"Κι ήθελε ακόμη..." Στον Μανόλη Αναγνωστάκη

Μανόλης Αναγνωστάκης(1925-2005)

Άλλη μια ανάρτηση στον αγαπημένο μας ποιητή.Στον ποιητή που έφυγε σαν σήμερα,το 2005.Πάντα αληθινός,πάντα επίκαιρος ο Αναγνωστάκης θα μας μιλά μέσα από τα ποιήματά του αλλά και μέσα από τη σιωπή, που συνειδητά υιοθέτησε ως τρόπο επικοινωνίας,αρκετά χρόνια πριν πεθάνει.

Αφιερώματα του ιστολογίου μας στον ποιητή:

- Μ.Αναγνωστάκης,86 χρόνια από τη γέννησή του

- Προς το παρόν...

- Επίλογος

-Μ.Αναγνωστάκης(blog "Κάτι Άλλο")

Για τον Αναγνωστάκη (ενδεικτικά):

- ΕΚΕΒΙ

- ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Εξαιρετικά τα αφιερώματα της ΕΡΤ:

- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ 

- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ,ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Κι ήθελε ακόμη...
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. 'Όμως
 εγώ
Δεν παραδέχτηκα την ήττα. 'Έβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλό
γες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σα
 σημαία
Καρφώσατε σ' εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το
εμπόρευμα
Η πρόγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη,
Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω.

'Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα π ε ρ ι μ έ ν ω.
(Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
****

****

Κάθε πρωί...

(Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

****

Κάτω απ΄τις ράγες...

(Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ 3)

****

"...Πριν μάθουν πως εγώ

Είναι γραμμένο για πάντα να ζήσω".

(Εδώ...)