8 Σεπ 2009

"Για τον Γιάννο Κρανιδιώτη"



Γιάννος Κρανιδιώτης(1947-1999)
Δέκα χρόνια μετά και η Κύπρος τιμά το άξιο τέκνο της.Ένα μεγάλο πολιτικό άνδρα τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο.Χωρίς τον Γ.Κρανιδιώτη η Κύπρος δε θα ήταν σήμερα μέλος της Ε.Ε.αΝ Ο Γ.Κρανιδιώτης δεν "έφευγε" τόσο άδικα και πρόωρα, η φωνή της Κύπρου θα ήταν πιο ισχυρή.
Για τον Γιάννο Κρανιδιώτη:
Βικιπαίδεια
Αφιέρωμα στο Γ.Κρανιδιώτη από το ΣΚΕ
Αφιέρωμα στο Γ.Κρανιδιώτη από τον ΟΠΕΚ
Βραβείο πρωτοποριακής δημιουργίας "Γιάννος Κρανιδιώτης" που καθιέρωσε ο ΟΠΕΚ
Συγγραφικό έργο


Προσθήκη:
Δέκα χρόνια χωρίς τον Γ. Κρανιδιώτη

Συμπληρώνονται στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 δέκα χρόνια από τον άδικο χαμό του Γ. Κρανιδιώτη. Αυτό το διάστημα έδειξε πόσο λείπουν οι ιδέες, η διορατικότητα και το συστηματικό πάθος του για την ελεύθερη Κύπρο. Με τη δράση του έθεσε τα θεμέλια για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δουλεύοντας με την πολιτική στήριξη του Α. Παπανδρέου και του Κ. Σημίτη. Άντεξε την κυπριακή μικροπολιτική: ουδείς πολιτικός σχηματισμός στην Κύπρο στήριξε τις μεγάλες αποφάσεις που ο ίδιος διαμόρφωσε και που οδήγησαν στην ένταξη. Στην Κύπρο υπήρχε μουρμούρα, όχι πολιτική, λάσπη, όχι διαφορετικές προτάσεις. Έφυγε με αυτό το παράπονο για τις πισώπλατες μαχαιριές που δεχόταν σε κάθε του απόφαση από το κομματικό κατεστημένο της Λευκωσίας. Απαντούσε στις μικρότητες με έργα. Και με τη δήλωση: «άσ’ τους να γκρινιάζουν, θα βάλω την Κύπρο στην ΕΕ...».

Με πολλή κόπο έπεισε μερικούς για την αναγκαιότητα της Τ.Ε. από το 1985. Δούλεψε με επιτυχία τη συμφωνία της 6ης Μαρτίου 1995, (καθορισμός χρονοδιαγράμματος για έναρξη συνομιλιών ένταξης), διαμόρφωσε τα κείμενα μπροστά στο Ελσίνκι ( ένταξη της Κύπρου με ή χωρίς λύση) και τα οποία υλοποίησε με επιτυχία ο Κ. Σημίτης στις 16 Δεκεμβρίου 1999 στο Ελσίνκι.

Μελετώντας τα δεδομένα της τότε εποχής σε συνάρτηση με τις επιδόσεις του πολιτικού μας προσωπικού στη συνέχεια, νομίζω ότι η Κύπρος χωρίς την πολιτική δράση του Γ. Κρανιδιώτη θα ήταν εκτός ΕΕ- πιθανώς στο στάδιο ανάμεσα στην συμφωνία του 1995 και της αναζήτησης τρόπων αποσύνδεσης της ένταξης από τη λύση. Η επιτυχία του Γ. Κρανιδιώτη υπήρξε ο καταλύτης για να δούμε πως ασκείται μια επιτυχημένη πολιτική. Επιτυχία που διατηρεί επίκαιρα τα βασικά της συστατικά: πρόβλεψη των εξελίξεων, καθορισμός σαφούς και εφικτού σχεδίου (τι ζητάμε δηλαδή οπό τους εταίρους μας), αξιόπιστη παρουσία του θέματος (με βάση τα κοινοτικά κείμενα), επαφές και συναντήσεις στο πιο ψηλό επίπεδο (για να αποκτήσουν οι διεκδικήσεις μας κοινοτικές πλάτες), προτάσεις οι οποίες θα ικανοποιούν ευρύτερα ευρωπαϊκά και περιφερειακά συμφέροντα ( λ.χ. απρόσκοπτη ένταξη της Κύπρου, χορήγηση του τίτλου του υποψήφιου μέλους στην Τουρκία, ομόφωνη έγκριση από τους «15» το 1999).

Η αναφορά στον Γ. Κρανιδιώτη οφείλει να έχει ένα διαρκές περιεχόμενο, γιατί η πολιτική του δράση δημιούργησε μια «σχολή σκέψης» για όσους ενδιαφέρονται να ασκούν με επιτυχία την πολιτική τους και να μην μένουν μόνο στην καταγγελία. Σήμερα η συζήτηση είναι διαρκής για την αξιολόγηση της τουρκικής υποψηφιότητας τον προσεχή Νοέμβριο. Η πρακτική Κρανιδιώτη θα λειτουργούσε αλλιώς: ήδη με το τέλος της Συνόδου Κορυφής του Ιουνίου 2009 η Κύπρος θα έπρεπε να αποφασίσει τι θέλει από αυτό το κείμενο (το Εθνικό Συμβούλιο, ως γνωστόν, θα συζητήσει εκ νέου το θέμα στις 14/15 Σεπτεμβρίου. Το κείμενο έχει ήδη κυκλοφορήσει και συζητείται σε πρωτεύουσες!). Επίσης θα πραγματοποιούσε ένα κύκλο επισκέψεων σε βασικές πρωτεύουσες σε στόχο την απόκτηση ερεισμάτων. Τι θα ζητούσε κατά την εκτίμησή μου; Θα συζητούσε, υπό τις παρούσες συνθήκες, την πλήρη συμμετοχή της ΕΕ ως καταλύτη στις διαδικασίες επίλυσης του κυπριακού στους κρίσιμους τομείς της ασφάλειας, των εγγυήσεων, της οικονομίας κλπ. Εάν τα διασφάλιζε, θα συμφωνούσε, ή και θα έκανε ο ίδιος την εισήγηση για το ξεπάγωμα των οκτώ κεφαλαίων της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας που έχουν παγώσει από το 2006. Αν, όχι, θα υποστήριζε την παρεμπόδιση της τουρκικής υποψηφιότητας τον Δεκέμβριο, έτσι που να παραχθεί μια νέα πολιτική συγκυρία, ικανή να στηρίξει αποφασιστικά το διάλογο για την επίλυση του κυπριακού που γίνεται στη Λευκωσία.

Επιλογικά εκτιμώ ότι ο Γ. Κρανιδιώτης άλλαξε το ρου της ιστορίας. Με τη συνεπή δράση του έθεσε το πεπρωμένο του λαού μας –για πρώτη φορά στην ιστορία του- μέσα σε μια προοδευτική κοινότητα, έκλεισε τον κύκλο της απομόνωσης στην Α. Μεσόγειο και προκάλεσε εξελίξεις που παρέχουν ελπίδες τόσο στο κυπριακό όσο και στον αγώνα για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας μας. Σήμερα που έχουμε κατακτήσει το θεμελιώδη στόχο, μπορούμε να επιτύχουμε περισσότερα. Ο καταλύτης δεν είναι ένας αυτόματος πιλότος. Ο Γ. Κρανιδιώτης λέει ότι χρειάζεται σχέδιο, πάθος και κινητοποίηση.
Λάρκος Λάρκου
Πρόεδρος του ΟΠΕΚ

10 σχόλια:

Θερσίτης είπε...

Ένας άξιος άνθρωπος που χάθηκε άδικα. Προσέφερε όμως πολλά στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Πόσοι τον θυμούνται; Ελάχιστοι στην Ψωροκώσταινα.

Λεμέσια είπε...

Είναι πέρα από ευχάριστο, ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου τιμάει τη μνήμη αυτού του ανθρώπου. Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν ένας αξιόλογος πολιτικός και οραματιστής. Κρίμα που δεν έζησε να δει την Κύπρο πλήρες-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ είχε εργαστεί τόσο για την εκπλήρωση αυτού του ιστορικού στόχου...Και θα είχε σίγουρα ακόμη πολλά να προσφέρει, αν δεν έφευγε τόσο νωρίς...

Ανώνυμος είπε...

Είναι ο μεγαλύτερος Ελληνας πολιτικός. Θερσίτη όχι απλά τον θυμόμαστε αλλά είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε.Η Απουσία του, η απουσία της σκέψης του στοιχίζει καθημερινά στον Ελληνισμό. Λεμέσια δεν μου λένε τίποτα οι επετειακές εκδηλώσεις.Οπως δεν μου λένε τίποτα οι όσοι παραχαρακτες βιάζουν την πολιτική του σκέψη.
Ευα μην σταθείς σε παρακαλώ σε απλή βιογραφία του.Υπάρχουν εξαιρετικά Κείμενα του που αξίζουν να γίνουν κτήμα του λαού μας, συμπαθάμε δεν σου κάνω έλεγχο, μακριά απο μένα ο ρόλος του υποβολέα (με όλο το θάρος της δυαδικτιακής φιλίας και σαν συνάδελφος μπλοκέρ) μιλώ.

Eva Neocleous είπε...

Θερσίτη,
η Κύπρος έδωσε στην Ελλάδα τον Λουκή Ακρίτα και τον Γ.Κρανιδιώτη.Και οι δυο πρωτοπόροι, πολιτικοί με όραμα,προσωπικότητες που σφράγισαν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας.Ίσως, αν η Κύπρος κρατούσε τον Γ.Κρανιδιώτη και αξιοποιούσε τις τεράστιες δυνατότητες του, να ζούσε σήμερα...Αν, λέω...

Eva Neocleous είπε...

Λεμέσια,
συμφωνώ μαζί σου.
Αξιέπαινη και επιβεβλημένη τόσο αυτή, όσο και άλλες ανάλογες εκδηλώσεις προς τιμή του Γ. Κρανιδιώτη.
Ναι,έχουμε χρέος να τον τιμούμε και να αξιοποιούμε τις παρακαταθήκες που μας άφησε.

sub92,
σ΄ευχαριστώ για τις υποδείξεις σου(προσπάθησα να συμπληρώσω με κάποιες παραπομπές κι ένα άρθρο του Λ.Λάρκου.
(Πάλι, πολύ λίγα βέβαια, λόγω και του περιορισμένου του χρόνου).
Πώς να εξαντλήσει κανείς με βιογραφικά, ίσως κι ελλιπή, την
τεράστια προσφορά του Γ. Κρανιδιώτη!Επισημαίνω, ωστόσο, ότι η κυπριακή πολιτεία τιμά το άξιο τέκνο της.Αν μπορεί να εξαντληθεί εδώ η αναγνώριση των ιδεών και των οραμάτων του.
Να΄σαι καλά...

Phivos Nicolaides είπε...

Η μοίρα ίσως των καλών ανθρώπων...

Αμαδρυάς είπε...

Το καλύτερο μνημόσυνο για τους πολιτικούς άνδρες που πρόσφεραν ανιδιοτελώς , είναι η δημιουργική εφαρμογή των πολιτικών τους ιδεών.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό που η τιμητική αυτή εκδήλωση γίνεται στο Πανεπιστήμιο, ένα χώρο ιδεών.

Τιμούμε κάποιον όχι βάζοντάς τον στο μουσείο, αλλά αναλύοντας την ιδεολογία του, και βλέποντας τη δημιουργική προβολή και συνέχισή της σήμερα. Το Ευρωπαϊκό ιδεώδες του Κρανιδιώτη για την Κύπρο, περιλάμβανε το δίπτυχο "ένταξη-λύση".

Το πρώτο επετεύχθη, με τη μεθοδική δουλειά και του ιδίου. Το δεύτερο παραμένει ζητούμενο,που προϋποθέτει προσήλωση στο στόχο και συστράτευση όλων, μακριά από κοντόφθαλμες θεωρήσεις. Στο όραμα Κρανιδιώτη δε χωράει μια Κύπρος, Ευρωπαϊκή μεν, αλλά διχοτομημένη.

Eva Neocleous είπε...

Φοίβο μου,
ένας από τους λίγους διορατικούς πολιτικούς που κατάφερναν να κάνουν το όραμα πραγματικότητα.
Αυτός ήταν ο Γιάννος Κρανιδιώτης.

Αμαδρυάς,
Ο Γιάννος Κρανιδιώτης σε παρέμβασή του στην ειδική σύνοδο της κεντρικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ για την εξωτερική πολιτική στις 20 Σεπτεμβρίου 1997 τόνισε τα πιο κάτω: «το νέο διεθνές περιβάλλον επιβάλλει μια άλλη αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις. Στόχος και στρατηγική μας παραμένει η προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων και η προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Οι στόχοι αυτοί εξυπηρετούνται καλύτερα μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον ειρήνης και ασφάλειας, σταθερότητας και συνεργασίας. Γι, αυτό παραμένουμε πιστοί στην προώθηση των ιδανικών της ειρήνης και της διεθνούς συνεργασίας. Οι στρατηγικοί αυτοί στόχοι δεν προωθούνται με ρητορική, βερμπαλισμούς και αφορισμούς. Η εσωστρέφεια, η αυτάρεσκη περιχαράκωση οδηγούν σε απομονωτισμό. Απαιτείται συνεχής παρακολούθηση, αντιμετώπιση των θεμάτων, πρωτοβουλίες και πρόγραμμα».

Τα πιο πάνω (απόσπασμα από ένα παλιότερο κείμενο του Λ.Λάρκου) επιβεβαιώνουν αυτά που κι εσύ επισημαίνεις.

Meropi είπε...

Δεν θα ξεχάσω το αίσθημα θλίψης και πίκρας που ένιωσα όταν έμαθα το θάνατο του. Και με τόσο άδικο τρόπο.
Ήταν βαθιά μορφωμένος και ανοιχτό μυαλό. Πόσο χρήσιμος θα ήταν για την Κύπρο αν ζούσε!

Eva Neocleous είπε...

Μερόπη μου,
ο αδόκητος θάνατός του συγκλόνισε ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Και το κενό δυσαναπλήρωτο...