Ο Αρχάγγελος της Κρήτης γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1936 και έφυγε στις 8 Φεβρουαρίου του 1980.
Για τον Νίκο Ξυλούρη δείτε το αφιέρωμα στις "Επισημάνσεις" και εδώ
*******
******
Πώς να σωπάσω
Στίχοι: Κώστας ΚινδύνηςΜουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου
Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά.
******
Αυτό τον κόσμο τον καλό...
(Να μην το ξεχνάμε...)
******
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν...
*****
9 σχόλια:
Θυμάμαι ήμουν οκτώ -εννέα χρονών όταν πέθανε, έκλαιε η μάνα μου μαζί με τις γειτόνισσες, και όλα τα μικρά παιδιά της γειτονίας τις κοιτάζαμε απορημένα.
Μικρό το πέρασμα του από τον κόσμο μα μεγάλο το έργο που μας άφησε.
Όταν πέθανε ήμουν 6 και είναι από τις ελάχιστες μνήμες που έχω τόσο μικρός. Τότε ένοιωσα πόσο σημαντικός ήταν .Αρκετά αργότερα κατάλαβα.
Γεια σου Εύα μου!
Μπράβο σου που μάς επισημαίνεις τις μεγάλες απουσίες! Το'χουμε ανάγκη για να αναλογιζόμαστε την ένδεια του παρόντος...
Ο Ξυλούρης όμως είναι σαν να μην έφυγε ποτέ από κοντά μας. Αναμφισβήτητα μια εμβληματική και ευαίσθητη φωνή, ένας μοναδικός καλλιτέχνης που έγινε σύμβολο της ανάτασης και του αγώνα των νεο-ελλήνων!
Κρίμα που χάθηκε τόσο νέος!
Με τις μελωδίες του να με πλημμυρίζουν εύχομαι καλό και δροσερό καλοκαίρι!
Πολλά φιλιά!
Τέτοιες μέρες, δύσκολες για την Ελλάδα, ο Ξυλούρης αποτελεί σύμβολο περηφάνιας, αγωνιστικότητας και ανάτασης.
Σκέφτομαι ότι στην εποχή του μνημονίου και της λιτότητας είναι πολύ επίκαιροι οι στίχοι του Βάρναλη που μας μεταφέρει με τη λεβέντικη φωνή του ο Ξυλούρης:
χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο/χάιντε Σύμβολον αιώνιο!/Aν ξυπνήσεις, μονομιάς/θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.
Καλή συνέχεια Εύα μου, εύχομαι να' χεις ένα δροσερό καλοκαίρι
Πατίνιε,
δεν είναι τυχαίο που τον έκλαιγε όλος ο κόσμος τότε.Οι μεγάλοι καλλιτέχνες καταξιώνονται στη συνείδηση του λαού και το έργο τους μένει για πάντα.
Ζάκο,
θυμάσαι κι εσύ το θάνατό του(όπως κι ο Πατίνιος)και τόσοι άλλοι!
Σήμερα,ακούμε ξανά και ξανά τα τραγούδια του κι είναι σαν να μην έφυγε ποτέ.
Πορτιάτη μου,
τι να προσθέσω εγώ!Προσυπογράφω τα όσα λες.Σύμβολο αγωνιστικότητας και λεβεντιάς ο Ξυλούρης,ταυτισμένος με την Ελλάδα της περηφάνιας.Μιας Ελλάδας που τόσο απέχει από τη σημερινή...
Σ΄ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.Καλό Καλοκαίρι και σε σένα!Φιλιά!
Υ.Γ.Κι ο αγώνας συνεχίζεται...
ποραντίδα μου,
τόσο μα τόσο επίκαιροι οι στίχοι που αναφέρεις... Ο Ξυλούρης είχε,θαρρώ,τη μοναδική δύναμη με τη λεβέντικη φωνή του, να πείθει για την αναγκαιότητα των αγώνων.
Επέλεξα,όχι τυχαία, το "πώς να σωπάσω",καθώς μέσα απ΄αυτούς τους στίχους,βγαίνει η απόγνωση και η οδύνη.Ταυτόχρονα,όμως και το πείσμα,η μη παράδοση,η αντίσταση...
"Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω"
Καλό Καλοκαίρι και σε σένα,δροσερό κυριολεκτικά και μεταφορικά!Να΄σαι καλά!
Εχω συνδυάσει την απώλεειά του με το δικό μου ξεκινημα στην εκαπιδευση,περνανε τα χρόνια γμτ:(
Πότε θα κάνει ξαστεριά....
Δημοσίευση σχολίου