Γυναίκα Λουλούδι
Πάμπλο Πικάσο(25 Οκτ.1881- 8 Απρ.1973).Σαν σήμερα,σε ηλικία 92 ετών, πέθανε ο μεγάλος Ισπανός ζωγράφος.Ο ζωγράφος "που ζωγράφισε για όλα τα χρόνια που πέρασαν, που περνούν και που θα περάσουν",όπως λέει και ο Ελύτης.Θυμίζω και το μικρό αφιέρωμα στον Πικάσο με αφορμή την επέτειο της γέννησής του εδώ:
evaneocleous.blogspot.com/2009/10/blog-post_25.html
evaneocleous.blogspot.com/2009/10/blog-post_25.html
Ωδή στον Πικασσό
Οδ. Ελύτης
Οδ. Ελύτης
1
......
Αλήθεια Πικασσό Παύλε υπάρχεις
Και μαζί με σένα εμείς υπάρχουμε
Ολοένα χτίζουν μαύρες πέτρες γύρω μας-αλλά συ γελάς
Μαύρα τείχη γύρω μας-αλλά συ μεμιάς
Ανοίγεις πάνω τους μυριάδες πόρτες και παράθυρα
Να ξεχυθεί στον ήλιο κείνη αχ η πυρρόξανθη κραυγή
Που μ΄έρωτα παράφορο μεγαλύνει και διαλαλεί τ΄αέρια τα υγρά
και τα στερεά του κόσμου ετούτου
Και μαζί με σένα εμείς υπάρχουμε
Ολοένα χτίζουν μαύρες πέτρες γύρω μας-αλλά συ γελάς
Μαύρα τείχη γύρω μας-αλλά συ μεμιάς
Ανοίγεις πάνω τους μυριάδες πόρτες και παράθυρα
Να ξεχυθεί στον ήλιο κείνη αχ η πυρρόξανθη κραυγή
Που μ΄έρωτα παράφορο μεγαλύνει και διαλαλεί τ΄αέρια τα υγρά
και τα στερεά του κόσμου ετούτου
Έτσι που να μη μάχεται πια κανένα το άλλο
Έτσι που να μη μάχεται πια κανείς τον άλλον
Να μην υπάρχει εχτρός
Έτσι που να μη μάχεται πια κανείς τον άλλον
Να μην υπάρχει εχτρός
Πλάι πλάι να βαδίζουνε το αρνί με το λεοντάρι
Κι η ζωή αδερφέ μου ωσάν τον Γουαδαλκιβίρ των άστρων
Να κατρακυλάει με καθαρό νερό και με χρυσάφι
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά της
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά μας...
Να κατρακυλάει με καθαρό νερό και με χρυσάφι
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά της
Χιλιάδες λεύγες μες στα όνειρά μας...
11
.......
Πικασσό:καθώς καίει ο χάλυβας μες τα χυτήρια
Πικασσό:καθώς χάνεται στα βάθη ένα θωρηκτό ανοικτής θαλάσσης
Πικασσό:μες στο ασύμμετρο της υπερρεαλιστικής χλωρίδας
Πικασσό:μες στο ευσύνοπτο της χιλιομετρικής πανίδας
Πικασσό:Παλόμα
Πικασό: Ιπποκένταυρε
Πικασσό:Guernica.
111
......
Την ώρα που εσύ θηρίο
Εσύ Παύλε Πικασσό
Πικασσό Παύλε που μες στ΄αμάραντα μάτια σου
Χώρεσες όσα δεν μπόρεσε να χωρέσει ο Θεός μέσα σ΄εκατομμύρια
στρέμματα φυτεμένης γης.
(Τα Ετεροθαλή,αποσπάσματα)******
Προσθήκη:
/www.enet.gr/?i=news.el.article&id=145009
Πορτρέτο που φιλοτέχνησε ο Πικάσο για τον Μπελογιάννη,1952
13 σχόλια:
Αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος καλλιτέχνης του 20ου αιώνα, που ανέτρεψε κι ανασύνθεσε τα δεδομένα της τέχνης, κατά τρόπο κυριολεκτικά επαναστατικό.
"Εγώ ζωγραφίζω τα αντικείμενα όπως τα αντιλαμβάνομαι, κι όχι όπως τα βλέπω", έλεγε...
Χρόνια Πολλά !
Πραγματικά μεγάλος ο Πικάσο! Ρηξικέλευθος, εμπνευσμένος, ταλαντούχος και πάντα ευαίσθητος και ευαισθητοποιημένος για τον Άνθρωπο...
Ας θυμηθούμε μονάχα (μέρες που'ναι) τη δύναμη του σκίτσου του για τον Μπελογιάννη και την απήχηση που είχε παγκοσμίως!
Καλησπέρα, Εύα. Ένας μεγάλος που συνδύαζε το μοντερνισμό με την αριστερή στράτευση και την αγάπη για τη ζβωή και την τέχνη. Ενίοτε βέβαια μας ξαφνιάζει.
Ακριβώς έτσι, Εύα, να γεμίσουμε παράθυρα τους μαύρους τοίχους που μας περιβάλλουν. Παράθυρα στην τέχνη, στην ποίηση, στους μεγάλους που έδωσαν υλικό για όνειρα και οράματα. Είδη πρώτης ανάγκης.
Νάσια,
"υπάρχεις και μαζί με σένα εμείς υπάρχουμε", όπως λέει κι ο Ελύτης.
Αυτό ακριβώς πολύ εύστοχα κι εσύ επισημαίνεις.
Χρόνια Πολλά!
Πορτιάτη,
Χρόνια Πολλά και σε σένα!
"Η εικόνα που επικρατεί για τον Πικάσο είναι αυτή ενός ευφυούς, εξωστρεφή και γυναικοκατακτητή καλλιτέχνη. Ωστόσο, από το 1944 που εντάχθηκε στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, ανέπτυξε πολύπλευρη πολιτική δράση, ως το τέλος της ζωής του, το 1973: έγινε μέλος του Κινήματος για την Ειρήνη, υποστήριξε οικονομικά τους ισπανούς εξόριστους της δικτατορίας του Φράνκο, εναντιώθηκε στο απαρτχάϊντ της Νότιας Αφρικής αλλά και στην αμερικανική επέμβαση στο Βιετνάμ. Με τα έργα του ύψωσε τη φωνή του ενάντια στις ανισότητες, την καταπίεση, τον ρατσισμό. Ακόμα και το πορτρέτο του Νίκου Μπελογιάννη φιλοτέχνησε τον Μάρτιο του 1952, ένα λιτό εκφραστικό σκίτσο, συγκινημένος από τη δίκη του «Ανθρώπου με το γαρίφαλο», που προκάλεσε παγκόσμια κινητοποίηση".(Enet,28-3-10)
Με αφορμή το σχόλιό σου(και σ΄ευχαριστώ),πρόσθεσα και το σκίτσο του Μπελογιάννη στην ανάρτησή μου.
Θερσίτη,
καλημέρα και Χρόνια Πολλά Αντώνη!
Είναι γι΄όλα αυτά που λες που ο Πικάσο σφράγισε με το έργο του ένα ολόκληρο αιώνα.
Καλή επάνοδο...
Pablo Picasso
Trozo de Piel, 1961
[Πικάσσο, Ένα κομμάτι δέρμα, μετάφραση Μάγια Μαρία Ρούσσου, εκδόσεις Απόπειρα, Αθήνα 1988]
9 Ιανουαρίου 1959
ΙΙ
ύστερα ήρθε ο ταχυδρόμος και ο συναχτής που μάζευε
τα παλαμάκια και τα ολέ και ο τυφλός
της ενορίας κι ο κότσυφας οι
κόρες του Ραμόν κι εκείνες της Δόνια
Πακίτα η μεγαλύτερη θυγατέρα η γεροντοκόρη
κι ο κληρικός απόξενοι, παγωμένοι,
βαμμένοι ζαφορά και πράσινο, φορτωμένοι
χυλοπίτες και σταφύλια μαύρα από
μπαμπάκι και αλόη, χοντροί
κι ολόστητοι έχοντας γίνει ραπανάκια και
τηγάνι γεμάτο αυγά με πατάτες
με ξεροψημένες πέτσες γουρουνιού γεμάτες ψύλλους
και κυπριά και το ερώτημα στον ώμο
φτωχοί και πλούσιοι σαρωμένοι από τη θύελλα
πάνω απ’ το στάρι φλογίζοντας μουσκεύοντας
το χαλαζένιο του πουκάμισο το βρόμικο ρούχο
Χαιρετισμός στην Εύα και σε όλους τους φίλους των Επισημάνσεων
Γ.
Γυριστρούλα,
σύμπτωση,λες,Αναστασία μου,που γράφαμε την ίδια ώρα;
Χρόνια σου Πολλά,δημιουργικά πάντα...
Μεγάλο πράμα αυτά τα παράθυρα!Κι εμείς,όπως λες, πρέπει να βρίσκουμε τον τρόπο να τ΄ανοίγουμε...
"Άξιοι εισίν", λοιπόν,εκείνοι όλοι που μας έδωσαν και μας δίνουν απλόχερα το υλικό για "όνειρα και οράματα"!
Ο καλλιτέχνης που ανέτρεψε τα πάντα για να καταλήξει στις ρίζες του...
Ζωντανό παράδειγμα για την υπέρβαση ορίων που οδηγούν στην αυτογνωσία...
Καλό σαββατοκύριακο, Εύα μου...
Ένας καλλιτέχνης για να μείνει στην ιστορία πρέπει να επαναστατήσει, να καινοτομήσει, ν' αφήσει ένα στίγμα ώστε να αναγνωρίζεατι από τους υπόλοιπους. Ο Πικάσο το πέτυχε αυτό. Ωστόσο, αμφιβάλλω αν η τεχνοτροπία του οφείλονταν αποκλειστικά στον τρόπο που αντιλαμβανόταν τα αντικείμενα και γενικά τον κόσμο.
Πιστεύω ότι η τέχνη του έχει έντονο το εμπορικό στοιχείο (τουλάχιστο για την εποχή του). Είδε ότι η "τρέλλα" του πουλούσε και γι' αυτό συνέχισε να την πουλά. Να μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ο Πικάσο ήταν από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που πλούτισαν λόγω της τέχνης τους, ενώ oι περισσότεροι αναγνωρίστηκαν μετά το θάνατό τους.
Γ.
Σ΄ευχαριστώ!
Προσθέτεις, πάντα, με τις διαμεσολαβήσεις σου.
Λεμέσιά μου,
πολύ εύστοχος σχολιαμός.Συμφωνώ.
Και σε σένα, μια πολύ καλή Κυριακή...
Ανώνυμε,
υπάρχει σίγουρα κι αυτή η κριτική για τον Πικάσο.
Ωστόσο,μήπως αυτό αναιρεί τη μεγάλη αξία του έργου του;
Τι ωραία που τον πέρασες μέσα από τον Ελύτη! Αυτές οι συναντήσεις πάντα γόνιμες και πάντα εκεί, να μας θυμίζουν το διάλογο, τη σύνθεση που είναι ο πολιτισμός και η πρόοδος.
Ευχές για την άνοιξη, Εύα.
Ανίδεος περί την τέχνη μένω μόνο στην εντύπωση που μου προκάλεσε η Γκουέρνικα...
Χρόνια Πολλά,Εύα,ελπίζω η επάνοδος στα θρανία να ήταν ομαλή:))
Διονύση μου,
ευχές και σε σένα για μια άνοιξη "χωρίς εχθρούς"...
Για την άνοιξη της ποίησης,της τέχνης και του πολιτισμού.
Καλό υπόλοιπο της χρονιάς!
VaD,
επέστρεψες και χαίρομαι που συναντιόμαστε και πάλι!
Η επάνοδος στα θρανία ήταν ομαλή(κι ας μας κακοφάνηκε λιγάκι, λόγω της μακράς απουσίας).Έχουμε δρόμο τώρα για να καλύψουμε την ύλη...
Υ.Γ.Πόσες φορές δε χρειάστηκε.ως φιλόλογοι, να αναλύσουμε αυτό το έργο...
Χρόνια Πολλά,Βασίλη μου!
Δημοσίευση σχολίου