Η ποίηση είναι εδώ...

Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα...

Με όπλο την ποίηση ενάντια στην κρίση.Μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Αθήνα.

"Εις σε προστρέχω τέχνη της ποιήσεως"

Πολιτισμός,ποίηση,αντίσταση,άνοιξη,ελπίδα!

Πηγή:a-kakies.blogspot.com

Πέρυσι,τέτοια μέρα, η ποίηση είχε την τιμητική της.Με εκδηλώσεις,με αφιερώματα και γιορτές.

Και το αφιέρωμα στις "Επισημάνσεις" κινήθηκε σε ανάλογο κλίμα.Ποίηση μόνον είναι.

Φέτος,η ποίηση επιστρατεύεται,βγαίνει στους δρόμους με πλακάτ,οι στίχοι γίνονται συνθήματα,οργή,απαίτηση...Και διεκδικούν!

Η δική μας συνάντηση με την ποίηση σήμερα, γίνεται μέσα από στίχους νέων, κυπρίων ποιητών.

Απο ποιητικές συλλογές που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ή πρόκειται να κυκλοφορήσουν.Γιατί και στην Κύπρο υπάρχει ποιητική δημιουργία και μάλιστα αξιόλογη.Θα μας δοθεί η ευκαιρία,αργότερα, να ασχοληθούμε εκτενέστερα μ΄αυτήν και να γνωρίσουμε κι άλλους ποιητές.

Πηγή:news-247.gr 

Πάμπος Φιλίππου

Θέλω να ξέρεις πως
τον ποιητή δεν τον κάνουν τα ποιήματα
αλλά η τάση να φτιάχνει καταστάσεις
από το πουθενά
από το μηδέν
από το τίποτα…

Από τη συλλογή "Κάνε ό,τι σου λέει η πόλη"

****

Εκεί που νομίζεις πως είσαι βουνό,

χάνεις τα δέντρα σου...

Εκεί που νομίζεις πως είσαι βουνό,
χάνεις τα δέντρα σου,
χάνεις τα χρόνια σου,
χάνεις τον δρόμο σου.
Τον ύπνο σου χάνεις.
Με κλάμα ξυπνάς στο σκοτάδι
και γίνεσαι πάλι μωρό…

Μέσα στα σκόρπια σου βιβλία.
Μέσα στην τρύπα μιας ιστορίας.
Μέσα σε λόγια που πεθαίνουν.
Μετράς τα χρόνια σου που φεύγουν.

Είναι φορές που μιλάς στο σκοτάδι,
για τα ίδια πράγματα κουνάς το κεφάλι.
Είναι φορές λες που όλα σε χαλάνε,
με κάτι λέξεις που μαζί σου γελάνε.

Εκεί που νομίζεις πως είσαι βουνό,
χάνεις τα δέντρα σου, και μένεις γυμνός.
Χωρίς μουσική γυρνάς κάθε βράδυ
και ψάχνεις να βρεις κάτι που να΄ναι σωστό.

Και το φεγγάρι που δείχνει το χέρι,
μα και το δάσος που το λέω καρδιά,
εσύ πρώτος πάντα τα χάνεις
ό,τι ωραίο και ό,τι αγαπάς.

****

Ιάσωνας Σταυράκης

Το τσίρκο
Το τσίρκο παρουσιάζει
γυναίκες  με τρία κεφάλια 

μονόφθαλμους κουρείς
τη μοναξιά των ποιητών
κι άλλα τέρατα της τέχνης…

****

Άραγε

Στις κόρες των ματιών
μάχονται νευρικοί κι αμήχανοι
οι όμηροι των σκέψεων.

Ο χρόνος προσπερνά αμείλικτος
ράβοντας με φωτιά τις πληγές∙
μα ο θρόνος στο περιθώριο
μεταποιεί το γέλιο
σε φυλακή  από μετάξι.

Ως πότε σαν θλιμμένοι Πιλάτοι
οι ποιητές
θα αποποιούνται ανίκανοι
του μέλλοντος την ευθύνη;

Κι η αιμοσταγής μηχανή
ως πότε άραγε θα τους σταυρώνει;

****

Κίνδυνος

Όταν ο στίχος
κάνει μετάσταση απ’ το χαρτί στον εγκέφαλο
και η γλώσσα μεταφέρει σαν πουλί
τον σπόρο στον άνεμο,
τότε να θυμάσαι πως έχεις γίνει 

επικίνδυνος.

****
Χρονική αντικατάσταση

 Η χρονική αντικατάσταση του γράφω.

 Γράφω
 Έγραφα

 Και θα συνεχίσω να πεθαίνω
 σε υπερσυντέλικους
 αορίστους
 μέλλοντες συντελεσμένους.

****

Χωρίς αστερίσκο

Θα με βρείτε στις παραπομπές

στη βίβλο της βλακείας.

Θα στέκομαι ανάμεσα στους ανάξιους

με σκισμένα τα γόνατα και χωρίς αστερίσκο.

Θα με προσπεράσετε σαν όλους εκείνους

που καθώς ανέβαιναν το περιθώριο

τους κατάπιαν τα όνειρά τους.

Από τη συλλογή «Το τσίρκο των στοχασμών»,Εκδόσεις Ακτίς,2012

****

Κωνσταντίνος Ωσηέ

Ο Ουρανός των Ποιητών

Ο ουρανός των ποιητών
είναι πάντα βαρύς νεφελώδης
χωρίς μαρμαρυγές
της βραδύνοης καλοκαιρινής
μαλθακότητας

Ο ουρανός των ποιητών
είναι γεμάτος κοφτερές
νότες – λεπίδες
ακατανόητες υφέσεις και διέσεις
αενάως σε μινόρε συγχορδίες
-δε χωράει ματζόρε στον ουρανό

Ο ουρανός των ποιητών
πάντα βαρύς βρεγμένος σκοτεινός
χαρούμενος
είναι γεμάτος ξανθές νεράιδες
του βορρά
και μελαχρινές γοργόνες
του Νότου
διαμελισμένες από τα δόντια του
πράσινου δράκοντα
τραγουδούν εσαεί
κύκνεια άσματα

Ο ουρανός των ποιητών
δεν έχει ποτέ το θλιμμένο χρώμα
του ήλιου
πάντα σκοτεινός νεφοσκεπής
χαρούμενος
βαθύς ωκεανός νευρώσεων
ανεξήγητων
στον αβλέμονά του
στάζει πάντα αίμα
το αίμα των πουλιών
της ατελέσφορης αποδημίας

Ο ουρανός των ποιητών
πάντα γκρίζος σοβαρός βρεγμένος
χαρούμενος
χωράει όλος σε παλάμη ποιητού
σ’ ένα πνεύμονα μιας φράσης
μιας λέξης
μιας τελείας
μιας αναπνοής
μιας σιωπής του ποιητού
σ’ ένα βουβό απόγευμα

Από τη συλλογή "Ατελέσφορη Αποδημία", Εκδόσεις Ακτίς,2011

****

****

Σταύρος Σταύρου

Ποιητές
Είναι και κάμαρες τόσο βαθιές
ώστε δεν ξέρεις πού βρίσκεσαι,
τόσο απέραντες που χάνεσαι σε κάθε γωνιά
σαν σ' έναν άλλο κόσμο
χτισμένο για την καταραμένη ράτσα μας
που θυμάται να γυρίσει κάποια στιγμή από το υπερπέραν
μόνο και μόνο για να πεθάνει εδώ.
****
 

Τετράγωνο ποίημα

Ονειρεύομαι να γράψω κάποτε

ένα τετράγωνο ποίημα.

Δεν το θέλω στρογγυλό ή άρτιο

θέλω μόνο ένα τετράγωνο ποίημα,

με τέσσερις αιχμηρές γωνιές,

στη μια καρφωμένη η ψυχή μου

στην άλλη να κρέμεται η ζωή που ονειρεύτηκα

μια φορά …για τις αιχμές του και μόνο…

επί ποιήματος κρεμάμενος

στην τρίτη να στεγνώνουν τα όνειρά μου

κι η τέταρτη να χάσκει

γεμάτη υποσχέσεις για το μέλλον.

****

 

Από τη συλλογή "Προχωρημένοι χειμώνες και άλλα φθινόπωρα"