Ένα αφιέρωμα στον ποιητή Αντρέα Τιμοθέου

Με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζουμε σήμερα ένα νέο, κύπριο ποιητή.Ο Αντρέας Τιμοθέου,παρά το νεαρό της ηλικίας του,έχει δώσει ως τώρα πολλά δείγματα γραφής για το ταλέντο και τη δημιουργικότητά του.Του ευχόμαστε καλή συνέχεια και περιμένουμε πολλά απ΄αυτόν!

Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, υπότροφος του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Παράλληλα με τις προπτυχιακές του σπουδές, υπήρξε μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας Κύπρου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε Προαιρετικά Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία της Κύπρου και ως εξωτερικός ερευνητής στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου.
Aσχολείται με τη συγγραφή ποίησης και διηγημάτων.
 Ποιήματα και διηγήματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά και Κινέζικα και δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ανθολογίες. Το 2010 τιμήθηκε με Α΄ έπαινο, από την International Art Society&Academy που διοργανώνει το παγκόσμιο φεστιβάλ InterArtia και περιλαμβάνει διεθνή διαγωνισμό ποίησης, καθώς και με Α΄ βραβείο στον 26ο διαγωνισμό λόγου και τέχνης «Σικελιανά».
 Το 2011 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Για μια στιγμή και μια αιωνιότητα», η οποία έλαβε Α΄ βραβείο στον 4ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος. Το 2012 του απονεμήθηκε το βραβείο εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου από το Πανεπιστήμιο Κύπρου για την κοινωνική του προσφορά και τιμήθηκε με έπαινο για ποίημά του από την Ομάδα Φίλων Ελληνικού Πολιτισμού Στουτγάρδης. Το 2013 εξέδωσε τη συλλογή αποφθεγματικής ποίησης «Όλα αυτά που θα ’θελα να ξέρεις». Την ίδια χρονιά τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με το Βραβείο Ανδρέα Καραγιάν εις μνήμη Καρμέλας Καραγιάν για την πολιτιστική του προσφορά. Το 2014 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Τα Άνθη του Φωτός», η οποία έλαβε Α΄ βραβείο στον 30ο διαγωνισμό λόγου και τέχνης «Σικελιανά 2014» και εκπροσώπησε την Κύπρο, με διήγημά του, στη δράση Flash Europa 28 της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κίνα, σε συνεργασία με τον λογοτεχνικό οργανισμό Bookworm. Το 2015 τιμήθηκε με έπαινο για ποίημά του από τον Δ΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Καισάριος Δαπόντες» και για διήγημά του στον 31ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Πολιτιστικού Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου Αγίου Νικολάου. Το 2016 τιμήθηκε με έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Διοργάνωσε και συντόνισε δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις και τιμητικά αφιερώματα για ανθρώπους της Τέχνης και των Γραμμάτων και συμμετείχε σε διεθνή λογοτεχνικά φεστιβάλ. Αποτελεί μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Πολιτιστικού Ομίλου Λάρνακας «Άρτιον», και ιδρυτικό μέλος και γραμματέας της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού». 
*****
 Ποίηση, άχραντο μυστήριο
 
Ώρα πρώτη κι ο θίασος έξω απ’ την πόρτα.
Χτυπά κι ανοίγω ευλαβικά,
όπως έμαθα άλλωστε να κάνω.
Τα βλέμματά μας αντικριστά
και απ’ το μυαλό μου περνάς εσύ…
Έτσι όπως ξέρεις να με κερδίζεις κάθε φορά,
να με παρηγορείς, να με φροντίζεις, να με συντηρείς.
Με καταριέσαι πάλι με την ευλογία,
δεν αντιστέκομαι,
παραδίνομαι ερωτευμένος.
Υπόσχεσαι στιγμές
απ’ τη χώρα του αχωρήτου
και γνέφω θεληματικά.
Ολόδικός σου.
Στις λέξεις, στους στίχους, στις στροφές.
Ποίηση, άχραντο μυστήριο.
****
Τίμημα
 
Φοβάμαι,
που έμελλε να πορεύομαι
στα μονοπάτια των ποιητών,
να βλέπω τη ζωή μ’ άλλα μάτια
απ’ εκείνα του κόσμου.
Πονάει η κάθε μέρα, πονάει…
****

Φωτό:Α.Τιμοθέου

****
Στη γη του ήλιου

Δεν είχα μερτικό στον ήλιο
μ’ αγάπησα τη ζωή για το δείλι.
Μες στο λιγοστό φως
και τους αποκαμωμένους ανθρώπους
βρίσκει κανείς τα χρώματα,
την ουσία απ’ τα μυρωδικά του προορισμού.
Αυτά, που δεν είναι ανάγκη ν’ αγγίξεις
για να πιστέψεις,
η καρδιά ξέρει να γνέφει σαν τα συναντάς,
χορεύει στους παλμούς της αγάπης.
Για λόγια αγάπης θέλησα να μιλήσω.
****
Απολογισμός
 
Πότε συννέφιασε μάτια μου,
πότε πέρασε η ζωή
κάτω απ’ τα μάτια μας και δεν το καταλάβαμε;
Ακόμα δεν κατάφερα
να σωπάσω τις φωνές μέσα μου.
Ακόμα ψάχνω για ροδοπέταλα γαλήνης.
Ίσως ο ήλιος μου χάρισε πολλά.
Ίσως ήρθε η ώρα να με κάψει.
****

****

Μακρινό παρελθόν
 
Θυμήθηκα το σπίτι με τις κούνιες.
Τη μηλιά, τη λεμονιά, το γιασεμί στην πόρτα,
τη μικρή μας κουζίνα
που χωρούσε τότε όλα μου τα όνειρα.
Την πέτρινή μας αυλή και το μικρό κάγκελο
που δεν κατάλαβα ποτέ
γιατί και πώς έκλεισε.
Ίσως να ’ναι και παρήγορο
που δε θυμάμαι τον ξεριζωμό,
που δεν ακουμπά τη μνήμη μου
ο κρότος απ’ το κλείσιμο της πόρτας
για τελευταία φορά.
****

Αγαπημένη
 
Πήρα το λουλούδι της άνοιξης
κι έφτιαξα τον επιτάφιό μου.
Δεν ήθελα να σε βάλω μέσα του
μα δε μπορούσα να μη σε στολίσω με
χρώματα κι αρώματα.
Αυτό έχω να θυμάμαι από σένα
τη στολισμένη σου ψυχή,
το γλυκό σου πρόσωπο,
τα καθαρά σου χέρια.
Φοβόσουν να κλείσεις τα μάτια
και σ’ έπαιρνε ο ύπνος το ξημέρωμα.
Μου ήταν αρκετό να βλέπω
το στήθος σου να δηλώνει ζωή,
τα χείλη σου να μου ζητάνε νερό.
Μυστική η σιωπή ανάμεσά μας.
Δεν είχαμε άλλα να μοιραστούμε,
μονάχα βλέμματα.
Μέχρι που εγώ, μόνος πια…
θα σου ’κλεινα τα μάτια.
Αγαπημένη.
****

****
Η αγάπη των φαναριών
 
Βλέπω τ’ όνειρό μου να περνά
βίαια απ’ το παράθυρό μου
αγκαλιασμένο σ’ ένα μηχανάκι.
Κρατά τα χρόνια μου στην αγκαλιά του,
αυτά που πέρασαν βιαστικά,
αυτά που χάθηκαν γιατί δεν είχαν χρόνο.
Κλεισμένος κι ασφαλής στο άδειο τροχοφόρο μου
μετακινούμαι γρήγορα.
Μην αντέξω και δω την αγάπη τους.
Μην καταλάβω πως μου έλειψαν δυο χέρια…
****

Όσο μπορώ
 
Όσο μπορώ θα υπερασπίζομαι την αλήθεια.
Τα χέρια που έδωσαν αγάπη
πιάνοντας δουλειά στις πέντε το πρωί.
Την αγκαλιά που απλώθηκε
σαν ανθισμένη αμυγδαλιά.
Τον άνθρωπο που έδωσε στα παιδιά του Χριστό.
Την ιδέα που άντεξε μέσα στις εποχές
και δεν την παρέσυρε
ο άνεμος του φθινοπώρου.
Την ευλογία του χρόνου
που πήρε αξία στο μοίρασμά του.
Την καθαρή ψυχή
που τόλμησε την υπέρβαση χωρίς φόβο.
Την επανάσταση
που γεννιέται στο πρόσωπο της νιότης
και μεγαλώνει με ευλάβεια.
Μα αν έρθουν καιροί δύσκολοι
και λησμονήσω τα λόγια αυτά,
κάψτε τα μαζί μου.
Ήταν μονάχα λέξεις…
****

Νυχτερινή διαδρομή
 
Αιμορραγούν οι μέρες μακριά σου
και γω μες στης ζωής μου το δίπολο προχωρώ.
Αυτό της ζωής και του θανάτου,
αυτό του έρωτα και της απόγνωσης.
Θύμησή μου το χαμόγελό σου,
καθρέφτισμά του
τα φρεσκοποτισμένα μου μάτια…
Φοβάμαι μάτια μου τον αντίλαλο της σιωπής,
την αδειανή σκέψη, το ξεφτισμένο συναίσθημα.
Φοβάμαι μην έρθουν μέρες
που δε θα ματώνω πια για σένα.
****