Ήχησαν και πάλι, σήμερα το πρωί στις 8.20π.μ. οι σειρήνες.
Τριάντα έξι χρόνια μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την αποφράδα εκείνη μέρα του Ιούλη.
Οι μνήμες ξυπνάνε ξανά.Επώδυνες,αδικαίωτες,σαν πληγές που χάσκουν ανοιχτές...
Θυμόμαστε,ολοένα και πιο αχνά.
Εξισώνουμε,επιλεκτικά καταδικάζουμε...
Τα συλλαλητήρια των πρώτων χρόνων,η οργή του λαού και η απαίτηση για κάθαρση...
Πού πήγαν στ΄αλήθεια;
Κύπρος του 2010,τριάντα έξι χρόνια μετά...
...................................
Τι άλλαξε από πέρυσι;
http://evaneocleous.blogspot.com/2009/07/blog-post_8651.html
12 σχόλια:
σαν σημερα ο μακαριος με προτροπη των ελληνων πολιτικων απεστηλεν την επιστολη`σον γκιζικη για να προκαλεση το πραξικοπημα και ακολουθως εθνικη κριση για να ερθει η δημοκρατια στη ελλαδα....
Δεν πρέπει να ξεθωριάζει η μνήμη μας!
Καλή γνώση της Ιστορίας σημαίνει καλή γνώση της Ζωής. Για να μπορούμε να βγάζουμε διδάγματα, να αναθεωρούμε τα σφάλματα και να σχεδιάζουμε την πορεία εμπρός.
Έχε θάρρος και αισιοδοξία Εύα μου!
Οι λαοί (και οι αγώνες τους) πάντα δικαιώνονται στο τέλος!
Επίτρεψέ μου, Εύα, να εκφράσω την ενοχή μου ως Ελλαδίτης για το βιασμό της Μεγαλονήσου μας. Επίσης να ζητήσω συγνώμη για τα δεινά που επισώρευσε στην αγαπημένη μου Κύπρο ο φασισμός που εμείς επιτρέψαμε να ανδρωθεί στην Ελλάδα χυδαίος, βάρβαρος και ωμός.
Η θυσία σας, η τόσο σκληρή, ήταν η αρχή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
θερμές ευχές να μην ξεχάσουμε ποτέ. Και να μη συγχωρήσουμε ποτέ τους εγκληματίες εδώ και εκεί.
36 χρόνια Εύα μουκαι δεν ξέρω αν έχουμε προχωρήσει και καθόλου σε μια λύση .Αυτοί που έκαναν το πραξικόπημα και προπαντός οι κύπριοι που πήραν μέρος και σκοτώσανε και κόσμο ,σκέφτομαι πως αν τότε θεωρούσαν( πατριωτικό )αυτό που έκαναν στη πατρίδα μας ,θα έπρεπε μετά το κακό που ακολούθησε να πάνε να τουφεκιστούν ομαδικά.
Δεν μου πέφτει λόγος κύριε Θερσίτη αλλά δεν φταίτε εσεις για να ζητάτε συγνώμη ,άλλοι φταίνε και πιο πολύ οι κύπριοι που πήραν μέρος σε αυτή τη προδοσία της πατρίδος μας.
Εγώ νιώθω άσχημα και ένοχη να βρεθώ μπροστά σε Ελλαδίτισα μάνα που έχασε το παιδί της το 74 στη Κύπρο και ας ξέρω ότι δεν φταίω.
Όσο κι αν διαβάζω και ακούω για την τραγωδία της Κύπρου, τόσο δεν μπορώ να εξηγήσω την επιμονή μιας Χούντας στην ανατροπή ενός εκλεγμένου ηγέτη, όπως ο Μακάριος!
Βέβαια όσο περνούν τα χρόνια τόσο βγαίνουν από τα αυγά τους τα φίδια που προσπαθούν να αθωώσουν τους πρωταίτιους της τραγωδίας και να προβάλλουν τα "καλά" της επταετίας. Δυστυχώς όσο εξασθενεί η μνήμη τόσο αυτό γίνεται ευκολότερο. Ελπίζω η προσπάθεια της Κυπριακής Βουλής σε σχέση με το φακελο της Κύπρου, να φέρει ένα σοβαρό αποτέλεσμα...
Τους χαιρετισμούς μου στη Μεγαλόνησο
Παρακολούθησα λίγα από τα επετειακά αφιερώματα των ημερών και αισθάνθηκα έντονα φέτος ότι χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν πια αυτοί που έζησαν τον εμφύλιο σπαραγμό, τον αδελφοκτόνο διχασμό, την απάνθρωπή βία, την προδοσία, τα αδικοχαμένα αίματα. Και όσο συμβαίνει αυτό σε όλο και λιγότερους θα “μιλάνε” αναπόφευκτα οι αναμνήσεις όσων βίωσαν τον πόλεμο και την προδοσία.
36 χρόνια μετά, “θυμόμαστε ολοένα και πιο αχνά, εξισώνουμε, επιλεκτικά καταδικάζουμε”. Πολύ καλά τα λες Εύα. Πασκίζουμε ακόμα να ορίσουμε,(να συμφωνήσουμε ούτε λόγος..) τη λύση που θέλουμε…
36 χρόνια μετά κουβαλούμε το βάρος μιας ήττας και μιας προδοσίας που μεταφράζεται σε μια διαρκή κατάσταση ανασφάλειας και αναπαραγωγής των χρόνιων δημοκρατικών ελλειμμάτων μας. Αναζητώντας και προσμένοντας πότε επιτέλους θα ξεκολλήσει από τη λάσπη “ της ιστορίας η ρόδα”, κατά τον Ρίτσο
Kαλή συνέχεια Εύα. Με αισιοδοξία, πάντα..
@Ανώνυμος,
αδυνατώ να σας καταλάβω
Πορτιάτη μου,
από το "δεν πρέπει" μέχρι το τι γίνεται στην πραγματικότητα,υπάρχει μια τεράστια διαφορά.
Συμφωνώ, αποτελεί αναγκαιότητα η γνώση της Ιστορίας,η αντικειμενική προσέγγιση των γεγονότων,η συνεχής έγνοια για αναζήτηση της βαθύτερης ιστορικής αλήθειας.
Θερσίτη μου,
είδα και την ανάρτηση στο ιστολόγιό σου και πραγματικά με συγκίνησες.
Ποια ενοχή και ποια ευθύνη μπορεί να έχεις εσύ, που βίωσες την περίοδο της χούντας, όντας παιδί και έφηβος;Πόσο οι άνθρωποι της γενιάς σου επηρέασαν τα τραγικά γεγονότα του 1974;
Άλλοι τότε είχαν μετατρέψει την Ελλάδα σε "Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών..." και άλλοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το έγκλημα.
Αυτοί οι "άλλοι" βρήκαν και στην Κύπρο συνεργάτες και πιστούς οπαδούς.(Δες τι σου λέει και η Σταλαματιά στο σχόλιό της).
"Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος
κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα
χωρίς τίποτα να νιώσουμε".Π.Μηχανικός
Πόσο δίκιο έχει ο ποιητής...
Σταλαματιά μου,
απόλυτα δικαιολογημένη η οργή σου.
Ξεχάστηκε το αίτημα για κάθαρση και τιμωρία των ενόχων.Οι πληγές παραμένουν ανοικτές κι αυτός ο δύσμοιρος τόπος συνεχίζει να υφίσταται τις τραγικές συνέπειες.
dentist1924,
σε καλωσορίζω και σ΄ευχαριστώ για την παρέμβασή σου.
Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες που συνεχίζουν(παρά τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σημερινή Ελλάδα) να νοιάζονται για το κυπριακό.
Η επιμονή της Χούντας δεν ήταν τυχαία.Έπρεπε, οπωσδήποτε, να εξοντώσει τον Μακάριο.
Γίνεται,ναι, μια σοβαρή προσπάθεια από την κυπριακή βουλή και την αρμόδια επιτροπή για συγκέντρωση και καταγραφή του αρχειακού υλικού.
Ανταποδίδω τους χαιρετισμούς κι ελπίζω να τα λέμε...
ποραντίδα μου,
εύστοχες οι επισημάνσεις σου(όπως πάντα).
"36 χρόνια μετά κουβαλάμε το βάρος μιας ήττας και μιας προδοσίας που μεταφράζεται σε μια διαρκή κατάσταση ανασφάλειας και αναπαραγωγής των χρόνιων δημοκρατικών ελλειμμάτων μας".
Δε χρειάζεται,νομίζω,να προσθέσω τίποτε άλλο.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου,
να΄σαι καλά...
Πρέπει τέτοιες μέρες να μνημονεύουμε τα λάθη που μας οδήγησαν στην τραγωδία του 1974!
Νονά, είσαι καλά ...!!!!
Tέτοιες μέρες πάντα θυμόμαστε,όμως να κοιτάμε την τωρινή αλήθεια κατάματα,βλέπουμε λύση;Μπα...
Δυστυχώς αυτή ειναι η αλήθεια,Εύα μου..Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι τα παρατάμε...
Πριν λίγες μέρες η κόρη μου περπάτησε Κερύνεια,εντυπώσεις και φωτογραφίες αργότερα...
Αθηνά μου,
καλά είμαι,κορίτσι μου...
Εσύ;
Θα σε δω σύντομα...
VaD,
τριάντα έξι χρόνια μετά κι ακόμα περιμένουμε...Ελπίδες,αναμονή,
προτάσεις και σχέδια λύσης,διαπραγματεύσεις...
Θα περιμένω την ανάρτησή σου,Βασίλη μου.
Υ.Γ. Ναι,δεν τα παρατάμε...
Δημοσίευση σχολίου