Τεύκρος Παύλου
Ο Τεύκρος γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1991 κι έφυγε πέρυσι,στις 9 Οκτωβρίου.
Τόσο άδικα και τόσο πρόωρα.Ένας χρόνος πέρασε από τότε...ένας χρόνος, μια αιωνιότητα...
Ο χρόνος σε τέτοιες περιπτώσεις παγώνει.
Τα γιατί αμέτρητα συνεχίζουν να ορθώνονται μπροστά μας...
Οι γονείς,τα αδέλφια,οι συγγενείς,οι δικοί του, οι φίλοι.Εδώ όλοι!Παρόντες στο προσκλητήριο.Κι ο Τεύκρος είναι παρών και θα είναι για πάντα.
"Έφυγε", καθώς υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία,καθώς φύλαγε σκοπιά.
Κι είχε τόσα όνειρα για τη ζωή...Που κόπηκαν στη μέση,τόσο αναπάντεχα,τόσο ανελέητα σκληρά.
Γιατί η μνήμη δεν πρέπει να ξεθωριάζει!
Στον Τεύκρο
Το χαμόγελό σου ήλιος λαμπρόςκι ας είπανε πως έδυσε.
Αθωότητας καθρέφτισμα
το βλέμμα σου
κι όλου του κόσμου
η ελπίδα.
Των δεκαεπτά σου τα όνειρα
ανοιγμένα φτερά
που σεργιανούν
στα μονοπάτια των αγγέλων...
7 σχόλια:
Στων αγγέλων την αγκαλιά, πάντα θα ζει η μνήμη του γι'α τυτούς που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Αιωνία του η μνήμη.
Στη μνήμη του και στους γονείς του οφείλουμε να τον μνημονεύουμε. Και για να τελειώσει πια αυτή η ψύχωση με το στρατό. Τον οποίο πολλοί αποφεύγουν.
Για το παλληκάρι που χάθηκε άδικα έχουμε χρέος να αγωνιστούμε για την ειρήνη στην Κύπρο
Αν δεν κάνω λάθος ήτανε Παρασκευή. Ήμουνα διανυκτέρευση και μπήκα μέσα η ώρα 7 το πρωί. Στέκονταν όλοι έξω από τους θαλάμους και συζητούσαν. Μόλις κόντεψα μου παν και μένα τα μαντάτα.Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν...
Βρισκόταν στο ΚΕΝ Λάρνακος για να εκπαιδευτεί ολμιστής. Ήμουν και γω εκεί αλλά έφυγα 2 εβδομάδες πριν, καθώς η δική μας εκπαίδευση διαρκούσε λιγότερο. Και ποιος ξέρεις; Ίσως να χρειάστηκε να μου κάνει αναγνώριση καθώς έβγαζα περίπολο. Θα ταν το τελευταίο του "Αλτ τι συ;"...
Φοίβο,
Θερσίτη,
ανώνυμε φίλε,
μνήμη,χρέος,οφειλή...και οι πληγές ανοικτές μέχρι να απαντηθούν τα γιατί.
BlaCk piΤt,
συγκλονιστική η μαρτυρία σου...
Να μείνει πάντα στην καρδιά των αγαπημένων του το παλικάρι. Μεγάλη, ασήκωτη η απώλεια των νέων ανθρώπων. Κι εμείς εδώ ακόμη ζούμε σε πένθος για το μαθητή μας το Σταύρο.
Γυριστρούλα,
έχεις δίκιο,ασήκωτη αυτή η απώλεια.Ποιος χρόνος,ποια λογική...
Είναι φυσική νομοτέλεια να ζούνε οι νέοι και να εκπληρώνουν τα όνειρά τους.
Υ.Γ.Είχα διαβάσει στο ιστολόγιό σου για το χαμό του Σταύρου.Αιωνία του η μνήμη.
Δημοσίευση σχολίου