"Πριν μάθουν πως εγώ είναι γραμμένο για πάντα να ζήσω." Στον Μανώλη Αναγνωστάκη

Μανώλης Αναγνωστάκης(1925-2005)

Και η σημερινή μας ανάρτηση αφιερώνεται στον μεγάλο Έλληνα ποιητή.Κι αυτό γιατί,όσα αφιερώματα κι αν έχουμε κάνει ως τώρα,δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε τη μεγάλη αξία της ποίησής του.Γιατί "ήθελε -και θέλει- ακόμη πολύ φως να ξημερώσει..." Επίκαιροι, όσο ποτέ άλλοτε,οι στίχοι του Αναγνωστάκη!Και αναμφίβολα θα μας μιλούν ξανά και ξανά,ίσως και πάντα...
Έτσι,γιατί "είναι γραμμένο για πάντα να ζήσει."

Εδώ είναι μια από τις παλαιότερες αναρτήσεις,όπου μπορείτε να βρείτε και ενδεικτική εργοβιογραφία:
Μανώλης Αναγνωστάκης
Εξαιρετικό είναι το αφιέρωμα της ΕΡΤ,Παρασκήνιο

****
Ποιήματα που δεν έχουν αναρτηθεί στο ιστολόγιό μας και που δεν είναι (ίσως) τόσο γνωστά,όσο άλλα:

Κάτω απ’ τις ράγες…

Κάτω απ’ τις ράγες του τραίνου
Κάτω από τις γραμμές του βιβλίου
Κάτω από τα βήματα των στρατιωτών

Όταν όλα περάσουν – πάντα σε περιμένω.

 Πέρασαν από τότε πολλά τραίνα
Κι αλλά πολλά βιβλία θα διαβαστούν
Κι άλλοι, στρατιώτες το ίδιο θα πεθάνουν.

 Κάτω από καθετί που σου σκεπάζει τη ζωή
Όταν όλα περάσουν –
Σε περιμένω.
(Η Συνέχεια 3)
****
Όλα τα πρόσωπα…

Όλα τα πρόσωπα της ιστορίας μας είν’ εντελώς φανταστικά
Καμιά πλέον συσχέτιση με πρόσωπα υπάρξαντα.
Ή και ακόμα υπαρκτά σε μια δεδομένη εποχή.
Γιατί και η Εποχή δεν υπήρξε – μη μιλήσεις πια γι’ αυτήν
Με τα ίδια πάλι λόγια που δεν αλλοιώνονται από το χρόνο
Όπως το μέταλλο κάτω από τη σκουριά, το δέρμα κάτω από το ρούχο.
Γιατί τα πρόσωπα της ιστορίας μας είν’ εντελώς φανταστικά
Οι περιπέτειές τους αδιάφορες για την Ιστορία
Ούτε καν ίχνη σβησμένων ονομάτων για τους οπωσδήποτε επιζήσαντες.

Κατέβασε τις Μεγάλες Κουρτίνες, φράξε όσο είναι καιρός
Τις μυστικές ρωγμές των στίχων, μ’ ένα χαμόγελο κι εσύ
Υποδέξου, αγνός, τη χαρούμενη καινούρια ημέρα.

Έλα Γιώργο – βάλε στη θήκη το μαχαίρι.
(Η Συνέχεια 3)
****
 Αφιέρωση
Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν
Για το σπίτι που χτίστηκε
Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν
Για τα πλοία που άραξαν
Για τη μάχη που κερδήθηκε
Για τον άσωτο που επέστρεψε

Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.
(Η Συνέχεια 3)
****
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν΄αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα- ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.

Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανος.

Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.
(Ο Στόχος)
****
Οι στίχοι αυτοί


****
Τώρα είναι απλός θεατής


****