Μικρά εκπαιδευτικά.Πρώτες μέρες στο σχολείο.

Επανήλθαμε λοιπόν από την 1η του Σεπτέμβρη στα αγαπημένα μας λημέρια.
Κι έβλεπες εκείνες τις πρώτες μέρες γελαστά πρόσωπα,ανανεωμένη διάθεση.Ανταλλάσσαμε ευχές, "καλή χρονιά","καλή δύναμη" και τα γνωστά κλισέ, που έχουν όμως και την αλήθεια τους, πέρα από το τυποποιημένο του ευχολογίου.
Ύστερα, άρχισε σιγά- σιγά και η προσγείωση στην πραγματικότητα.Οι ατέρμονες συνεδρίες των καθηγητικών συλλόγων, των επιτροπών των διαφόρων δράσεων, των γενικών και των επιμέρους...

Πρόκειται γι΄αυτές τις υποχρεωτικές(λόγω συγκεντρωτικού συστήματος κ.λπ.) συνεδριάσεις που εξαντλούνται σχεδόν πάντα στα ίδια, που απλώς διεκπεραιώνουν, που γίνονται κουραστικές και απομυζούν κάθε διάθεση για δημιουργικότητα.Επαναλαμβανόμαστε, ακολουθούμε υποδείξεις με το νι και με το σίγμα,συμμορφωνόμαστε με τους κανονισμούς, τα αναλυτικά,καταστρώνουμε σχέδια δράσης για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας.Έτσι πρέπει...Και κάθε αρχή της χρονιάς μια από τα ίδια...
Από τη δεύτερη κιόλας μέρα, τα πρόσωπα άρχισαν να συνοφρυώνονται.Γκρίνιες, παράπονα,οι κατανομές των μαθημάτων, το πρόγραμμα, τα εφτάωρα, οι αναπληρώσεις, οι εφημερίες...

Ποια χαμόγελα;Ποια συναδελφικότητα;Πρώτα σημάδια της κούρασης.
Εξετάσεις Σεπτεμβρίου και εξαγωγή αποτελεσμάτων.Εκεί πια αρχίζει, ως είθισται, ο εμφύλιος.Δυο σχολές σκέψεις:οι αυστηροί, που θεωρούν ότι όσοι δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Λυκείου πρέπει να "παίρνουν δρόμο" και οι πιο επιεικείς που θέλουν το σχολείο με πιο ανθρώπινο πρόσωπο.Θα έλεγα ότι υπάρχει και μια τρίτη σχολή που υποστηρίζει την εφαρμογή των σχετικών κανονισμών με δυνατότητα "παρέκκλισης", όταν αυτό γίνεται για το καλό του μαθητή.
Κι αφού ολοκληρώθηκαν κι αυτές οι εργασίες, έγιναν οι εγγραφές, καταρτίστηκαν τα τμήματα και όλα καλά...
Με σχολεία μαμούθ, με ελλείψεις σε βιβλία και σε άλλα ουσιώδη.Σύνηθες το φαινόμενο.Όπως πάντα.
Ενημερωθήκαμε εν τάχει και για τους νέους στόχους της σχολικής χρονιάς.Ο υπό έμφαση περσινός στόχος(αυτός που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων) παραμένει και φέτος ως δεύτερος.Ο υπό έμφαση στόχος "Η αποτροπή του κοινωνικού αποκλεισμού μέσω της εκπαίδευσης, στο πλαίσιο του δημοκρατικού και ανθρώπινου σχολείου", προφανώς θα γίνει αποδεκτός.(Αν και είναι νωρίς ακόμα...)
Ποιος δεν αναγνωρίζει την αναγκαιότητα προώθησής του;Επί του θέματος(στόχοι της σχολικής χρονιάς) θα επανέλθω.
Αυτά για τις πρώτες μέρες, πριν έρθουν οι μαθητές μας.

Την Πέμπτη(10-09-2009) το σχολείο πλημμύρισε νεανικές φωνές, κορίτσια, αγόρια, εφήβους με νεανικό ενθουσιασμό, με δίψα για ζωή και μάθηση. Κι εμείς τους καλωσορίσαμε εγκάρδια.Αρχή είναι ακόμα.
Οκτακόσιοι τόσοι έφηβοι ν΄ανηφορίζουν ορεξάτοι τα σκαλοπάτια του σχολείου, να εναποθέτουν το μέλλον τους σ΄εμάς, να μας εμπιστεύονται τα νεανικά τους όνειρα...Τεράστια η ευθύνη μας.Κι έχουμε πλήρη συναίσθηση του χρέους μας.Θα προσπαθήσουμε να αντεπεξέλθουμε!

Μόνο που θέλουμε και την Πολιτεία αρωγό, θέλουμε τους γονείς, θέλουμε την τοπική αυτοδιοίκηση, τις σχολικές εφορίες, την κοινωνία γενικά.Οι σχολικές μονάδες χρειάζονται στήριξη για να μπορέσουν να επιτελέσουν το τεράστιο έργο τους.
Σε ό,τι αφορά εμάς θα είμαστε συνεπείς και υπεύθυνοι.Πάντα υπηρετώντας τη γνώση, το δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο, τους νέους και τον τόπο μας.
Πάντα με την ελπίδα για το καλύτερο.
Καλή προσ-(από)-γείωση σε όλους μας...

Προσθήκη,16 Σεπτεμβρίου 2009
Όλα τα πιο πάνω μοιάζουν τόσο μικρά και τόσο ασήμαντα μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία
που συγκλόνισε την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και ολόκληρη την Κύπρο.
"Άσκηση θανάτου με ευθύνες",Πολίτης
Ιάκωβος Χατζησπύρου, καθηγητής Πληροφορικής,έφεδρος ανθυπολοχαγός,43 ετών.
"Έφυγε" τόσο πρόωρα και τόσο άδικα.Γιατί;
Η οικογένειά του θρηνεί,ο εκπαιδευτικός κόσμος είναι συγκλονισμένος, η Κύπρος τον αποχαιρετά με οδύνη.Να πληρώσουν οι υπαίτιοι.Πρέπει.