Κλείνουν σήμερα τριάντα χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα τραγουδιστή Νίκου Ξυλούρη.
Του τραγουδιστή από τ΄Ανώγεια του Ρεθύμνου Κρήτης που έγινε σύμβολο της λεβεντιάς και της αντίστασης.Νίκο Ξυλούρη,ας μη σε ξεχάσουμε...
Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας, τα έργα της αγάπης.
Εκείνοι που κάποτε θα ζήσουν εδώ που τελειώνουμε
αν τύχει και μαυρίσει στη μνήμη τους το αίμα και ξεχειλίσει
ας μη μας ξεχάσουν, τις αδύναμες ψυχές μέσα στ' ασφοδίλια.
Ας γυρίσουν προς το έρεβος τα κεφάλια των θυμάτων:
Εμείς που τίποτα δεν είχαμε θα τους διδάξουμε τη γαλήνη.
Ας μη μας ξεχάσουν.
15 σχόλια:
Ένας αληθινός αοιδός βγαλμένος από τη γημοτική μούσα κυριολεκτικά ο Ψαρονίκος. Πάντα η φωνή του θα μας μαγεύει. Χαιρετώ σε, Εύα, και ευχαριστίες από τη βροχερή Αθήνα.
"Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου", μας έμαθε να λέμε. Με μια φωνή και μια ψυχή σπάνια - λεβέντικη κι ευαίσθητη συνάμα. Πώς είναι άρα δύνατόν ποτέ να λείψει;
Μια μεγάλη φωνή,ένας σπουδαίος ερμηνευτής.
Ξεχωρίζω το Καπνισμένο τσουκάλι και κυρίως αυτό εδώ:
http://evaneocleous.blogspot.com/2009/08/blog-post_30.htm
Κώστας
Είναι από κεινους που σημάδεψαν τη γενιά μας,μας συντρόφεψε με τη φωνή του σε δύσκολες ώρες...
Εδώ δεν είναι σχήμα λόγου το αξέχαστος και αξεπέραστος.Καλησπέρα, Εύα.
Θερσίτη,
αυτή η μοναδική φωνή που ερμήνευσε συγκλονιστικά στίχους μεγάλων μας ποιητών αλλά και τα δημοτικά της ιδιαίτερης πατρίδας του,όπως κι εσύ λες,θα μας μαγεύει πάντα.Και θα μας δίνει ελπίδες...
Σε χαιρετώ κι εγώ από τη βροχερή(όσο ποτέ άλλοτε)Λεμεσό.
Νάσια,
"Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου
Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;"
Στίχοι:Κ.Κινδύνης,
Μουσική:Στ.Ξαρχάκος
Πώς στ΄αλήθεια μπορεί να μην αναγνωρίσει κανείς πως είναι αυτά τα τραγούδια που ανέβασαν κάποτε τον πήχη για το Ελληνικό τραγούδι...
Κώστα,
πράγματι "Το Καπνισμένο τσουκάλι" αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο.Εκεί συναντήθηκαν Ρίτσος,Λεοντής,Ξυλούρης και μεγαλούργησαν θαρρώ.
Και να αδελφέ μου...
"Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο."
VaD,
θα μας συντροφεύουν πάντα τα τραγούδια του.Μακάρι όμως να μην έρθουν άλλες δύσκολες στιγμές...
Χαιρετίσματα στο Χαρτούμ Βασίλη μου.Καλές αντοχές...
Γυριστρούλα μου,
είναι από τις φορές που νιώθεις ότι δε χρειάζεται να πεις τίποτε άλλο.Αρκεί το Ξυλούρης.
Καλησπέρα κι από μένα...
Κάτι απ' την περηφάνια που πάντα ζηλεύαμε..
Τριάντα χρόνια;! Λοιπόν, οι μεγάλες μορφές δε σε βοηθάνε να αντιληφθείς το γρήγορο πέρασμα του χρόνου..
Καλημέρες.
hello... hapi blogging... have a nice day! just visiting here....
Τόσα χρόνια, κι ωστόσο παρών, ανυπότακτος [απόηχος της νιότης!],
ατρόμητος στις προσβολές του καθημερινού [γενιά των μεταιχμίων], αδαμάντινος [ήχος από τον ουρανό]!!!
Καλά ακούσματα και πάλι, φίλοι.
Γ.
Ένας σεμνός και αστραφτερός καλλιτέχνης που εξέφρασε μια ολόκληρη γενιά και μια εποχή. Αυθεντικός και διαχρονικός. Κοσμοέλληνας που άντλησε απο τους πόνους και τους στεναγμούς του τόπου του, χωρίς να αλλοιώσει το αυθεντικό κρητικό καταγωγικό του ύφος.
Θυμάμαι και συγκινούμαι ένα απο τα λιγότερο γνωστά αντιχουντικά τραγούδια του, σε ποίηση Σκούρτη και μουσική Μαρκόπουλου
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί.....
και μείς γελούσαμε στις γειτονιές...
μπήκαν στην πόλη οι οχτροί...
και μεις φωνάζαμε ζήτω και γειά...
Διονύση μου,
απολογούμαι που άργησα λιγάκι να σου απαντήσω,καρναβάλι γαρ...)
Αυτή η περηφάνια- που σήμερα,δυστυχώς, ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία-είναι που μας κάνει να ταυτιζόμαστε με τα τραγούδια του Ξυλούρη...
με συναδελφικούς χαιρετισμούς
(σας περιμένουν δύσκολα...)
@Hapi,
thank you so much for the visit.
Γ.
Του αξίζουν οι χαρακτηρισμοί,κανένας πλεονασμός.
Ποραντίδα,
τα ζεστά σου λόγια,έρχονται να προσθέσουν πολλά στο μικρό αυτό αφιέρωμα.Το τραγούδι που σε συγκινεί(κι εμένα το ίδιο) συντρόφεψε τους αγώνες κατά της δικτατορίας.Και οι στίχοι του μας μιλούν ακόμα...
Δημοσίευση σχολίου