12 Δεκ 2010

Βροχή μου εσύ...


Την περιμέναμε την βροχή.Ανησυχούσαμε πως μας ξέχασε ο φετινός χειμώνας.Μα επιτέλους εμφανίστηκε.Κι ας μας βρήκε κάπως απροετοίμαστους.
Πάλι καλά,να λέμε!Τώρα δε θα λέμε σχεδόν χειμώνας...Ευτυχώς!

Η βροχή ενέπνευσε ποιητές και καλλιτέχνες.Με μια αίσθηση μελαγχολίας, συνήθως, για το καλοκαίρι που πέρασε ή με μια διάθεση ενδοσκόπησης.Συχνά, πάλι, συνάπτεται με τη λύτρωση και την έντονη ανάγκη για κάθαρση.Κάπως έτσι λειτουργεί συμβολικά το νερό.Και βέβαια, η πολυσημία του χειμώνα δεν εξαντλείται εδώ.Ο έρωτας,ο θάνατος,η ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις βρίσκουν μοναδικές πηγές έμπνευσης.
Για τη βροχή μιλάνε και οι στίχοι της Κικής Δημουλά που ακολουθούν.Μια βροχή που την εκλαμβάνει με το δικό της ξεχωριστό τρόπο.


Τα πάθη της βροχής
Κική Δημουλά
Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μου’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα να’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.
Από τη συλλογή "Το λίγο του κόσμου"(1971)
********
Απροσδοκίες
Κική Δημουλά
Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.
Κάθομαι εδώ και βρέχομαι.
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.
Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.
...........
Με ρωτάει ο καιρός
από πού θέλω να περάσει
πού ακριβώς τονίζομαι
στο γέρνω ή στο γερνώ.
Αστειότητες.
Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία.
.......
Από τη συλλογή "Χαίρε ποτέ" (1988)
*******
Αντίγραφο Χειμώνα
Κική Δημουλά
Χειμώνας.
Ο δριμύς ετούτος αφορισμός
φαίνεται να πλήττει
την παρούσα φωτογραφία

σα να κρυώνω
αν και δείχνω ζεστά ντυμένη
με το χειμωνιάτικο παλτό μου
.........
Από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως"(2007)
*******
Όχι μόνο ποίηση αλλά και τραγούδια για τη βροχή γράφτηκαν πολλά.
 Πάλι βρέχει


****** 

Βροχή


****** 

Κάθε φορά που θα΄ρθεις βρέχει 


11 σχόλια:

stalamatia είπε...

Καλώς τη δεχτήκατε εύχομαι να σας συντροφεύει συχνά όλο το χειμώνα,μόνο να κλείνετε τα φράγματα για να καταλάβει και αυτή πόσο την αγαπάτε και την έχετε ανάγκη.

Λεμέσια είπε...

"Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ"
Αθάνατη Δημουλά...

Συνυπογράφω το ευχολόγιο για έναν πλούσιο Χειμώνα με πολλές πολλές βροχοπτώσεις στο χρυσοπράσινο φύλλο!

Γεμάτη δροσιά και αισιοδοξία η ανάρτησή σου, βάλσαμο στους διψασμένους μας καιρούς...
Να 'σαι καλά, Εύα μου...

VAD είπε...

Παρ'όλο που αποπνεει απουσια,μοναξιά,εγκατάλειψη,γιατί την αγαπάμε;Στη Δημουλά αναφερομαι...
Πιστεύω πως μέσα από τα παραπάνω βγάζει εξω την αγάπη της,την αγάπη μας για τη ζωή,για την ομορφιά της ζωής...

Καλησπέρα,Ευα...

Ανώνυμος είπε...

βροχή, μ’ αυτόν τον πάντα
νικημένο ήχο
σι, σι, σι....

Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα...

σα να κρυώνω
αν και δείχνω ζεστά ντυμένη...

Καλησπέρα (με αλλο ενα τραγουδι για τη βροχή)

http://www.youtube.com/watch?v=HWsJMbfUQOI

Πορτιάτης είπε...

Καλησπέρα Εύα!
Πολύ όμορφη ανάρτηση, αφιερωμένη στην ομορφιά της ζωής! (που λέει και ο Βασίλης)

Να ευχηθώ καλό χειμώνα και καλώς τη δχθήκατε την ιερή βροχή!
(Ελπίζω χωρίς τις καταστροφές, που προκαλεί ενίοτε εδώ πάνω...)

Ανώνυμος είπε...

Μόνο μια Δημουλά μπορεί και μας συνεπαίρνει με τους στίχους της!
"βρέχει χωρίς να βρέχει..."

Eva Neocleous είπε...

Σταλαματιά μου,
αυτό ευχόμαστε κι εμείς!
Την έχουμε τόσο ανάγκη...

Λεμέσια,
βάλσαμο γενικά αυτή η βροχή!Ευχόμαστε να έχει τελειώσει η μακρά περίοδος της ξηρασίας...
"αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή..."Πάντα Δημουλά!
Καλό μας χειμώνα και να΄σαι καλά,Λεμέσιά μου!

Eva Neocleous είπε...

VAD,
την αγαπάμε, γιατί μπορεί και γίνεται τόσο οικεία με το γράψιμό της. Γιατί καταφέρνει να δίνει νόημα στην αντιποιητική εποχή μας...
Καλό βράδυ,Βασίλη μου...

Κώστα,
πολλή ευαισθησία σ΄αυτό το τραγούδι.Είναι στ΄αλήθεια τόσα πολλά τα αγαπημένα τραγούδια της βροχής που δεν ήξερα ποιο να πρωτοδιαλέξω.
Να΄σαι καλά...

Πορτιάτη μου,
ευχαριστούμε για τις ευχές,καλοδεχούμενες...Έχουμε τόση ανάγκη να ξεδιψάσει ο τόπος μας.
Να βρέξει θέλουμε,να νιώσουμε κι εμείς πως ήρθε ο χειμώνας...
Καλό χειμώνα και σ΄εσάς(χωρίς τα ακραία καιρικά φαινόμενα)...

Ανώνυμε,
μας εκπλήσσει συνεχώς η Δημουλά...
έχεις δίκιο.

Phivos Nicolaides είπε...

Εθνικός πλούτος η βροχή...

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Πλατς πλουτς πλατς.
( Και το διάβασα όλο και ομπρέλλα δεν είχα)
Χαίρομαι για την αγωνιστικότητα του ιστολογίου: Αντιστέκεται σθεναρά στη στερεότυπη πορχειρότητα:"βροχή=κακός καιρός".
Ο κακός μας ο καιρός, καμιά φορά, ναι. Αλλά, η βροχούλα;;;

:-) Πολλά φιλιά.

Eva Neocleous είπε...

Φοίβο,
ναι,σ΄ένα τόπο που ποτέ δεν την χόρτασε.

Διονύση μου,
δε βράχηκες έτσι;
Φταίει το ρο φαίνεται.Της βροχής,του καιρού,του ουρανού,του απέραντου...κάτι από κίνηση και ζωή και μη παραίτηση,ίσως...
Αυτό πάλι "Το Διαζευκτικόν ή" τι σου λέει;
"Μ' έκλεισε μέσα η βροχή
και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.

Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα".
Φιλιά και σε σένα :)