"Κι ανοίξαμε επιτέλους ορθάνοιχτα τα τζάμια"

Φωτό:Εύα Νεοκλέους

Αγαπημένοι φίλοι αναγνώστες,

Καλό μήνα σε όλους και καλή δύναμη...

Σας ευχαριστώ που με συντροφέψατε  στις ποιητικές περιπλανήσεις του καλοκαιριού.Έτσι κύλησε αυτό το καλοκαίρι, με βιβλία, εικόνες,μουσικές, στίχους...

Και ξαφνικά συνειδητοποιούμε πως ήρθε ο Σεπτέμβρης,πως μπαίνουμε ξανά στη ρουτίνα της καθημερινότητας,πως τα δύσκολα του φθινόπωρου είναι κιόλας μπροστά μας.Ανασκουμπωνόμαστε,μαζεύουμε τις δυνάμεις μας κι έχουμε μπόλικες τώρα, μιας και μας τις έδωσε απλόχερα το καλοκαίρι.

Επιστρέψαμε, λοιπόν, στα σχολεία μας!

Καλή μας χρονιά,καλή έναρξη και καλώς να υποδεχτούμε τους μαθητές μας την ερχόμενη βδομάδα.

Μια χρονιά των προκλήσεων και των αλλαγών στην εκπαίδευση.Με φιλόδοξους και μεγαλόπνοους στόχους για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση από τη μεριά της Πολιτείας,με την οικονομική κρίση να επηρεάζει και τα κονδύλια για την εκπαίδευση.Με τους εκπαιδευτικούς να είναι επιφυλακτικοί και να τελούν εν αναμονή των εξαγγελθεισών αλλαγών.

Να΄μαστε λοιπόν μπροστά στα νέα αναλυτικά προγράμματα,στους νέους θεσμούς(τετράμηνα),στους νέους στόχους του Υπουργείου Παιδείας για τη νέα σχολική χρονιά.Να μας περιμένουν επιμορφωτικά σεμινάρια,συνεδρίες,προγραμματισμοί,κατανομές μαθημάτων...

Για όλα τούτα,βέβαια, θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στη συνέχεια,καθώς το ιστολόγιο θα ξαναβρεί σιγά σιγά τους κανονικούς του ρυθμούς.

Προς το παρόν,έτσι για να κλείσουμε τον κύκλο των ποιητικών μας ταξιδιών, να θυμηθούμε τον Ανδρέα Εμπειρίκο, μιας και σήμερα είναι η επέτειος της γέννησής του.Είχαμε κάνει και πρόσφατα  ένα μικρό αφιέρωμα στον ποιητή εδώ.

Εξαιρετικό το αφιέρωμα  της ΕΡΤ(Ψηφιακό Αρχείο) στον μεγάλο υπερρεαλιστή ποιητή.

Επίσης η συνέντευξη του γιου του ποιητή Λεωνίδα στα Νέα με τίτλο "Μια βρεγμένη βαλίτσα έκρυβε τον θησαυρό του Εμπειρίκου".

Φωτό από blog Λέξεις μουσικής και λόγου

Από εκεί και οι στίχοι από το αδημοσίευτο ποίημα "Την 2η μέρα του Σεπτέμβρη"

«Τη 2η μέρα του Σεπτέμβρη

που φτάσαμε στ΄ απομεινάρια του πατρικού χτημάτου μας Μπογιάτι. Η μέρα ήτανε όμορφη κι επίσης ο κάμπος, το δάσος, η Πάρνις και η Πεντέλη

Κι ένας ευχάριστος αέρας - εδώ κάνω μια ρίμα προς διασκέδασιν μου-

Μας δρόσιζε τα μέλη.

Αμέσως αντικρύσαμε σ΄ όλη του την ασχήμια

τον φρικαλέο δεσπότη αυτού του χώρου

τον παλαιό, τον κόκκινο, τον σάπιο καναπέ/ να εξουσιάζει μες τη μούχλα, τον σκόρο και το σκότος.

Κι έτσι στο τέλος μιας ζωής πολλών δεκάδων χρόνων

Ο σάπιος καναπές ες κόρακας εστάλη.

Τώρα όλα είναι μπορετά

αφού την δεύτερη μέρα του Σεπτέμβρη, και την πρώτη της αφίξεως μας στο Μπογιάτι

Καταλύσαμε την τυραννίδα του σάπιου καναπέ.

Κι ανοίξαμε επιτέλους ορθάνοιχτα τα τζάμια.

Μπογιάτι, 3 Σεπτεμβρίου 1933» 

Ας ανοίξουμε, λοιπόν, επιτέλους ορθάνοιχτα τα τζάμια...
Καλό φθινόπωρο!