 |
| Morning on the seine in the rain,Claude Monet |
ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ
Κική Δημουλά
Να βρέχει θέλω όταν.
Όχι δυνατά.
Μίζερα να βρέχει, αποτυχημένα
όχι παραπάνω από σταγόνες
σαν εκείνες που συμπαραστάθηκαν
σε κάθε λιγοστό σημείο της ζωής μου
σταγόνες θέλω να μεταφέρουν
στον ώμο τους με ευλάβεια
όλων μαζί των μεγάλων θλίψεων
τη μικροσκοπική σωρό
αντί λουλούδια άγριες σταγόνες του αγρού
θέλω να με οδηγούν προφυλαγμένη
απ' τις θανατηφόρες λακκούβες
της μακαρίας οδού
όπως προφύλαξα κι εγώ τη μικρότητά τους
μην πνιγεί
σε μεγάλο ονείρων κατακλυσμό
μία σταγόνα, η τελευταία όμως, θέλω να μου δώσει
τον δίδυμό της ασπασμό.
Να βρέχει θέλω όταν.
Όχι δυνατά.
Μίζερα να βρέχει, αποτυχημένα
όχι παραπάνω από σταγόνες
σαν εκείνες που συμπαραστάθηκαν
σε κάθε λιγοστό σημείο της ζωής μου
σταγόνες θέλω να μεταφέρουν
στον ώμο τους με ευλάβεια
όλων μαζί των μεγάλων θλίψεων
τη μικροσκοπική σωρό
αντί λουλούδια άγριες σταγόνες του αγρού
θέλω να με οδηγούν προφυλαγμένη
απ' τις θανατηφόρες λακκούβες
της μακαρίας οδού
όπως προφύλαξα κι εγώ τη μικρότητά τους
μην πνιγεί
σε μεγάλο ονείρων κατακλυσμό
μία σταγόνα, η τελευταία όμως, θέλω να μου δώσει
τον δίδυμό της ασπασμό.
(Σημ.Η εικόνα είναι από εδώ)
5 σχόλια:
Δεν περιμένει κανείς σταγόνες δροσιάς, λόγια παρηγοριάς από τη Δημουλά. Ο λόγος της, ο καθαρτήριος λόγος της, απ' τα υπαρξιακά βάθη αναβλύζοντας, καθρέφτης αμείλικτος γίνεται.
( Κι όμως: με πόση χάρη, ε;)
Χαιρετισμούς, Εύα.
Από τους στίχους που ξεχωρίζουν στα Εύρετρα!
"σταγόνες θέλω να μεταφέρουν
στον ώμο τους με ευλάβεια
όλων μαζί των μεγάλων θλίψεων
τη μικροσκοπική σωρό"
Στο αντίβαρο η μικρότητα σταγόνων βροχής και το ανυπολόγιστο ελάχιστο του είναι. Μέχρι τέλους.
***
Σαγηνευτική αυτή η λιτότητα της αντισυμβατικής Δημουλά. Κατορθώνει, κάθε φορά, να εντρυφεί αφαιρετικά και έντεχνα στη στοχαστική ποίηση.
Διονύση,
δεν ξέρω γιατί,αλλά κάθε φορά στέκομαι σ΄αυτό το ποίημα της συλλογής.Κάθε άλλο,όπως λες κι εσύ,από αισιόδοξους στίχους περιλαμβάνει.Κι όμως...το ασύντακτο "να βρέχει θέλω όταν." με την καθόλου τυχαία τελεία και ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον καθένα,ασκεί μια γοητεία.Καθαρτήριος,υπαρξιακός λόγος που λες και μας "προφυλάσσει από τη μικρότητά μας"...
Κι από μένα θερμούς(και λόγω πυρετού) χαιρετισμούς,Διονύση μου.
@Ανώνυμος,
συμφωνώ...
******
Λεμέσιά μου,
εξαιρετικά,όπως πάντα, εύστοχα σχόλια!
Δες κι αυτό:
"Η πηγαία, όμως,η συνεχής και ως εκ τούτου επίπονη παραγωγή ποιητικής ύλης σχετικά με το καθημερινό,το προσωρινό,άρα το επαναλαμβανόμενο γεγονός της ύπαρξής μας και των συμπτωμάτων της δημιούργησε ήδη έναν προσωπικό δρόμο ποιητικής,με σαφείς οδοδείκτες κοινωνικής και πολιτικής τάξεως.Η φωνή της,ευδιάκριτη και αναγνωρίσιμη,πέρα από τη «μαγεία» ή ίσως διά της «μαγείας»,καθοδηγεί συνειδήσεις ανθρώπων, συμμεριζόμενη τις υπερεπείγουσες ανησυχίες τους και εξορκίζοντας μαζί τους το κακό".Γ.Γιατρομανωλάκης,
Βήμα,20-6-2010
Δημοσίευση σχολίου