Παραμονές πρωτοχρονιάς...

 Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν ανήκει πια στη σφαίρα των παραμυθιών.Απόκτησε ξανά αληθινό πρόσωπο και είναι εδώ.Και να θέλουμε δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε.

Ποιες ευχές για φέτος;Φτάνει πια με τις κοινοτοπίες και τα ευχολόγια!

"Το κοριτσάκι με τα σπίρτα και τ΄αγοράκι με τα μαχαίρια",γράφει η Λιάνα Κανέλλη.

Μέρες πείνας για την  Ελλάδα,συσσίτια,παιδιά που λιποθυμούν...όπως τότε τον φοβερό χειμώνα του΄41.

Αγώνας προσφοράς και αλληλεγγύης τούτες τις μέρες στην Κύπρο.Αξιέπαινη η προσπάθεια,συγκινητική η ευαισθησία και η ανθρωπιά  που περισσεύουν.Για την Ελλάδα,για τα παιδιά...Είναι το ελάχιστο.Όμως αρκεί αυτό;Πώς να συμφιλιωθεί κανείς μ΄αυτή την εικόνα που εκπέμπει η Ελλάδα των ημερών μας;Πώς...

Πέρα από τις ευχές για καλύτερες μέρες,προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για ανασυγκρότηση,για συστράτευση δυνάμεων,για δυναμικές λύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από τα ασφυκτικά αδιέξοδα.

Καλή νέα χρονιά,με ελπίδα και έγνοια για το καλύτερο!
Για την Ελλάδα, για την Κύπρο μας και για ολόκληρο τον κόσμο!

 .......

Το κορίτσι με τα σπίρτα

*******

 Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
Κική Δημουλά

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους.
Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό
καινούργιου χρόνου.

Τρέμουν από το κρύο
τα σταυροδρόμια και οι γωνίες
σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν
επάνω σε αλλότριας πατρίδας
πλανόδιους ανθοπώλες

μπουκέτα φασκιωμένα
με αγριωπό χαρτί
και η φτηνή ποιότητα
με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω
από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες

όπως κι εμείς όταν παιδιά
για σχέδια πεινασμένα
σ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφα
μικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμε
κι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτί
τι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικά
παραθυράκια διάπλατα μάς άνοιγε το μέλλον.

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους
μόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρα
κι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.
Από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως" (2007)

 ********

Παραμονή Πρωτοχρονιάς

********