 |
| Το προσφυγόσημο του Τάσσου |
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
Στη μια γωνιά στέκει ο παππούς, στην άλλη δέκα εγγόνια
και στο τραπέζι εννιά κεριά μπηγμένα στο καρβέλι.
Μάνες τραβάνε τα μαλλιά και τα παιδιά σωπαίνουν
κι απ’ το φεγγίτη η Λευτεριά τηράει κι αναστενάζει.
Γιάννης Ρίτσος, Δεκαοχτώ Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας.
Κύπρος, 15 Ιουλίου 1974,8:20 π.μ.
Η αποφράδα ημέρα για τον τόπο μας.
Η Χούντα των Αθηνών, με τη συμμετοχή της ΕΟΚΑ Β΄, οργάνωσε το προδοτικό πραξικόπημα κι άνοιξε τον δρόμο στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου 1974.
Κύπρος,15 Ιουλίου δύο χιλιάδες τόσο...
Την άνοιξη ποιος πρόδωσε...
Πεσόντες θύματα κατά το Πραξικόπημα
Στη μια γωνιά στέκει ο παππούς, στην άλλη δέκα εγγόνια
και στο τραπέζι εννιά κεριά μπηγμένα στο καρβέλι.
Μάνες τραβάνε τα μαλλιά και τα παιδιά σωπαίνουν
κι απ’ το φεγγίτη η Λευτεριά τηράει κι αναστενάζει.
Γιάννης Ρίτσος, Δεκαοχτώ Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας.
Κύπρος, 15 Ιουλίου 1974,8:20 π.μ.
Η Χούντα των Αθηνών, με τη συμμετοχή της ΕΟΚΑ Β΄, οργάνωσε το προδοτικό πραξικόπημα κι άνοιξε τον δρόμο στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου 1974.
Κύπρος,15 Ιουλίου δύο χιλιάδες τόσο...
Τόσα χρόνια μετά και ο τόπος µας βιώνει ακόμα τις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής. Προσφυγιά, το 37% των πατρογονικών µας εδαφών βρίσκεται κάτω από την µπότα του τουρκικού Αττίλα, άγνωστη και αδιευκρίνιστη η τύχη των αγνοουµένων µας . Το πραξικόπηµα είχε ως κύριο στόχο του την ανατροπή του εκλεγµένου Προέδρου της Κυπριακής Δηµοκρατίας Εθνάρχη Μακαρίου Γ΄, την κατάλυση της δηµοκρατίας και τη διχοτόµηση της Κύπρου.
Οι μαύρες εκείνες μέρες του Ιούλη σφράγισαν ανεξίτηλα τη νεότερη Ιστορία της Κύπρου.
Ο εθνικός διχασμός, τα αίτια και οι αφορμές,το ιδεολογικό χάσμα,οι ανεπούλωτες πληγές...
Όμως,πρέπει να θυμόμαστε, πρέπει να τιμούμε τους νεκρούς και να στηλιτεύουμε την προδοσία.
Και πάνω απ΄όλα οφείλουμε να περιφρουρούμε τη Δημοκρατία!
******
******
Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο,Γιάννης Ρίτσος
Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισμένο
κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω.
Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι,
πώς σου μαδήσαν τ΄άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι.
Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια
κι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.
Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.
κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω.
Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι,
πώς σου μαδήσαν τ΄άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι.
Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια
κι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.
Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.
******
Την άνοιξη ποιος πρόδωσε...
******
Πατρίδα,Αλκίνοος Ιωαννίδης
****
"Αποκεφαλισμός της Δημοκρατίας",Κ.Μητρόπουλος
Πεσόντες θύματα κατά το Πραξικόπημα
Δολοφονηθέντες Αντιστασιακοί από την ΕΟΚΑ Β΄
πριν από το Πραξικόπημα
πριν από το Πραξικόπημα
Πεσόντες Αντιστασιακοί κατά το Πραξικόπημα
Δολοφονηθέντες Αντιστασιακοί μετά το Πραξικόπημα.
******
 | |||||
| Πηγή:omegalive |
12 σχόλια:
Τριανταπέντε χρόνια μετά,
και κανείς ένοχος δεν πλήρωσε,
μόνο οι αθώοι συνεχίζουν να πληρώνουν τα εγκλήματα...
Καλημέρα,Εύα...
Ας όψονται οι ένοχοι!
Σήμερα όλοι καταδικάζουν το πραξικόπημα. Θύτες και θύματα μαζί.Λες και οι χουντικοί και οι συνεργάτες τους ήταν από άλλο πλανήτη!
«Το όνειρο» είναι ίσως ένα από τα πιο συγκλονιστικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ για να αποτυπώσουν την τραγωδία ενός εμφύλιου πολέμου, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι ένοπλος.
Πιστεύω ότι σήμερα, όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται τη σημασία του πραξικοπήματος. Με το πέρασμα των χρόνων ακόμα και άνθρωποι που μέχρι πρότινος μπορεί να το δικαιολογούσαν, σήμερα παραδέχονται ότι ηθικά (τουλάχιστον) είναι χειρότερο της εισβολής αφού αν δεν ήταν αυτό δεν θα είχαμε επέμβαση της Τουρκίας.
Επίσης θα ήθελα να τονίσω ότι όλα όσα λέχθηκαν και γράφτηκαν αυτές τις μέρες οδηγούν και στο συμπέρασμα ότι ούτε εμείς (σ.σ. οι ε/κύπριοι) σεβαστήκαμε την υπογραφή μας κάτω από τη Ζυρίχη.
Ελπίζω όλα αυτά να μας προβληματίσουν για το μέλλον.
Ναι, πρέπει να θυμόμαστε και όσα δε μας αρέσει και ενοχλούν
VaD,
έτσι γίνεται πάντα.Κάποτε υπήρχε κι ένα αίτημα για κάθαρση και για άνοιγμα του φακέλου για την Κύπρο...
Καλό βράδυ Βασίλη μου.
Ανώνυμε,
δυστυχώς έτσι όπως τα λες είναι.
Μιχάλη,
να σου πω κατ΄αρχήν ότι η ανάρτησή σου είναι εξαιρετική.
Για "Το Όνειρο" συμφωνώ απόλυτα.Δεν είναι τυχαία η επιλογή.Πάντα σ΄έναν εμφύλιο οι ανθρώπινες αξίες ευτελίζονται.Δε μένει τίποτε...Και δυστυχώς, εκείνες τις μέρες, πολλές είναι οι οικογένειες που βίωσαν ανάλογα τραγικά γεγονότα σαν αυτό που ο Θεοδωράκης περιγράφει.
Εγώ πιστεύω πάλι ότι όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από κείνη την αποφράδα μέρα, τόσο η μνήμη εξασθενίζει, τόσο εδραιώνεται μια τάση αποενοχοποίησης.Και δε μιλάμε για τα τυπικά, τη φραστική καταδίκη ή τις εκδηλώσεις.Αυτά δεν αρκούν.
Συμφωνώ με το συμπέρασμά σου.Όμως, δεν ήταν γνωστό αυτό;
as eon,
έτσι είναι.Δεν έχουμε δικαίωμα να μη θυμόμαστε.Αυτό το πολύπαθο νησί δεν το άφησαν ποτέ να χαράξει μόνο του το δρόμο του.Πάντα κάποιοι "άλλοι" το επιβουλεύονταν.
Όμως, όπως λέει κι ο Κώστας Μόντης:
"Χρόνια,σκλαβκιές ατέλειωτες
-τομ πάτσον τζαι τογ κλώτσον τους.
Εμείς τζαμαί:
Ελιές τζαι τερατσιές πάνω στορ ρότσον τους".
Καλείσθε εις το ιστολόγιόν μας δι'υπόθεσίν σας,ένδυμα επίσημον.
VaD,
ευχαριστώ!
Ιδιαιτέρως με τιμά...
Γεια σου Εύα μου γλυκιά.
Γύρισα από την Κύπρο. Δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω. Υποχρεώσεις όπως γάμος, προετοιμασίες, να δω συγγενείς κλπ μου έφαγαν όλο το χρόνο μου. Επιφυλάσσομαι μια άλλη φορά.
Όσο για το πραξικόπημα, καταθέτω κι εγώ στο ιστολόγιο μου την προσωπική μου εμπειρία από αυτό. Εσύ, φαντάζομαι θα ήσουν αγέννητη τότε.
Μερόπη μου,
δεν πειράζει που δεν τα κατάφερες, την άλλη φορά.Κάθε ευτυχία στο νεαρό ζευγάρι και να τους χαίρεστε!
Οι μνήμες του 74 είναι επώδυνες Μερόπη μου. Είδα και τα όσα με τόσο παραστατικό τρόπο αφηγείσαι στην ανάρτησή σου.
Οι μικρές αλλά μοναδικές προσωπικές ιστορίες συνθέτουν τη μεγάλη ιστορία του διπλού εγκλήματος εκείνου του καλοκαιριού.
Μαρτυρικό νησί, τραγικές οι αποκαλύψεις, ανοικτές οι πληγές...
"Είμαι πρόσφυγας","έχασα τους δικούς μου","έχω αγνοούμενο στην οικογένειά μου","τον πατέρα μου τον δολοφόνησαν οι πραξικοπηματίες"...
....Μερόπη μου, όχι κι αγέννητη, μαθήτρια ήμουνα.Κι η δική μου οικογένεια δοκιμάστηκε τότε, όπως και τόσες άλλες.
Χαίρε Εύα!
Πικρές οι μέρες του Ιούλη στην Κύπρο.
Αυτό που πάντα θα μας κυνηγά είναι το ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν τιμωρήθηκε γι αυτό το έγκλημα! Μακελεύτηκαν τόσες ζωές άδικα, είδαν τα μάτια μας όσα ως τότε τα ξέραμε μόνο μέσα απ΄την ιστορία ή τα μυθιστορήματα. Ρημάχτηκαν ζωές ανθρώπων που έχασαν δικούς τους-νεκρούς ή αγνοούμενους-, βιάστηκαν, έζησαν στην προαφυγιά ξεκινώντας τσακισμένοι ζωές απ το μηδέν . Και δεν είναι αυτά μόνον. Είναι και όλες οι ψυχολογικές, ηθικές, γενικότερες κοινωνικές συνέπειες, με τις οποίες κανείς δεν ασχολήθηκε. Τα ναυαγισμένα όνειρα των παιδιών, των νέων της εισβολής, η θλίψη που εγκαταστάθηκε μέσα τους και τους συνοδεύει μέχρι σήμερα, δεν μετρούνται στα ποσοστά των απωλειών..
Για όλ΄αυτά ΚΑΝΕΙΣ δεν τιμωρήθηκε. Και γι αυτό η τραγωδία αυτή είναι ένα φάντασμα που πλανάται και καθορίζει το σύγχρονο βίο μας. Η τιμωρία ήταν επιβεβλημένη. Όχι για λόγους εκδίκησης, αλλά δικαιοσύνης και ΚΥΡΙΩΣ για λόγους ιστορικούς.
Η ιστορία παραχαράχτηκε και στα βιβλία μα και μέσα στον πολιτικό βίο, στις συνειδήσεις και μερίδα των νέων γαλουχείται με συνθήματα και ιδέες και πρότυπα εθνικιστικά, αντιδραστικά, φασιστικά.
Η πολιτική παράταξη που ευθύνεται για το έγκλημα, βασισμένη στο γεγονός πως η ιστορία αυτή δεν καταγράφηκε και δεν υποδείχτηκαν τα σφάλματα, οι μύθοι, η τύφλωση, οι σοβινιστικές αντιλήψεις που οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία, πορεύεται σήμερα μέσα στις αντιφάσεις, μεταξύ εκσυγρονισμού-Ευρωπαϊσμού και εθνικοφροσύνης-εθνικισμού-αντιαριστερών συνδρόμων. Κι αυτό είναι η σοβαρότερη επιπλοκή στον πολιτικό μας βίο, αφού τώρα η μόνη άρση της αδικίας σε αυτό τον τόπο θα ήταν ο τερματισμός της κατοχής, η λύση και η επανένωση, με μια συμπόρευση όλων των δυνάμεων που εναντιώνονται στη διχοτόμηση.
Δημοσίευση σχολίου