Με αφορμή την αυριανή "Μέρα Παιδείας και Αγώνα" η ΟΛΜΕ καλεί την εκπ/κή κοινότητα σε αγωνιστική εγρήγορση.Τόσο το ύφος, όσο και το περιεχόμενο της ανακοίνωσης, τιμά τη συνδικαλιστική οργάνωση των καθηγητών και τους εκπαιδευτικούς!
Απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ για την 9η Γενάρη 2009:
"Για το δικαίωµα στη µνήµη! Για τον Νίκο Τεµπονέρα και τον Αλέξη Γρηγορόπουλο
Το Γενάρη του 1991 ο Νίκος Τεµπονέρας, υπερασπίζοντας τους µαθητές του, την παιδεία και τις δηµοκρατικές ελευθερίες του λαού µας, έθεσε τον εαυτό του φραγµό στα κυβερνητικά σχέδια και την παρακρατική πρακτική.
Θυσιάστηκε για να υπάρξει ένα πιο φωτεινό µέλλον.
Θυσιάστηκε, γιατί γνώριζε ότι το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο µεγάλο είναι, όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να σηκώσει το κεφάλι του και να γενεί ένα µε τους πολλούς, και όλοι µαζί ένα σώµα.
Θυσιάστηκε γιατί, όπως θα’ λεγε και ο ποιητής:
«αν δεν καώ εγώ,
αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούµε εµείς,
πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάµψη;»
Το ∆εκέµβρη του 2008 ένας µαθητής µας, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από αστυνοµικά όργανα. Σηµαδεύτηκε έτσι η εποχή που η νέα γενιά θα πρέπει να καίγεται ως φτηνή ύλη στο βωµό της αγοράς, που οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στην εξουσία, χωρίς δικαιώµατα, µε κουτσουρεµένα όνειρα, µε κολοβή ζωή.
Το Γενάρη του 2009, δίπλα µας, στη µαρτυρική Παλαιστίνη «η καρδιά µας τουφεκίζεται». Παιδιά και άµαχοι δολοφονούνται, σχολεία ισοπεδώνονται από τις αµερικανικής προέλευσης βόµβες της σιωνιστικής κυβέρνησης του Ισραήλ, υπό τα απαθή βλέµµατα των Πόντιων Πιλάτων της περιβόητης «διεθνούς κοινότητας». Ένας ολόκληρος λαός φυτοζωεί σκλαβωµένος στην ίδια την πατρίδα του, που έχει µετατραπεί σε γκέτο και πεδίο επιχειρησιακών δοκιµών απάνθρωπων εισβολέων. Το µόνο «έγκληµα» των Παλαιστινίων είναι ότι διεκδικούν το αναφαίρετο ∆ΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟ∆ΙΑΘΕΣΗΣ, ζητούν ελευθερία και δικαιοσύνη.
Στις µέρες µας, που η κυρίαρχη πολιτική βυθίζεται όλο και περισσότερο στη σήψη, στη διαφθορά και στην παρακµή, τροφοδοτώντας τη νέα γενιά µε ένα απαξιωµένο σύστηµα ανήθικης και αµοραλιστικής δράσης, οφείλουµε, σε πείσµα των καιρών και των καιροσκόπων, να κρατάµε σταθερά το νήµα των αξιών µας, το τετράπτυχο Αγώνας, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη, Ανιδιοτέλεια ως βασικό οδηγητικό φάρο της δράσης µας.
Αν γράφουµε σε πείσµα των καιρών, µε το πείσµα των αγώνων, αυτές τις σκέψεις, είναι γιατί θέλουµε να βλέπουµε στους δρόµους τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο, οι εργάτες στη δουλειά τους, είναι γιατί δε θέλουµε η φτώχεια, η εκµετάλλευση και η φρίκη του πολέµου να συνοδεύουν τους ανθρώπους.
Αυτούς τους ανθρώπους που πληµµύρισαν τους δρόµους και τις πλατείες τον τελευταίο µήνα υπερασπίζοντας την ανθρώπινη ζωή, την δηµόσια εκπαίδευση και την µόνιµη εργασία, αντιµετωπίζοντας χηµικά, δακρυγόνα, αλλά και τη συκοφαντία.
Αυτούς τους ανθρώπους που κάρφωναν τα συνθήµατα σαν πρόκες στους δρόµους, µην τα πάρει η στιγµή και τα αλλοιώσει.
Θυµούµαστε καλά τι απαντήσαµε σαν µας ρώτησαν ποιοι είµαστε. «Ακόµα δε µας γνωρίσατε;» απαντήσαµε.
Είµαι ο φοιτητής Πέτρουλας, ο καθηγητής Νίκος Τεµπονέρας,, είµαι ο µαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος, η µετανάστρια από την Βουλγαρία, Κωνσταντίνα Κούνεβα, ο πρόσφυγας από τη Μέση Ανατολή, ο αλλοδαπός από την Αφρική.
Είµαι ο διπλανός , ο άλλος , ο δικός σου , η µνήµη , η κρίση , η ανθρωπιά σου .
Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, που µειώνει τις κοινωνικές δαπάνες, που συρρικνώνει το εισόδηµά µας, που ανατρέπει τα εργασιακά µας δικαιώµατα, εµείς οργανώνουµε την αντίστασή µας µαζί µε όλους τους εργαζόµενους, γιατί είµαστε στο «εµείς».
Κοιτάµε κατάµατα την επελαύνουσα κόλαση και διόλου δε σιωπούµε. Απευθυνόµαστε, λοιπόν, σ’ όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς της χώρας µας, στην παλιά και τη νεότερη γενιά. Και τους καλούµε να αναλάβουν όλες τις κοινωνικές και παιδαγωγικές ευθύνες τους. Να συνταχθούν µε την αγωνιζόµενη κοινωνική πλειονότητα και τις αγωνίες της".
"Για το δικαίωµα στη µνήµη! Για τον Νίκο Τεµπονέρα και τον Αλέξη Γρηγορόπουλο
Το Γενάρη του 1991 ο Νίκος Τεµπονέρας, υπερασπίζοντας τους µαθητές του, την παιδεία και τις δηµοκρατικές ελευθερίες του λαού µας, έθεσε τον εαυτό του φραγµό στα κυβερνητικά σχέδια και την παρακρατική πρακτική.
Θυσιάστηκε για να υπάρξει ένα πιο φωτεινό µέλλον.
Θυσιάστηκε, γιατί γνώριζε ότι το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο µεγάλο είναι, όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να σηκώσει το κεφάλι του και να γενεί ένα µε τους πολλούς, και όλοι µαζί ένα σώµα.
Θυσιάστηκε γιατί, όπως θα’ λεγε και ο ποιητής:
«αν δεν καώ εγώ,
αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούµε εµείς,
πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάµψη;»
Το ∆εκέµβρη του 2008 ένας µαθητής µας, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από αστυνοµικά όργανα. Σηµαδεύτηκε έτσι η εποχή που η νέα γενιά θα πρέπει να καίγεται ως φτηνή ύλη στο βωµό της αγοράς, που οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στην εξουσία, χωρίς δικαιώµατα, µε κουτσουρεµένα όνειρα, µε κολοβή ζωή.
Το Γενάρη του 2009, δίπλα µας, στη µαρτυρική Παλαιστίνη «η καρδιά µας τουφεκίζεται». Παιδιά και άµαχοι δολοφονούνται, σχολεία ισοπεδώνονται από τις αµερικανικής προέλευσης βόµβες της σιωνιστικής κυβέρνησης του Ισραήλ, υπό τα απαθή βλέµµατα των Πόντιων Πιλάτων της περιβόητης «διεθνούς κοινότητας». Ένας ολόκληρος λαός φυτοζωεί σκλαβωµένος στην ίδια την πατρίδα του, που έχει µετατραπεί σε γκέτο και πεδίο επιχειρησιακών δοκιµών απάνθρωπων εισβολέων. Το µόνο «έγκληµα» των Παλαιστινίων είναι ότι διεκδικούν το αναφαίρετο ∆ΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟ∆ΙΑΘΕΣΗΣ, ζητούν ελευθερία και δικαιοσύνη.
Στις µέρες µας, που η κυρίαρχη πολιτική βυθίζεται όλο και περισσότερο στη σήψη, στη διαφθορά και στην παρακµή, τροφοδοτώντας τη νέα γενιά µε ένα απαξιωµένο σύστηµα ανήθικης και αµοραλιστικής δράσης, οφείλουµε, σε πείσµα των καιρών και των καιροσκόπων, να κρατάµε σταθερά το νήµα των αξιών µας, το τετράπτυχο Αγώνας, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη, Ανιδιοτέλεια ως βασικό οδηγητικό φάρο της δράσης µας.
Αν γράφουµε σε πείσµα των καιρών, µε το πείσµα των αγώνων, αυτές τις σκέψεις, είναι γιατί θέλουµε να βλέπουµε στους δρόµους τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο, οι εργάτες στη δουλειά τους, είναι γιατί δε θέλουµε η φτώχεια, η εκµετάλλευση και η φρίκη του πολέµου να συνοδεύουν τους ανθρώπους.
Αυτούς τους ανθρώπους που πληµµύρισαν τους δρόµους και τις πλατείες τον τελευταίο µήνα υπερασπίζοντας την ανθρώπινη ζωή, την δηµόσια εκπαίδευση και την µόνιµη εργασία, αντιµετωπίζοντας χηµικά, δακρυγόνα, αλλά και τη συκοφαντία.
Αυτούς τους ανθρώπους που κάρφωναν τα συνθήµατα σαν πρόκες στους δρόµους, µην τα πάρει η στιγµή και τα αλλοιώσει.
Θυµούµαστε καλά τι απαντήσαµε σαν µας ρώτησαν ποιοι είµαστε. «Ακόµα δε µας γνωρίσατε;» απαντήσαµε.
Είµαι ο φοιτητής Πέτρουλας, ο καθηγητής Νίκος Τεµπονέρας,, είµαι ο µαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος, η µετανάστρια από την Βουλγαρία, Κωνσταντίνα Κούνεβα, ο πρόσφυγας από τη Μέση Ανατολή, ο αλλοδαπός από την Αφρική.
Είµαι ο διπλανός , ο άλλος , ο δικός σου , η µνήµη , η κρίση , η ανθρωπιά σου .
Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, που µειώνει τις κοινωνικές δαπάνες, που συρρικνώνει το εισόδηµά µας, που ανατρέπει τα εργασιακά µας δικαιώµατα, εµείς οργανώνουµε την αντίστασή µας µαζί µε όλους τους εργαζόµενους, γιατί είµαστε στο «εµείς».
Κοιτάµε κατάµατα την επελαύνουσα κόλαση και διόλου δε σιωπούµε. Απευθυνόµαστε, λοιπόν, σ’ όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς της χώρας µας, στην παλιά και τη νεότερη γενιά. Και τους καλούµε να αναλάβουν όλες τις κοινωνικές και παιδαγωγικές ευθύνες τους. Να συνταχθούν µε την αγωνιζόµενη κοινωνική πλειονότητα και τις αγωνίες της".
3 σχόλια:
Εξαίρετη ανάρτηση Κα Νεοκλέους-και ας ελπίζουμε πως σήμερα δεν θα χορογραφήσουν οι προβοκάτορες και το παρακράτος....
Σας ευχαριστώ κ. Πήττα για τον καλό σας λόγο.
Τελικά "χορογράφησαν οι προβοκάτορες και το παρακράτος", παρόλο που το απευχηθήκατε.
Μεταφέρω απόσπασμα από είδηση των "Νέων"
"Καταγγελίες για προβοκάτσια προκάλεσε η ανεύρεση ενός αεροβόλου όπλου, που εντοπίστηκε στην Πανεπιστημίου. Μέλη της ομάδας περιφρούρησης των εκπαιδευτικών είπαν ότι είδαν έναν άνδρα να κρύβει ένα όπλο στους θάμνους έξω από το πολυκατάστημα «Άττικα». Οι ίδιοι κάλεσαν την αστυνομία, αφού πήραν το όνομα και το τηλέφωνο του άνδρα, όχι όμως και τα στοιχεία της αστυνομικής του ταυτότητας. Ο άνδρας ισχυρίστηκε σε αυτούς ότι βρήκε τυχαία το όπλο, ειδοποίησε την αστυνομία και θέλησε να το κρύψει μέχρι να έλθουν οι αστυνομικοί.
«Δεν πρέπει να συνδεθεί το πανεκπαιδευτικό κίνημα με αυτό το πολύ ύποπτο περιστατικό» δήλωσε ο εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών κ. Κώστας Τουλγαρίδης, ο οποίος ζήτησε την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης «η οποία αφήνει» όπως είπε, «ανοιχτό το ενδεχόμενο σχεδίου προβοκάτσιας».
Νωρίτερα, με τους καθηγητές της ΟΛΜΕ στην κεφαλή και το κύριο σώμα των διαδηλωτών να αποτελείται από φοιτητές, είχε ολοκληρωθεί το πανεκπαιδευτικό συλαλλητήριο που κατέληξε στη Βουλή".
Οι καθηγητές περιφρούρησαν την πορεία και οργάνωσαν με τον καλύτερο τρόπο τις κινητοποιήσεις τους(που έγιναν με μεγάλη επιτυχία)."Άλλοι" φρόντισαν να σπιλώσουν κι αυτή την ιερή εκδήλωση.
Και 12 προσαγωγές δικηγόρων!Το νέο Δόγμα της ΕΛ.ΑΣ.
(Η αντίδραση στο χθεσινό συλλαλητήριο)
.«Μας συνέλαβαν ενώ κρατούσαμε τις δικηγορικές μας ταυτότητες στα χέρια. Εμένα άρχισαν να με χτυπούν και να με σέρνουν στην κλούβα όταν τους είδα να χτυπούν δύο περαστικές και ηλικιωμένες γυναίκες. Ήμουν κάτω από το γραφείο μου».
Η δικηγόρος Έφη Μουγγαράκη είναι μεταξύ των δώδεκα δικηγόρων που οδηγήθηκαν στην Ασφάλεια χθες το απόγευμα. Όπως περιγράφει, η ίδια και οι συνάδελφοί της προπηλακίστηκαν και χτυπήθηκαν από τους άνδρες των ΜΑΤ, ενώ στη ΓΑΔΑ, παρά το γεγονός ότι όλοι δήλωσαν πως εκπροσωπούνται από τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας κ. Δ. Παξινό, επί ώρες δεν επιτρεπόταν ούτε σε εκείνον ούτε στα άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΣΑ να τους επισκεφθεί.
«Δεκάδες συνάδελφοί μας συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο και η Αστυνομία- οι παρατεταγμένες διμοιρίες- τους υποδέχθηκε με δακρυγόνα που έριξαν εναντίον τους, αλλά και εναντίον του υπόλοιπου κόσμου που ήρθε να διαμαρτυρηθεί», πρόσθεσε η κ. Μουγγαράκη. (Τα Νέα,10/01/2009)
Δημοσίευση σχολίου