Με αφορμή την επέτειο γέννησής του. Μικρό αφιέρωμα δείτε κιεδώστις Επισημάνσεις. Μάνο,σ΄ευχαριστούμε για όσα μας χάρισες... "Η μέρα εκείνη δε θ΄αργήσει"
Και μια ζωή να μην ξέρω, τι μου αρέσει περισσότερο σ΄αυτόν τον άνθρωπο. Τα τραγούδια του, η φωνή του, το βλέμμα του, το ήθος του, η αυστηρότητα του, η ελευθερία του;
Φορές που μαθαίνουμε απο τα λάθη των άλλων Φορές που τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται Αν θυμαμαι καλά πέθανε σε νοσκομείο της Μόσχας και ο μόνος άνθρωπος πλάι του ήταν ο Φώντας Λάδης Δεν μειώνει σε τίποτα την διαδρομή του στην μουσική και το έργο του Ομως ας παραδειγματιστούμε απο την στρατευμένη τέχνη ακόμα και ο Ρίτσος το κατάλαβε λίγο πρίν φύγει
Ο Επαναστάτης
Άνθρωποι, δήθεν ανιδιοτελείς, ζητούσαν να τον προστατεύσουν (προστατευμένοι οι ίδιοι απ τ όνομά του). Μην κάνεις ετούτο ή τ΄ άλλο- του λέγαν˙ μη δίνεις στόχο, μη λύνεις τα κορδόνια σου ή τη ζώνη σου μπροστά τους, μη γίνεσαι θύμα κάθε τόσο της ειλικρίνειάς σου. Εκείνος τους χαμογέλαγε συγκατανευτικά κι έπαιρνε με τα δυό του δάχτυλα μόνον ένα ένα τα «μη» τους και τα πέταγε μες το δοχείο απορριμάτων μαζί με τα ρούχα του. Κι έτσι γυμνός, ωραίος, επαναστάτης, φορώντας μονάχα τα τρύπια του (απ τις πολλές ορειβασίες) παπούτσια, πέρασε κάτω απ’ τις ζητωκραυγές και τις κατάρες και χάθηκε γαλήνιος μέσα στην αθανασία
Μιχάλη, και πώς να ξεχαστεί; Vad, υπομονή, Βασίλη μου!Θα΄ρθει... Disdaimona, νομίζω πως είναι όλα.Και κοντά σ΄αυτά ένα σωρό άλλα. Ανυπόμονε, μας λείπει ο Μάνος. Όμως τα τραγούδια του είναι εδώ...
6 σχόλια:
Όλα τον θυμίζουν...
H μέρα εκεινη δε θ'αργήσει...
τίποτα δεν πάει χαμένο...
μέχρι πότε,μωρέ;
Καλημέρα,Εύα...
Και μια ζωή να μην ξέρω, τι μου αρέσει περισσότερο σ΄αυτόν τον άνθρωπο. Τα τραγούδια του, η φωνή του, το βλέμμα του, το ήθος του, η αυστηρότητα του, η ελευθερία του;
δεν ξέρω.
Φορές που μαθαίνουμε απο τα λάθη των άλλων
Φορές που τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται
Αν θυμαμαι καλά πέθανε σε νοσκομείο της Μόσχας και ο μόνος άνθρωπος πλάι του ήταν ο Φώντας Λάδης
Δεν μειώνει σε τίποτα την διαδρομή του στην μουσική και το έργο του
Ομως ας παραδειγματιστούμε απο την στρατευμένη τέχνη ακόμα και ο Ρίτσος το κατάλαβε λίγο πρίν φύγει
Ο Επαναστάτης
Άνθρωποι, δήθεν ανιδιοτελείς, ζητούσαν να τον προστατεύσουν
(προστατευμένοι οι ίδιοι απ τ όνομά του).
Μην κάνεις ετούτο ή τ΄ άλλο- του λέγαν˙
μη δίνεις στόχο, μη λύνεις τα κορδόνια σου ή τη ζώνη σου μπροστά τους,
μη γίνεσαι θύμα κάθε τόσο της ειλικρίνειάς σου.
Εκείνος τους χαμογέλαγε συγκατανευτικά
κι έπαιρνε με τα δυό του δάχτυλα μόνον
ένα ένα τα «μη» τους και τα πέταγε μες το δοχείο απορριμάτων
μαζί με τα ρούχα του.
Κι έτσι γυμνός, ωραίος, επαναστάτης,
φορώντας μονάχα τα τρύπια του (απ τις πολλές ορειβασίες) παπούτσια,
πέρασε κάτω απ’ τις ζητωκραυγές και τις κατάρες
και χάθηκε γαλήνιος μέσα στην αθανασία
Είχα καιρό να σου γραψω Ευα
Μιχάλη,
και πώς να ξεχαστεί;
Vad,
υπομονή, Βασίλη μου!Θα΄ρθει...
Disdaimona,
νομίζω πως είναι όλα.Και κοντά σ΄αυτά ένα σωρό άλλα.
Ανυπόμονε,
μας λείπει ο Μάνος.
Όμως τα τραγούδια του είναι εδώ...
Συν Αθηνά και χείρα κίνει, Εύα, VAD, μπας και αργήσει λιγότερο εκείνη η μέρα.
Πηγή ο Λοΐζος. Ζωογόνα.
Καλή βδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου