Βροχή μου εσύ...

Την περιμέναμε την βροχή.Ανησυχούσαμε πως μας ξέχασε ο φετινός χειμώνας.Μα επιτέλους εμφανίστηκε.Κι ας μας βρήκε κάπως απροετοίμαστους.
Πάλι καλά,να λέμε!Τώρα δε θα λέμε σχεδόν χειμώνας...Ευτυχώς!

Η βροχή ενέπνευσε ποιητές και καλλιτέχνες.Με μια αίσθηση μελαγχολίας, συνήθως, για το καλοκαίρι που πέρασε ή με μια διάθεση ενδοσκόπησης.Συχνά, πάλι, συνάπτεται με τη λύτρωση και την έντονη ανάγκη για κάθαρση.Κάπως έτσι λειτουργεί συμβολικά το νερό.Και βέβαια, η πολυσημία του χειμώνα δεν εξαντλείται εδώ.Ο έρωτας,ο θάνατος,η ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις βρίσκουν μοναδικές πηγές έμπνευσης.

Για τη βροχή μιλάνε και οι στίχοι της Κικής Δημουλά που ακολουθούν.Μια βροχή που την εκλαμβάνει με το δικό της ξεχωριστό τρόπο.

Τα πάθη της βροχής
Κική Δημουλά
Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μου’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα να’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.
Από τη συλλογή "Το λίγο του κόσμου"(1971)
********
Απροσδοκίες
Κική Δημουλά
Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.
Κάθομαι εδώ και βρέχομαι.
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.
Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.
...........
Με ρωτάει ο καιρός
από πού θέλω να περάσει
πού ακριβώς τονίζομαι
στο γέρνω ή στο γερνώ.
Αστειότητες.
Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία.
.......
Από τη συλλογή "Χαίρε ποτέ" (1988)

*******
Αντίγραφο Χειμώνα
Κική Δημουλά

Χειμώνας.
Ο δριμύς ετούτος αφορισμός
φαίνεται να πλήττει
την παρούσα φωτογραφία

σα να κρυώνω
αν και δείχνω ζεστά ντυμένη
με το χειμωνιάτικο παλτό μου
.........
Από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως"(2007)
*******

Όχι μόνο ποίηση αλλά και τραγούδια για τη βροχή γράφτηκαν πολλά.

 Πάλι βρέχει

****** 

Βροχή

****** 

Κάθε φορά που θα΄ρθεις βρέχει