Τάσος Λειβαδίτης - ο ποιητής που μας έμαθε να ονειρευόμαστε...

Φωτό από Ποιείν.gr

Τάσος Λειβαδίτης(1922-1988)

Το ποιητικό του έργο αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη.Επίκαιρο και διαχρονικό,λειτουργεί ως υπόμνηση της ανθρωπιάς και του οράματος.

Αφιέρωμα, με αφορμή την επέτειο γέννησης του ποιητή, είχαμε κάνει και πέρυσι.

 Τούτη η ανάρτηση ας προστεθεί "σαν τιμή και σαν χρέος" σε κείνους που καταφάσκουν με τη ζωή και την τέχνη τους την έννοια του ανθρώπου.

 Απλοί στίχοι
Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις.
Τ.Λειβαδίτης
****

Ασφαλής κατεύθυνση

****

Χρωματίζω πουλιά

****
Αντίο
Κάποτε μια νύχτα θ΄ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για να
περάσουν οι παλιές μέρες
οι κλειδούχοι θα ΄χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν μαργαρί-
τες απ΄τα παιδικά μας πρωινά
κανείς δεν έμαθε ποτέ πως έζησα, κουρασμένος από τους τόσους χειμώ-
νες
τόσα τρένα που δεν σταμάτησαν πουθενά, τόσα λόγια που δεν ειπώ-
θηκαν,
οι σάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι
που είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου;
κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ΄ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά
απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό
κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε πάντοτε
έξω
όπως απόψε σε τούτο το ερημικό τοπίο που παίζω την τυφλόμυγα με
τους νεκρούς μου φίλους.
Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα
δεν θα γραφτούν ποτέ….
Τ.Λειβαδίτης

****

Λυκόφως

****

Τάσος Λειβαδίτης - ο ποιητής των μεγάλων ονείρων

****
Ποιητές
Φτωχοί λαθρεπιβάτες πάνω στις φτερούγες των πουλιών
την ώρα που πέφτουν χτυπημένα.
Τ.Λειβαδίτης
(Τα ποιήματα βρίσκονται στο Ποιείν.gr)
****

"Δρόμοι που χάθηκα" 

****