24 Ιαν 2011

"Κάνε ό,τι σου λέει η πόλη",Πάμπος Φιλίππου



Κυκλοφόρησε πρόσφατα η νέα ποιητική συλλογή του συμπατριώτη μας Πάμπου Φιλίππου.Η συλλογή φέρει τον τίτλο "ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΠΟΛΗ" και ο ποιητής την αφιερώνει στον Μάνο Ξυδούς."Με το Μάνο,εκτός από φίλοι,είχα την τιμή να συνεργαστούμε σε εννέα τραγούδια",γράφει ο Πάμπος Φιλίππου.
Ανάμεσα σ΄αυτά τα πολύ γνωστά και αγαπημένα:
"Μέχρι να πάρεις παγωτό σε βρίσκει ο χειμώνας","Ο κόκκινος Ντάνυ","Τ΄αστέρια θα΄ναι πάντα μακριά".




"Τα τραγούδια σου΄γίναν περιστέρια...
Κοντά μας πάλι θα΄ρχεσαι χειμώνες καλοκαίρια!!!",γράφει για το φίλο του το Μάνο,που δύσκολα θα τον ξεχάσει.
Ο Πάμπος Φιλίππου γεννήθηκε και ζει στη Λευκωσία.Από το 1995 εργάζεται επαγγελματικά ως παραγωγός ραδιοφωνικών προγραμμάτων.Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα άλλες τρεις ποιητικές συλλογές:
"Mέχρι να Πάρω Παγωτό με Βρήκε ο Χειμώνας"
"Άνοιξη,Άνοιξέ μου"
"Εκεί που Νομίζεις πως είσαι Βουνό χάνεις τα Δέντρα σου"
Από το 2000 σημαντικό μέρος από τις συλλογές του έχει μελοποιηθεί από συγκροτήματα και τραγουδοποιούς.
*******
Την τελευταία του συλλογή προλογίζει ο Κώστας Παρίσσης,ο οποίος γράφει ανάμεσα σ΄άλλα:"Διαβάζοντας την καινούρια συλλογή συνειδητοποιώ ότι έχω να κάνω με έναν ποιητή αιρετικό που ξέρει πολύ καλά να αναγνώσκει το σήμερα.Ασυμβίβαστος,ονειροπόλος αλλά και σκληρός,δεν σου αφήνει περιθώρια εφησυχασμού και σε "αναγκάζει" να γίνεις συνοδοιπόρος στις εικόνες του.
Οι επόμενες σελίδες σου αφήνουν την πίκρα μιας εποχής οργουελικής,όπως το καφκικό "Η μικρή Χίλντε",αλλά και μια αισιοδοξία όπως το "οι νεκροί περπατάνε" που διαχωρίζει τους "αυτούς" από "εμάς".

Κάνε ό,τι σου λέει η πόλη
 Άκου...πως πέφτει η βροχή εδώ σ΄αυτά τα μέρη
Είναι καλό που είμαστε εδώ και που κρατάμε
ακόμη...
Όλα εδώ έχουν όνομα έχουν κι ιστορία βλέπεις...
δεν είναι σαν τα μούτρα όλων αυτών που ξέρεις...
Εδώ είν΄όλα όμορφα γιατί μπορούμε όλοι
και βλέπουν πίσω και μπροστά χωρίς
κανένα ζόρι...
Γι΄αυτό μην ψάχνεις πράγματα νεκρά χωρίς
καμιά ουσία
την πλάτη γύρνα τους απλά,εδώ δεν έχουν σημασία
Ποτέ σου μη ρωτάς τι είναι η συγνώμη
τα μάτια κλείσε απαλά...κάνε ό,τι σου
λέει η πόλη...

Είναι το ποίημα που έδωσε και τον τίτλο στη συλλογή.Ποια είναι η πόλη;Τι στ΄αλήθεια υποδεικνύει στον καθένα να κάνει αυτή η πόλη;

Θα επανέλθουμε στην παρουσίαση της συλλογής.Σήμερα, δώσαμε ένα μικρό δείγμα της δουλειάς του Πάμπου Φιλίππου.Ψήγματα ίσως,που ωστόσο αρκούν για να επιβεβαιώσουν τα προλογικά του Παρίσση.
Εκκρεμεί να μεταφέρω όσα μου "εκμυστηρεύτηκε" ο Πάμπος σε μια συνάντηση που είχαμε πριν λίγο καιρό για να μιλήσουμε για τα ποιήματά του. Πολύ σύντομα...
Ένα ακόμα ποίημα που το ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή.

Ήρθαν τα νέα...
Ήρθαν τα νέα πως τέλειωσε η μέρα
Της ζωής η μέρα τέλειωσε...
Ήρθαν τα νέα πως η νύχτα
έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλα...

Ακροβατώ στο σχοινί που μου χάρισε η νύχτα...
Η μέρα σκλάβα της νύχτας είναι πια
που χαρίζει σχοινιά στους δρόμους...
Ένα στον καθένα...χίλια σε μένα...

Ήρθαν τα νέα...για σένα...
Μα πιο πολύ για μένα...
*******

******

******


Όταν θα φύγω ένα βράδυ από΄δω...
"Σαν το τραγούδι που χάνει τη μιλιά του
με αλήτες στίχους που δεν άντεξαν το φως
σαν ένας έρωτας που πέρασε η μπογιά του
έτσι θα φύγω ένα βράδυ από΄δω"...

Έγραψαν μαζί τους στίχους.Ο Μάνος έφυγε κι ο καλός του φίλος του τραγουδά:
"Φίλε απ΄ τους καλούς τ΄αστέρια όλα θα σβήσω
και το φεγγάρι μη σε δει μέχρι να σ΄αναστήσω..."

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολλές καλησπέρες απο τα βόρεια:)κ.Ευα!Κάπου διάβασα πως η πόλη είναι το ποδήλατο που βγάζει βόλτα τη ψυχή μας.Πρωτότυπος και πετυχημένος,κατα τη γνώμη μου, παραλληλισμός,ε;Σας στέλνω χαιρετισματα με το Βαρδάρη (αν και θα εχουν μια ελαφρώς ψυχρή αίσθηση:P)
A.Π

patinios είπε...

Καλημέρα , συγχαρητήρια στον παμπο για το καινούριο του βιβλίο, καλοτάξιδο να είναι.
Σταθερός στην πορεία του και ασυμβίβαστο πνεύμα.

Είναι σκληρό να σου φεύγει μια γάτα
από το σπίτι, από της ζωή σου.
Κι εσύ να κάθεσαι να περιμένεις
με ένα ψάρι για δώρο στο χέρι.
Κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι.
Και το βραδύ;
Όχι το βράδυ.
Το βραδύ οι γάτες δεν γυρίζουν πίσω ποτέ.
(Πάμπος φιλίππου)
Υ.Γ Εύα σε ευχαριστούμε

Ανώνυμος είπε...

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΟΙΗΣΗ ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΜΠΟ,
Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΜΠΟ!!!

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΟΙ.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΜΠΟ ΜΟΥ!
ΧΡΥΣΩ

Ανώνυμος είπε...

Εύα μου να’ σαι καλά!!!
Είσαι από τα λίγα άτομα που
κάνουν ένα αφιέρωμα η μια αναφορά
σε ζωντανούς!!!
Και επειδή γνωρίζεις πως ένα τέτοιο σεβασμό
και μια τέτοια παιδεία λίγοι δυστυχώς έχουν
σε αυτό το τόπο, σε συγχαίρω όχι μόνο
για αυτό το αφιέρωμα αλλά και για την σοβαρή
δουλειά που κάνεις στο blog σου!!!
Όταν κάποιος κάνει αφιέρωμα σε ένα
ζωντανό έχει αυτόματα και το ηθικό δικαίωμα
να το κάνει και όταν ο άλλος δεν θα υπάρχει!!!
Αλλιώς μιλάμε για νεκροφιλία πια…
Ναι…μια νεκροφιλία που έγινε μόδα με
Αφιερώματα, βραβεύσεις κλπ κλπ
από διάφορους…
Έτσι μπορεί ο καθένας να κόψει και να ράψει
για σένα, ανάλογα με τα δικά του μέτρα
χωρίς να λογαριάζουν βέβαια και τι ήθελες να πεις…
Έτσι ξαφνικά εμφανίζονται άτομα που σε αγαπούν
και εκτιμούν τάχα το έργο σου!
Υποκρισία!!!!
Σε αυτό το τόπο σε τιμούν μόνο και μόνο
για να σε χρησιμοποιήσουν!!!
Λοιπόν ο Πάμπος δεν χρειάζεται ένα τέτοιο
μεταθανάτιο τσίρκο αλλά ούτε και τώρα χρειάζομαι…
Τους κατάλαβα όλους ευτυχώς από πολύ νωρίς!
Ούτε θεωρώ ότι έκανα κάτι μεγάλο!!!
Αυτό το τελευταίο το αφήνω σε σένα να το κρίνεις
έχεις κάθε δικαίωμα!!!
Σε φιλώ!!!

Eva Neocleous είπε...

Καλησπέρα σε όλους!
Μέσα από αυτή την ανάρτηση μιλάνε οι στίχοι του Πάμπου Φιλίππου και αποδέκτης των επαινετικών σχολίων σας είναι ο ίδιος.Θεωρώ πως η δική του παρέμβαση καθιστά αχρείαστο τον όποιο από μέρους μου σχολιασμό.
Δυο λόγια μόνο στους καλούς φίλους:

Α.Π.,
καλησπέρα κι από τη Λεμεσό μας,που απόψε θυμίζει Βαρδάρη...
φιλιά...

Κώστα,
διάλεξες στίχους που είναι αγαπημένοι του Πάμπου!
Υ.Γ.Νομίζω πως ενώ πολλοί ξέρουν και αγαπάνε τα συγκεκριμένα τραγούδια(κυρίως του Ξυδούς)αγνοούν τον ποιητή.Είναι κι ένας από τους λόγους που έκανα αυτό το μικρό αφιέρωμα.

Ανώνυμε/η,
συμφωνώ!

Χρύσω,
ο Πάμπος έχει την αγάπη όλων μας...

Πάμπο,
κι εσύ να΄σαι καλά!Και να συνεχίσεις να γράφεις.Έχεις πολλά να δώσεις ακόμα κι ας λες ότι θα σταματήσεις εδώ...Ακούς;
Με τιμά η παρέμβασή σου και χαίρομαι που μ΄εμπιστεύεσαι.
θα τα πούμε και πάλι...
Φιλιά και από μένα!

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για την παρουσίαση!
Εγώ προσωπικά δεν ήξερα ότι έγραψε κύπριος στιχουργός αυτά τα τραγούδια.
Πού μπορώ να βρω τα ποιήματά του;
Γ.Α.

Eva Neocleous είπε...

@Γ.Α.,
και όμως τα έγραψε.Ένα αφιέρωμα στον Πάμπο μπορείς να δεις και εδώ:
http://hliotropio8.blogspot.com/2010/12/blog-post_4463.html

Τώρα για το βιβλίο του,όπως με πληροφόρησε ο ίδιος,μπορεί να το βρει κάποιος εδώ:
Λευκωσία: "ΕΚΔΟΧΗ", Λ.Αθαλάσσας 58
"ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ", Βυζαντίου 29
Λεμεσός: "ΜΟΡΦΩΣΗ", Αρχ. Μακαρίου 147
"Ευτύχιος Νεοφύτου" (Πρώην ΛΕΚΑ), Αγίας Ζώνης 32
Λάρνακα: "ACADEMIC", Ερμού 41

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΜΠΟ?? ΠΡΩΤΟΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΕΙΚΟΣΙΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ.. ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΤΥΠΑΕΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΕΧEI ΔΡΟΜΟ ΑΚΟΜΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ ΤΗΣ.. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΜΠΟ ΜΟΥ !! ΣΥΝΕΧΙΣΕ..

stash.cy

Ανώνυμος είπε...

Είναι η τέχνη του Πάμπου Φιλίππου απαιτητική και απελευθερωτική. Και παράξενο δεν είναι που ζητάμε απ' τον ίδιο ολοένα καλύτερες δημιουργίες. Και η συλλογή "Κάνε ό,τι σου λέει η πόλη" από αυτό το πνεύμα εμφορείται. Καλοτάξιδη να είναι, λοιπόν, φίλε.
Και επιτρέψτε μου να θυμήσω μια άλλη ποιητική μορφή:

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

Μονάχα με την ποίηση

Μονάχα με την ποίηση
Δε θα χαθούν ποτέ
Τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
Ούτε τα φώτα ούτε η χαρά
Ούτε τα δέντρα ούτε η νύχτα
Μονάχα με την ποίηση
Θα 'μαστε ακόμα ικανοί
Να βλέπουμε και ν' αγαπούμε
Να ονομάζουμε τα πράγματα
Με τις πιο καθημερινές λέξεις
Να λέμε το ψωμί ψωμί τη σκάφη σκάφη
Και μ' ένα βλέμμα να οδηγούμαστε
Σε μιαν αλήθεια οριστική
Μονάχα με την ποίηση
Θα μεγαλώσουνε τα στάχυα
Και τα στήθη των κοριτσιών
Το ποτάμι θ' απομείνει ποτάμι
Η θάλασσα θάλασσα
Κι ο ουρανός ουρανός
Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τ' αστέρια
Μέσα στις καπνοδόχες
Κι όλη τη θλίψη που ενδημεί
Στο βάθος των ματιών
Και θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε
Το γενέθλιο χωριό μας
Παραχωμένο μες στα χιόνια
Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τον έρωτα
Και πατώντας από κλωνί σε κλωνί
Κι από ελπίδα σ' ελπίδα
Θα εγκαθιδρύσουμε
Την αγνή βασιλεία των φτερών

Γιώργος Μ.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Παμπο Φιλίππου.