εις μνήμην
Δεν τη χωρούσε η νύχτα.
Τις αυγές παραμιλούσε.
Μπενάκη-Διδότου-Θεμιστοκλέους
και πάλι πλατεία.
Ανεμοζάλη η οργή
αποκεφάλιζε το φως της.
Λέαινα η σιωπή
την κατάπινε.
Νύσταξε νωρίς.
Σούρουπο
συνάντησε το πρόσωπό της στον καθρέφτη.
Το κραγιόν
αποτύπωσε την προφητεία της
με κόκκινο
στο ραγισμένο γιαλί:''κανείς δεν θα γλιτώσει! Βουλιάζουμε! ''
Μεσάνυχτα
βούτηξε την περηφάνια της
στα βρώμικα ρείθρα της πλατείας.
Ο Οκτώβρης
έκλεισε τον ισολογισμό του
αδιάφορα.
Απώλεια: Μια Κατερίνα ασυμβίβαστη...
Βέρα Βασιλείου- Πέτσα
****
Πάει,αυτό ήταν...
*****
Για την Κατερίνα Γώγου που "έφυγε" σαν σήμερα, το 1993, είχαμε κάνει και πέρυσι ένα μικρό αφιέρωμα.
Στην Κατερίνα Γώγου(1940-1993).
Τραγική σύμπτωση,χθες έφυγε από τη ζωή ο σύντροφός της,σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος.Ο σκηνοθέτης των ταινιών "Παραγγελιά", "Νοκ Άουτ","Βαρύ Πεπόνι","Στίγμα".
in.gr
*****
"Αν είσαι μάγκας":Στίχοι Π.Τάσιος.Μουσική:Γ.Χατζηνάσιος,Πρώτη εκτέλεση:Β.Παπακωνσταντίνου
****
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστό στο δωμάτιο
ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ...
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...
Κατερίνα Γώγου
****
Αν καμιά φορά
****
5 σχόλια:
Καλά κάνεις και μας την θυμίζεις κάθε χρόνο, Εύα. Και δυστυχώς κάθε χρόνο γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη.
Αλλά πέρα από την αυταπόδεικτη δυναμική της ποίησής της, σχετικά με την αξία της ποίησής της ας μου επιτραπεί να αντιγράψω κάτι από το Σταύρο Σταυρόπουλο (στο "Τι γίνονται οι΄λέξεις όταν μεγαλώνουν") που πραγματικά θεωρώ πως λέει πολλά:
"Η άποψή μου - έχω πολλές, γράψε ακόμα μία - είναι ότι η Κατερίνα ήταν μια απ' τις σημαντικότερες, αν όχι η σημαντικότερη ποιητική ανάφλεξη που συνέβη στη σύγχρονη λογοτεχνική μας ενδοχώρα. Ενάντια σε κάθε λογής βόλεμα, σε κάθε λογής εφησυχασμό, σε κάθε λογής λογική. Μια γραμματολογική βόμβα. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από δω και μπρος.
Να μεταμορφωθεί, επιτέλους, απο βασίλισσα της σκόνης και της αυτοκαταστροφής σε βασίλισσα του λόγου. Από Μαγιακόφκσι της πλατείας Εξαρχείων σε ελληνίδα Σάρα Κέιν. Από Ούλρικε Μάινχοφ σε Σύλβια Πλαθ. Καιρός είναι."
Καλημέρα σας , το καλοκαίρι που μας έφυγε διαβάσαμε πολύ Κατερίνα Γωγου
Γεια σου, Εύα,
Κάθε φορά που επιστρέφεις στην ποίησή της, Η Κατερίνα Γώγου σού ξυπνάει το συναίσθημα, σε φέρνει πιο κοντά στην έφηβη ψυχή σου.
Μόνο να... πολύ σοκαριστικός αυτός ο τίτλος, τον καιρό που όλα μας το λένε και δε θέλουμε να το χωνέψουμε.
Ποια ανάσταση;
Ο θάνατος πάντα παρών στα ποιήματα της Γώγου. “ …υπάρχουν θάνατοι που βαραίνουνε γιατί διαλέγουνε οι ίδιοι τον τρόπο”, έγραφε στο Τρία Κλικ Αριστερά, επιμένοντας ότι ο θάνατος μπορεί να αποκτήσει νόημα, όταν γίνεται πράξη ελπίδας και επιλέγεται συνειδητά ως θυσία για μια καλύτερη κοινωνία. Στο Μήνα των Παγωμένων Σταφυλιών έγραφε ότι “προκάλεσα με πάθος τη ζωή”, θεωρώντας μάλλον, ότι έπαιζε με τη ζωή γνωρίζοντας ότι παίζει ταυτόχρονα με το θάνατο. Η αντίληψη της, κυρίως η θλίψη της, έναντι του επερχόμενου θανάτου είναι τόσο συγκλονιστική στους στίχους του Ιδιώνυμου ”Και δεν είναι που θέλω να ζήσω./Είναι το γαμώτο που δεν έζησα ”.
Καλή συνέχεια Εύα. Eξαιρετικό το αφιέρωμα…….
Νάσια,
Πατίνιε,
Διονύση,
ποραντίδα,
σας ευχαριστώ...
επίκαιρη,όσο ποτέ,η Γώγου.
Καθόλου τυχαία η επιλογή.
Αλήθεια,αν προλάβαινε να ζήσει,τι θα έγραφε σήμερα;
Δημοσίευση σχολίου