το τιμόνι που κρατώ

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε

τι άλλο ήθελες να πω αναρωτιέμαι

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε

και με ανήλικες ελπίδες θα ξεχνιέμαι

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε

τι άλλο ήθελες να πω αναρωτιέμαι

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε

και με ανήλικες ελπίδες θα ξεχνιέμαι

Αποφεύγω να σε δω γιατί θυμάμαι

τη νύχτα εκείνη που μας πήρε ο καπνός

Στα πεζοδρόμια της καρδιάς μου ξενυχτάμε

με μια σιωπή που είναι φτιαγμένη από χρυσό

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε

τι άλλο ήθελες να πω αναρωτιέμαι

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε

και με ανήλικες ελπίδες θα ξεχνιέμαι"

Αυτή τη νύχτα

Στίχοι: Θανάσης Πασπαλάκης

Μουσική: Μάνος Ξυδούς

Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Ξυδούς (συμμετέχει ο Γιάννης Χαρούλης)

Τ΄αστέρια θα΄ναι πάντα μακριά,2008

"Όταν θα σβήσει η φωτιά

τη στάχτη μη σκαλίζεις

ανάστησέ την αν μπορείς

ή μην ξαναγυρίζεις.

Ποτέ δεν ξέρεις τι θα΄ρθεί

και πόσο θα κρατήσει

θα ΄ναι καλύτερα λοιπόν

στο σήμερα να ζήσεις.

Αυτή η νύχτα θα΄ναι για μένα

αυτή η νύχτα θα΄ναι για μας

αυτή τη νύχτα δε γουστάρω κανέναν

είναι για μένα,είναι για μας.

Η πεταλούδα πάει στο φως

κι ας είναι να την κάψει

ξανάρχομαι κι ας ξέρω πως ,

ποτέ σου δε θ’ αλλάξεις".
********

Προσθήκη:

Μάνος Ξυδούς
1953 – 2010

Ο Μάνος Ξυδούς γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1953 στους Αγίους Αναργύρους, από πατέρα Μήλειο και μητέρα Κρητικιά.

Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα νεανικά του χρόνια, όταν έπιασε δουλειά ως κλητήρας στην τότε Columbia στη Ριζούπολη. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και όταν τελείωσε τη σχολή σπούδασε marketing. Η μουσική όμως κυλούσε στις φλέβες του, γι' αυτό και παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε ως DJ στις «Καρυάτιδες» της Πλάκας.

Συνέχισε να εργάζεται στη ΜΙΝΩΣ-EMI, απεσταλμένος στην Κρήτη ως πωλητής. Έμεινε εκεί τρία χρόνια και απέκτησε μεγάλη εμπειρία, η οποία του έδωσε τη δυνατότητα να αντιληφθεί με ποια κριτήρια αγοράζει ο κόσμος τους δίσκους, πράγμα που αποδείχτηκε μεγάλο προτέρημα όταν ασχολήθηκε αργότερα με τις παραγωγές και το marketing.

Κομβικό σημείο στη ζωή και την καριέρα του υπήρξε στα τέλη της δεκαετίας του '80 η συνάντησή του με τους Πυξ Λαξ, το νεαρό τότε φιλόδοξο συγκρότημα, που έμελλε να φέρει νέο αέρα στην ελληνική δισκογραφία. Ο Μάνος Ξυδούς ήταν πλέον Marketing Director στη ΜΙΝΩΣ-EMI, ενώ ως παραγωγός είχε στο ενεργητικό του χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Επίσης, είχε κάνει ήδη μία μεγάλη επιτυχία με τους «Dreamer and the fool moon» και το τραγούδι «Sandrina», σε αγγλικούς στίχους. Αυτό το maxi single πούλησε 49.000 αντίτυπα και ανέβηκε στις πρώτες θέσεις των καταλόγων της Ιταλίας, της Ελβετίας, της Γαλλίας κ.ά.

Ο Ξυδούς ανέλαβε την παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των Πυξ Λαξ. Σύντομα, όμως, έγινε μέλος του συγκροτήματος, γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά. Μαζί τους έζησε τις δόξες, τις εμπειρίες, τις συναυλίες, την αποδοχή και τη διάλυση.

Μετά τη διάλυση του γκρουπ συνέχισε να δραστηριοποιείται ως τραγουδοποιός, κάνοντας προσωπικούς δίσκους και συνεργαζόμενος με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Πάνος Κατσιμίχας και οι Όναρ.

Πέθανε στις 13 Απριλίου του 2010, από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια πρόβας στο γήπεδο του Νέου Φαλήρου.

Προσωπική Δισκογραφία

    * Κανάστα (2005)
    * Περιμένοντας το νέκταρ (2006)
    * Βράδιασε, τα ξαναλέμε (2007)
    * Μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο χειμώνας (συμμετοχή στον Πάνο Κατσιμίχα) (2007)
    * Τ' αστέρια θα 'ναι πάντα μακριά (2008)

Πηγή:Σαν Σήμερα.GR

Πάμπλο Πικάσο,37 χρόνια από το θάνατό του

Γυναίκα Λουλούδι

Πάμπλο Πικάσο(25 Οκτ.1881- 8 Απρ.1973).Σαν σήμερα,σε ηλικία 92 ετών, πέθανε ο μεγάλος Ισπανός ζωγράφος.Ο ζωγράφος "που ζωγράφισε για όλα τα χρόνια που πέρασαν, που περνούν και που θα περάσουν",όπως λέει και ο Ελύτης.Θυμίζω και το μικρό αφιέρωμα στον Πικάσο  με αφορμή την επέτειο της γέννησής του εδώ:  
evaneocleous.blogspot.com/2009/10/blog-post_25.html

Ωδή στον Πικασσό
Οδ. Ελύτης

1

......

Αλήθεια Πικασσό Παύλε υπάρχεις
Και μαζί με σένα εμείς υπάρχουμε
Ολοένα χτίζουν μαύρες πέτρες γύρω μας-αλλά συ γελάς

Μαύρα τείχη γύρω μας-αλλά συ μεμιάς
Ανοίγεις πάνω τους μυριάδες πόρτες και παράθυρα
Να ξεχυθεί στον ήλιο κείνη αχ η πυρρόξανθη κραυγή
Που μ΄έρωτα παράφορο μεγαλύνει και διαλαλεί τ΄αέρια τα υγρά
και τα στερεά του κόσμου ετούτου 

Έτσι που να μη μάχεται πια κανένα το άλλο
Έτσι που να μη μάχεται πια κανείς τον άλλον
Να μην υπάρχει εχτρός 

Πλάι πλάι να βαδίζουνε το αρνί με το λεοντάρι 

Κι η ζωή αδερφέ μου ωσάν τον Γουαδαλκιβίρ των άστρων
Να κατρακυλάει με καθαρό νερό και με χρυσάφι
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά της
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά μας...

11

.......

Πικασσό:καθώς καίει ο χάλυβας μες τα χυτήρια

Πικασσό:καθώς χάνεται στα βάθη ένα θωρηκτό ανοικτής θαλάσσης

Πικασσό:μες στο ασύμμετρο της υπερρεαλιστικής χλωρίδας

Πικασσό:μες στο ευσύνοπτο της χιλιομετρικής πανίδας

Πικασσό:Παλόμα

Πικασό: Ιπποκένταυρε

Πικασσό:Guernica.

111

......

Την ώρα που εσύ θηρίο

Εσύ Παύλε Πικασσό

Πικασσό Παύλε που μες στ΄αμάραντα μάτια σου

Χώρεσες όσα δεν μπόρεσε να χωρέσει ο Θεός μέσα σ΄εκατομμύρια

στρέμματα φυτεμένης γης.

(Τα Ετεροθαλή,αποσπάσματα)
 ******
Προσθήκη: 
/www.enet.gr/?i=news.el.article&id=145009

 

Πορτρέτο που φιλοτέχνησε ο Πικάσο για τον Μπελογιάννη,1952

Χρόνια Πολλά!

Και αισίως φτάσαμε στην Κυριακή του Πάσχα!

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!

Για να μη μείνουμε στο πένθος της Μεγάλης Παρασκευής, παραπέμπω στην περσινή ανάρτηση "Το Μεγάλο Σάββατο μέσα από τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη"  εδώ:

evaneocleous.blogspot.com/2009/04/blog-post_18.html

"Κι ύστερα ήρθε το Πάσχα..." ήταν ο τίτλος της αντίστοιχης περσινής ανάρτησης.Δείτε την   εδώ: 
evaneocleous.blogspot.com/2009/04/blog-post_19.html

Ένα χρόνο μετά και πάλι εδώ,προσβλέπουμε στους συμβολισμούς της Ανάστασης,έμπλεοι αισιοδοξίας κι ελπίδας ότι το χαρμόσυνο μήνυμά της θα βρει απήχηση,επιτέλους.Για την ειρήνη στον κόσμο,για την επανένωση της πατρίδας μας,για την εξανθρώπιση του ανθρώπου.Πάσχα του 2010 και το μικρό έαρ αναζητά χαραμάδες ενηλικίωσης...

Είθε...

***********

************

Η μεγάλη αποκάλυψη 
Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

Εμείς αναστηθήκαμε
τη νύχτα που έβρεχε φως,
απ' τη σπηλιά μας βγήκαμε
κι είπαμε έχει ο Θεός.

Η μεγάλη αποκάλυψη
-μην το πεις πουθενά-
είναι η αγάπη την άνοιξη,
όταν τρέμει ξανά.

Το πεφταστέρι άστραψε
γρήγορο σαν την οχιά,
τα ψέματα όλα ανάτρεψε
κι άλλαξε ο κόσμος τροχιά.

Το πένθος έχει την τιμητική του

Φώτης Κόντογλου "Η Εις Άδου Κάθοδος" (Παρεκ. οικογ.Ζαίμη,Ρίο Πατρών 1952)

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα.
Μέρα περισυλλογής και αναστοχασμού. Το πένθος έχει την τιμητική του...  

Πόνος,οδύνη,θλίψη...

Εν αναμονή της Ανάστασης και της κατανίκησης του θανάτου. "Δεύτε τελευταίον ασπασμόν".

Ο λόγος και πάλι στους ποιητές μας και σε ποιήματα για τη Σταύρωση και τη Μ.Παρασκευή.

Οι πόνοι της Παναγιάς

Κώστας Βάρναλης

Πού να σε κρύψω γιόκα μου,να μη σε φτάνουν οι κακοί;

Σε ποιο νησί του ωκεανού,σε πια κορφή ερημική;

Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις.

Ξέρω, πως θα χεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,

που με τα βρόχια της οργής  ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα' χεις μάτια γαλανά, θα 'χεις κορμάκι τρυφερό,

θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό,

από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης.

Δεν είσαι συ για μάχητες,δεν είσαι συ για το σταυρό.

Εσύ νοικοκερόπουλο,όχι σκλάβος ή προδότης.

.........

Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής,

κι  η Αλήθεια σου ζητήσουνε,παιδάκι μου, να μην τα πεις.

Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.

Δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.

Χίλιες φορές να γεννηθείς,τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν.

"Σκλάβοι Πολιορκημένοι"

*******

Επιτάφιος

Γιάννης Ρίτσος

1

Γιε μου,σπλάχνο των σπλάχνων μου,καρδούλα της καρδιάς μου,

πουλάκι της φτωχιάς αυλής,ανθέ της ερημιάς μου,

Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω

και δε σαλεύεις,δε γροικάς τα που πικρά σου λέω;

Γιόκα μου,εσύ που γιάτρευες κάθε παράπονό μου,

που μάντευες τι πέρναγε κάτου απ΄το τσίνορό μου,

Τώρα δε με παρηγοράς και δε μου βγάζεις άχνα

και δε μαντεύεις τις πληγές που τρώνε μου τα σπλάχνα;

Πουλί μου,εσύ που μου΄φερνες νεράκι στην παλάμη

πώς δε θωρείς που δέρνουμαι και τρέμω σαν καλάμι;

Στη στράτα εδώ καταμεσίς τ΄άσπρα μαλλιά μου λύνω

και σου σκεπάζω της μορφής το μαραμένο κρίνο.

Φιλώ το παγωμένο σου χειλάκι που σωπαίνει

κι είναι σα να μου θύμωσε και σφαλισμένο μένει.

Δε μου μιλείς κι η δόλια εγώ τον κόρφο,δες,ανοίγω

και στα βυζιά που βύζαξες τα νύχια,γιε μου,μπήγω.

******

Συμβουλές της Μεγάλης Παρασκευής

Κική Δημουλά

Αδρανείς.

Σε παρασύρει η φωτογραφία σου

ότι το έχεις δίπορτο

όποτε θέλεις είσαι τάχα εδώ

κι όποτε θες κατέρχεσαι.

Σ᾿ εξαπατούν επίσης

τα φουσκωμένα λόγια της ανοίξεως

δήθεν ότι τα άνθη της

συμπαρασύρουν σε ανάσταση

κι άλλα εσταυρωμένα χώματα.

Άκουσέ με, πάρε

στα χέρια σου την κύλιση του λίθου.

Ας σπρώξει λίγο και το Μεγάλο Σάββατο

γεροδεμένο είναι

σήκωσε θεία κλοπή ασήκωτη

και στα ουράνια μοναχό του την ανέβασε.

Μόνο βιάσου γιατὶ όπου νά΄ ναι

το θαύμα της διαψεύσεως τίθεται επὶ τάπητος

ακάνθινο.

"Χλόη θερμοκηπίου"

Γραμματείς και πρεσβύτεροι αιώνες

Κική Δημουλά

Ιδού η μικροτάτη Παρασκευή πάλι

σε βαφή Μεγάλης βουτηγμένη.

Μέτωπο αιμάτινο σου πλέκουν

τ’ ακανθώδη έθιμα

και επί τον ιματισμόν σου έβαλαν κλήρο

η νηστεία, ο Μπαχ, τα βαρελότα, και η μέθοδος

να φτάνει με καρφιά στα άκρα του ο πόνος.

Τι κι αν εσχίσθη το καταπέτασμα των χαμομηλιών

τι κι αν χρωμάτων στρατιαί εξεπλήττοντο

σταύρωσον σταύρωσον αλαλάζουν

τα κρεοπωλεία οι ψησταριές κι οι φούρνοι.

Δε μ’ άκουσες.

Άφησες ανύμφευτη την κόμη της Μαγδαληνής

και σπατάλησες το σπάνιο Νυμφίο άρωμά σου

για να κάνεις τεστ αληθείας στην αγάπη, στον πλησίον.

Σου φώναζα να τους αφήσεις όπως είναι

όπως τους παραλάβαμε από την υπαρξιακή παράδοση

όπως περιγράφτηκαν από στόμα σε στόμα

από πικρό ποτήριον σε πικρότερο. Δε γλίτωσε

σταυρώθηκε όποιος διανοήθηκε να τους επαληθεύσει.

Προσκυνώ το οικείον προσφιλές μου σφάλμα σου.

Εν συντριβή περιστρέφω τη σούβλα

αδημονώντας σε αμνέ μας.

 "Ενός λεπτού μαζί"

******

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24

Οδυσσέας Ελύτης 

Σαν να μονολογώ, σωπαίνω.

Ίσως και να 'μαι σε κατάσταση βοτάνου ακόμη

φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής

Ή μπορεί και ζώου από κείνα τα ιερά

με τ' αυτί το μεγάλο γεμάτο ήχους βαρείς

και θόρυβο μεταλλικό από θυμιατήρια.

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24 β

                                              Αντίς για όνειρο

Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι

αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια

τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση

μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.

Σαν να 'μαι, λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ'

ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά

κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών

το "δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν".

"Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου"