Πάμπλο Νερούδα(1904-1973)

Η εικόνα από tvxs

Πάμπλο Νερούδα(12 Ιουλίου 1904 -23 Σεπτεμβρίου 1973)
Η σημερινή μας ανάρτηση γίνεται με αφορμή την επέτειο γέννησης του μεγάλου Χιλιανού συγγραφέα και ποιητή.Ο Νερούδα (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασοάλτο) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα στη Λατινική Αμερική.Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες τον χαρακτηρίζει ως τον μεγαλύτερο ποιητή του 20ού αιώνα.Το 1971 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το οποίο παρέλαβε όντας άρρωστος από καρκίνο. Βοήθησε το Σαλβαδόρ Αγιέντε στην προεκλογική του εκστρατεία, αλλά πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγο μετά τη δολοφονία του Αγιέντε από τους πραξικοπηματίες του Πινοσέτ. Ο Πινοσέτ απαγόρευσε να γίνει δημόσιο γεγονός η κηδεία του Νερούντα, ωστόσο το πλήθος αψήφησε τη φρουρά και κατέκλυσε τους δρόμους, μετατρέποντας την κηδεία στην πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Το στρατιωτικό καθεστώς μέχρι το 1990 είχε απαγορεύσει τα έργα του ποιητή.
Τον Απρίλιο του 2013, ακριβώς 40 χρόνια μετά το θάνατό του, άρχισε η εκταφή του πτώματός του, με σκοπό να διακριβωθεί αν ο Νερούδα είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης (δηλητηρίαση) από πράκτορες του δικτατορικού καθεστώτος.
Γράφει για την ποίησή του ο ίδιος:
" Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ό,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης."
Η θάλασσα
(απόσπασμα)
 Έχω ανάγκη τη θάλασσα γιατί με διδάσκει:
δεν ξέρω αν μου δίνει μουσική η συνείδηση:
Δεν γνώριζε αν είναι κύμα μονάχα ή πλάσμα βαθύ
ή μονάχα βραχνή φωνή ή θαμβωτική εικασία
ιχθύων και καραβιών.
Γεγονός είναι ότι και κοιμισμένος ακόμα
με κάποιο μαγνητικό τρόπο
κυκλοφορώ
στην παγκοσμιότητα των κυμάτων.
Δεν είναι μονάχα τ αλλοιωμένα κοχύλια,
σα ν’ ανάγγελλε κάποιο αργό θάνατο
τρεμουλιάρης πλανήτης,
όχι, με τη λεπτομέρεια ανοικοδομώ την ημέρα,
με μια ριπή αλατιού τον σταλακτίτη,
και με μια κουταλιά τον άπειρο θεό.
....

Φωτό:Εύα Νεοκλέους

 *****
Βιβλιογραφία(ενδεικτική):
- Βικιπαίδεια
- os3.gr
- tvxs
*****
 Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις
Μ' αρέσεις άμα  σωπαίνεις,
 επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία κι ενώ μεν  απ' τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι ότι ένα  φιλί, μου φαίνεται,
στα  χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει...


*****
Η νύχτα στο νησί


*****
Όταν γέρνω στα βράδια

*****
Ίσως η απουσία να είναι παρουσία


*****
Pablo Neruda


*****