"sms"

Η Άννα Φραγκουδάκη δε χρειάζεται συστάσεις. Γνωστή στους περισσότερους για το επιστημονικό, εκπαιδευτικό και συγγραφικό της έργο. Πολυγραφότατη, εξέχουσα γυναικεία φυσιογνωμία στο χώρο της εκπαίδευσης, ένας πνευματικός άνθρωπος που έχει ακόμα πολλά να προσφέρει.
Σύντομο βιογραφικό:
Kοινωνιολόγος της Eκπαίδευσης
Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου René Descartes - Paris V (1975) και Yφηγήτρια του Πανεπιστημίου Iωαννίνων (1978). Kαθηγήτρια στο Tμήμα Eκπαίδευσης και Aγωγής στην Προσχολική Hλικία του Πανεπιστημίου Aθηνών.
Έχει διευθύνει έρευνες για τη διαρροή από το σχολείο, τα περιεχόμενα των σχολικών εγχειριδίων, τις αναπαραστάσεις των εκπαιδευτικών, τον εθνοκεντρισμό του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς και προγράμματα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και παραγωγής εκπαιδευτικού υλικού για αλλόγλωσσους και αλλόθρησκους μαθητές.

(Από το πρόγραμμα εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων)
Tα κυριότερα δημοσιεύματά της αφορούν την εκπαιδευτική κοινωνιολογία, την κοινωνική ανισότητα στο σχολείο, την ιστορία των εκπαιδευτικών ιδεών, το ιστορικό γλωσσικό ζήτημα, τον εθνοκεντρισμό στα περιεχόμενα των σχολικών γνώσεων.
Αναφέρω ενδεικτικά μερικά μόνο από τα βιβλία της:
1. Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης,1985

2. Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και φιλελεύθεροι διανοούμενοι. Άγονοι αγώνες και ιδεολογικά αδιέξοδα στο μεσοπόλεμο,1992
3. Γλώσσα και ιδεολογία. Κοινωνιολογική προσέγγιση της ελληνικής γλώσσας,1993

4. Η γλώσσα και το έθνος 1880-1980.Εκατό χρόνια αγώνες για την αυθεντική ελληνική γλώσσα,2001.

Αφορμή για το σύντομο αυτό αφιέρωμα μου έδωσε η εβδομαδιαία στήλη sms της Άννας Φραγκουδάκη που πρόσφατα καθιέρωσαν «ΤΑ ΝΕΑ».Το sms δημοσιεύεται κάθε Σάββατο στο Βιβλιοδρόμιο της εφημερίδας.
Αλλά και το ότι η Άννα είναι μια πολύ καλή και ξεχωριστή φίλη.
Η φιλία της με τιμά και την ευχαριστώ γι΄αυτό.
Το πιο πρόσφατο «sms» είχε τον τίτλο: Το «ισχυρό» φύλο.
Καλή επιτυχία στα "sms" σου Άννα και καλή συνέχεια!

Από εκδήλωση της Συνεργασίας Καθηγητών στη Λεμεσό, τον Απρίλιο του 2005,
με εισηγήτρια την Άννα Φραγκουδάκη
Το «ισχυρό» φύλο
Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009
Αύριο που ο ελληνικός λαός γιορτάζει την Παναγία, το θεϊκό πρόσωπο μιας γυναίκας, επίκαιρο είναι να δούμε ότι τα παραδοσιακά στερεότυπα του ανδρισμού και της θηλυκότητας δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τις γυναίκες, αφορά όλους τους ανθρώπους.
Οι συνέπειες δεν είναι μόνο ότι η κοινωνική ομάδα των ανδρών καταπιέζει, εκμεταλλεύεται, στερεί από προνόμια, υποτιμάει, εμποδίζει τη συμμετοχή στις αποφάσεις για τα κοινά και την κοινωνική ομάδα των γυναικών.
Έχει και αντίστοιχες συνέπειες. Είναι ασήκωτο για το μικρό αγόρι το παραδοσιακό στερεότυπο του ανδρισμού. Οφείλει να μην «κλαίει» (σαν να μην έχει συναισθήματα), να μη φοβάται (σαν να μην έχει ευαισθησίες), να μην παίζει με κούκλες (σαν να μην πρόκειται αυτός ν΄ αποκτήσει παιδιά)
και να είναι πιο ψηλός, πιο σκληρός, πιο δυνατός, να είναι «άντρας».
Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων με παραβατικές συμπεριφορές έως την ανθρωποκτονία σε όλο τον κόσμο είναι άντρες. Τη συντριπτική πλειονότητα θανατηφόρων ατυχημάτων στους δρόμους σε όλο τον κόσμο την κάνουν άντρες. Τους πολέμους τους κάνουν άντρες. Όλα τα αποτρόπαια που συμβαίνουν στους πολέμους τα κάνουν άντρες.
Βεβαίωςσκοτώνουν και οι γυναίκες, αν και οι αριθμοί είναι ασύγκριτα μικρότεροι. Όμως συνήθως σκοτώνουν κάποιο δικό τους. Δεν υπάρχει γυναίκα που βγήκε ποτέ στον δρόμο να σκοτώσει έναν άγνωστο, να βιάσει έναν περαστικό, να σπείρει γύρω πτώματα. Γιατί άραγε; Και αφού με τις εξελίξεις έστω λίγες γυναίκες στις κοινωνίες μας γίνονται πια στελέχη ηγετικά σε διάφορα πεδία, γιατί δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο καθόλου γυναίκες έμποροι ναρκωτικών, αρχηγοί μαφίας, μεγαλέμποροι όπλων, λαθρέμποροι μεταναστών, ούτε καν τραμπούκοι;
Η εκπαίδευση σχετικά με τα φύλα σημαίνει αποδόμηση των ανυπόφορων στερεοτύπων των φύλων.
Άρα πρέπει να ασχοληθεί και με τον ανδρισμό. Θα πρέπει να καταπολεμήσει τη δήθεν φυσική ροπή των ανδρών προς τη βία, ώστε να κοινωνικοποιήσει και τα δύο φύλα στην ανθρώπινη υπόσταση, που έχει νου και λογική, άρα σκέπτεται προτού πράξει, κι ακόμα έχει την τάση να αποφεύγει τον πόνο, τον τραυματισμό, το αίμα, τη φρίκη.